30 Ιαν 2011

Παρουσίαση βιβλίου
Η κορομηλιά
Κοσμάς Πολίτης
Εκδ. Πελεκάνος, 2005







Ο Κοσμάς Πολίτης (1888-1974) ήταν ένας απ' τους σημαντικότερους πεζογράφους της γενιάς του '30. Το πραγματικό του όνομα ήταν Παρασκευάς Ταβελούδης. Τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν ευχάριστα: ο πατέρας του ήταν αυταρχικός και η φιλάσθενη μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν 12 χρονών. Στη δευτέρα γυμνασίου εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να εργάζεται στην Τράπεζα Ανατολής και στη συνέχεια, στην Wiener Bank. Το 1918 παντρεύτηκε την Κλάρα Κρέσπι, ευγενή αυστροουγγκρικής καταγωγής. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εγκατέλειψε τη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Παρίσι, έπειτα στο Λονδίνο, και τελικά το 1924 στην Αθήνα, όπου έγινε και υποδιευθυντής της Ιονικής Τράπεζας, ένα χρόνο μετά.
Στα γράμματα εμφανίστηκε αιφνίδια, το 1930, σε ηλικία 42 ετών, ενώ ήδη είχε αξιόλογη επαγγελματική σταδιοδρομία, με το μυθιστόρημα Λεμονοδάσος. Η επιτυχία του έργου ήταν μεγάλη και προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ο ίδιος δεν έκανε καμία ενέργεια για να προβληθεί. Το 1934 μετατέθηκε στην Πάτρα, όπου έγραψε την Eroica, που εκδόθηκε το 1938 και τιμήθηκε με το Κρατικό Bραβείο μυθιστορήματος την επόμενη χρονιά. Απολύθηκε από την τράπεζα και από τότε ζούσε αποκλειστικά από τις μεταφράσεις του. Το 1944 έγινε μέλος του Κ.Κ.Ε. και αργότερα ιδρυτικό μέλος της Ε.Δ.Α. Το 1960 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος για την Κορομηλιά του 1946.. Το 1961 εξελέγη επίτιμος Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και ένα χρόνο αργότερα δημοσίευσε το μυθιστόρημα "Στου Χατζηφράγκου", για το οποίο πήρε το Α' Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1964. Το 1967, την ημέρα του πραξικοπήματος, πέθανε η σύζυγός του κι ο ίδιος συνελήφθη και ανακρίθηκε ως αριστερός.
Τα τρία πρώτα μυθιστορήματα του Πολίτη, Λεμονοδάσος, Εκάτη και Εroïca έχουν χαρακτήρα κοσμοπολίτικο[3]. Το κεντρικό θέμα αυτών των μυθιστορημάτων είναι η αναζήτηση της "αυθεντικής ζωής". Αυτό που αναγνωρίστηκε αμέσως ως το αξιολογότερο χαρακτηριστικό της πεζογραφίας του Κοσμά Πολίτη ήταν η "ποιητικότητα" και ο "λυρισμός". Το δεύτερο σημαντικότερο χαρακτηριστικό της πεζογραφικής τέχνης του Πολίτη ήταν η συνεχής ανανέωση, όχι μόνο θεματολογικά, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αλλά και μορφολογικά.
Η κορομηλιά είναι συλλογή διηγημάτων. Το συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι από την συλλεκτική έκδοση του 1960 (Φέξης), με όμορφες ξυλογραφίες του Λεων. Χρηστάκη.
Μερικά αποσπάσματα:
... Τι ευτυχισμένα που δείχνουν τα χωριάτικα σπιτάκια! ... εκείνος ο λόγος της μητέρας μου εντυπώθηκε στο νου μου, κι ακόμα πιο βαθιά. Ύστερ’ από χρόνια τον συνδύαζα με το λατινικό ρητό που μάθαμε κατόπι στο γυμνάσιο: parva domus, magna quies. Απόμεινε και τούτο απ’ τα όνειρα που δεν πραγματοποίησα : η μεγάλη ησυχία μέσα σ’ ένα μικρό εξοχικό σπιτάκι. Κάποτε βεβαία, θα πραγματοποιήσομε όλοι μας τ’ όνειρό μου, θέλοντας και μη: θα βρούμε οπωσδήποτε τη μεγάλη, την τελειωτική ησυχία...


...Το δεντροπερίβολο μάκραινε την ισκιά του καθώς έγερνε ο ήλιος, το πολυτρίχι σάλευε ανάλαφρα μεσ’ το νερό... την ώρα τούτη ... όλα τα πράγματα στον κόσμο, συλλογιούνται.. και ψιθυρίζουνε τα μυστικά τους, τα κυπαρίσσια ξέρουνε πως μια μέρα θα τα πελεκήσουνε κατάρτια, γι αυτό τεντώνονται τόσο ψηλά...

25 Ιαν 2011

Παρουσίαση μουσικής
204 Αύγουστος
12 ΜΗΝΕΣ
ZODIAC 1972

2/12





Οι "12 Μήνες" ήταν ο πρώτος δίσκος 33 στροφών του Βασίλη Κουμπή (1940-2003), συνθέτη του Νέου Κύματος αρχικά και πιο λαϊκών συνθέσεων αργότερα. Οι στίχοι είναι του Λ. Παπαδόπουλου. Ερμηνευτές οι καλύτεροι της Λύρας, εκείνη την εποχή: Μιχάλης Βιολάρης, Ρένα Κουμιώτη, Πόπη Αστεριάδη αλλά και ο λιγότερο γνωστός Γιάννης Θωμόπουλος. Το συγκεκριμένο κομμάτι με τίτλο «Αύγουστος» αποδίδει η Πόπη Αστεριάδη.

Αυγουστιάτικο φεγγάρι
κι άστρο θα ντυθώ
και θα γείρω σε κλωνάρι
ν' αποκοιμηθώ
Και θε να ‘ρχεσαι απ' τον κάμπο
με μι' ανασαιμιά
και θα βλπέπεις ότι λάμπω
σαν τη γιασεμιά.
Κι ύστερα θα σκαρφαλώνεις
στο κλωνάρι μου
κι όταν με γλυκοζυγώνεις
ποιος τη χάρη μου
Και το χάραγμα σαν φτάνει
σαν λυτό πουλί
θα πετιέμαι μάνι-μάνι
κάτω στην αυλή
θα σου φέρνω φρέσκο γάλα
κρίθινο ψωμί
μαύρα μάτια μου μεγάλα
λυγερό κορμί

17 Ιαν 2011

Παρουσίαση μουσικής
203 Ο ναύτης
ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
LYRA 1982

5/13




Η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του Σταύρου Κουγιουμτζή στη Lyra έχει τίτλο "Μικραίνει ο κόσμος" και κυκλοφόρησε το 1982. Είναι ένας δίσκος πολύ διαφορετικός απ' όλους τους άλλους του συνθέτη. Το λαϊκό ύφος υποχωρεί φανερά μπροστά σε μια γραφή πολύ πιο χαμηλόφωνη και λυρική με θαυμάσιες μελωδίες και υποβλητική ενορχήστρωση, όπου το βιολί, το ακορντεόν και η φυσαρμόνικα αποκτούν έναν πολύ ισχυρότερο ρόλο μέσα στο σώμα της ορχήστρας. Επιπλέον, στον τομέα του στίχου αυτή τη φορά έχει το προβάδισμα ο ποιητικός λόγος, καθώς όλα τα τραγούδια αποτελούν μελοποιημένα ποιήματα, κυρίως του Ντίνου Χριστιανόπουλου, προσωπικού φίλου του συνθέτη και εμβληματικής μορφής στα πνευματικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Έχουμε επίσης ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη ("Λυπούμαι"), του Μίλτου Σαχτούρη ("Ο ναύτης"), του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη ("Εικόνα αχειροποίητη"), του Τάσου Κόρφη ("Μικραίνει ο κόσμος") και του Κώστα Ριτσώνη ("Τι σημαίνει αγάπη", "Κάτι παιδιά"). Σε μερικά απ' αυτά η μελωδική φλέβα του συνθέτη έχει κάνει θαύματα και το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Θα ξεχώριζα κυρίως τα τραγούδια: "Μικραίνει ο κόσμος", "Τι σημαίνει αγάπη", "Το τρανζιστοράκι", "Με γέλασες, με γέρασες", "Εικόνα αχειροποίητη" και "Ο ναύτης". Ειδικά στο τελευταίο... η μελοποίηση του Κουγιουμτζή ... έφερε το δύστροπο από άποψη προσωδίας ποίημα στα δικά του μέτρα με μια καλοφτιαγμένη μελωδία που ρέει αβίαστα και φυσικά. Βασική ερμηνεύτρια του δίσκου είναι η εξαιρετική Αιμιλία Κουγιουμτζή και μαζί της ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Γιάννης Κούτρας, ο Γιάννης Μπογδάνος και ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. (απόσπασμα ενδιαφέροντος κειμένου του καλού φίλου Δημήτρη Κωστούλα)

Ο ναύτης
Ένας ναύτης ψηλά
Στα κάτασπρα ντυμένος
Εκεί μες στο φεγγάρι
Κι η κοπέλα από την γη
Με τα κόκκινα μάτια
Λέγει ένα τραγούδι
Που δε φτάνει ως τον ναύτη
Φτάνει ως το λιμάνι
Φτάνει ως το καράβι
Φτάνει ως τα κατάρτια
Μα δε φτάνει ψηλά στο φεγγάρι

9 Ιαν 2011

Παρουσίαση μουσικής
202 Νανούρισμα
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΖΙΤΖΙΡΗ
REGAL 1977

2/15



(απόσπασμα κειμένου του Δημήτρη Κωστούλα)
Σπανιότατος δίσκος του Λίνου Κόκοτου που κυκλοφόρησε το 1977 και περιλαμβάνει αφηγηματικά και μουσικά μέρη από την ομώνυμη παιδική θεατρική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης γραμμένη από τον Γιώργο Αρμένη. Η παράσταση παίχτηκε κατά την περίοδο 1976-77 και τη σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λαζάνης.Το έργο είναι ένα παιδικό παραμύθι με αρχετυπικά χαρακτηριστικά: Πρόκειται για την προαιώνια παρόρμηση της αναζήτησης και της αντιμετώπισης ισχυρότερων αντίξοοων δυνάμεων, μέχρι την επίτευξη ενός υψηλού σκοπού, με αναφορές στην Οδύσσεια και στον Δον Κιχώτη, αλλά και σε πολλά λαϊκά παραμύθια και στο δημοτικό τραγούδι. Ο Τζιτζιρής είναι ένα κοκοράκι που βλέπει στο όνειρό του ότι φεύγει απ' το χωριό του και πάει στην πόλη, για να γίνει βασιλιάς. Όταν ξυπνάει, αποφασίζει να κάνει το όνειρό του αληθινό. Μετά από μια σειρά περιπετειών τα καταφέρνει και, παρόλο που η κατάσταση που βρίσκει στην πόλη είναι απογοητευτική, αποφασίζει να επιμείνει και να αντιμετωπίσει δυναμικά κάθε δυσκολία στη νέα του ζωή. Ερμηνεύει παιδική χορωδία, και ένα κομμάτι η Μίτσα Ρούτη.
(αποσπάσματα κείμενου Δημήτρη Κωστούλα)
Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Νανούρισμα»
Κοιμήσου κι ονειρέψου να πας πολύ ψηλά
Άγια της νιότης δύναμη μέσα στο στήθος έχεις
Φωτιά που λιώνει και τ’ ατσάλι
Μα σαν ξυπνήσεις, ελεημοσύνη μη ζητήσεις
Σπάσε όποιο εμπόδιο κόψει την ορμή σου
Κουράστηκες καλέ μας κι είσαι ακόμα στην αρχή
Ξύπνα-ξύπνα κι άνοιξε τα μικρά φτερά σου
Φτερούγισε και πέταξε στην απεραντοσύνη
Κράτα στο χέρι ελιάς κλαρί
Μα το νου σου μικρέ μας Τζιτζιρή!
Μη σου πάρουν το σπαθί!

2 Ιαν 2011

Παρουσίαση μουσικής
201 Επιστροφή
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ
ANOKATO RECORDS 2000

14/17



(απόσπασμα κειμένου του καλού φίλου Δημήτρη Κωστούλα)

Ένας πολύ ιδιαίτερος δίσκος με μουσικές συνθέσεις του Ντάνη Τραγόπουλου εμπνευσμένες από το γνωστό διήγημα του Antoine de Saint Exupery. Oπως και το βιβλίο, έτσι και ο δίσκος αυτός δεν είναι παιδικός. Οι ευαίσθητοι μεγάλοι, που δεν έχουν "μια για πάντα γεράσει", μπορούν να ξαναγγίξουν την χαμένη τους παιδικότητα και οι μικρότεροι να την απολαύσουν, μακριά από τη βία των θορύβων και της ευτέλειας. Τα τραγούδια γράφτηκαν το 1990-91 και ηχογραφήθηκαν το 1998. Ο Ντάνης Τραγόπουλος που έγραψε τη μουσική και τους στίχους είναι Πολιτικός Mηχανικός από το Α.Π.Θ. πιανίστας στο κουαρτέτο τζαζ A PRIORI και μέλος του τρίο πολλαπλών δράσεων ΔΗΜΟΣΙΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΡΕΤΙΡΕ. Γράφει μουσική για το θέατρο & το παιδικό θέατρο. Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης παίζει κιθάρα, ο Σωτήρης Αναδολής κρουστά, ο Δημήτρης Γουμπερίτσης μπάσο. Ο πιανίστας Λάμπης Βασιλειάδης ερμηνεύει το τραγούδι "Η αλεπού". Η Μαρία Θωίδου με την εκφραστική φωνή της τραγουδάει και υποδύεται τον μικρό πρίγκιπα. Τέσσερα από τα 17 τραγούδια παίζονται μόνο από πιάνο ή μπάσο ή κρουστά ή μόνο φωνές. Σε αρκετά υπάρχει αυτοσχεδιασμός της κιθάρας από τις τζαζ και ροκ καταβολές του Γιώργου Κωνσταντινίδη. Τα τραγούδια παρακολουθούν την ροή του βιβλίου, αναζητώντας το ουσιαστικό, προσπαθώντας για ένα κλίμα τρυφερό, μένοντας πιστά στο κείμενο και τις προφανείς του αλήθειες. Στο εξώφυλλο κρατήθηκε συνειδητά η σοβαρότητα που δίνει η απλότητα και το χρυσό χρώμα, για να τονιστεί ακριβώς η απόσταση από τον αποκλειστικά παιδικό δίσκο. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο : «Επιστροφή»
Σήμερα γυρίζω στον πλανήτη μου,
μα είναι τόσο μακριά και τόσο δύσκολο,
που φοβάμαι.
Το νερό του πηγαδιού,
που μουρμούριζε σα μουσική
ήταν καλό νερό.
Τις νύχτες να κοιτάζεις τ’ άστρα.
Κάπου εκεί θα βρίσκομαι και θα σου γελώ
τα βράδια.
Όμως το λουλούδι μου είναι τόσο-τόσο αδύναμο.
Δεν έχει παρά τέσσερα αγκαθάκια
να το προστατέψουν από αίφνις ένα αρνί
κι από την κακία του κόσμου.

27 Δεκ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Το τέλος της μικρής μας πόλης
Χατζής Δημήτρης
Εκδ. Το Ροδακιό 2007







Με τον τίτλο "Το τέλος της μικρής μας πόλης" πρωτοεκδόθηκε συλλογή 5 διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή στη Ρουμανία το 1953, από τον εκδοτικό οίκο "Νέα Ελλάδα". Το 1963 και ενώ ο Χατζής βρίσκεται στην Ουγγαρία κυκλοφορεί η πρώτη πλήρης έκδοση της συλλογής, για λογαριασμό της "Επιθεώρησης Τέχνης". Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο «τέλος της μικρής μας πόλης» είναι:
Ο Σιούλας ο Ταμπάκος
Ο Τάφος
Σαμπεθάι Καμπιλής
Η θεία μας η Αγγελική
Ο ντέτεκτιβ
Η διαθήκη του καθηγητή
Μαργαρίτα Περδικάρη
Ο Δημήτρης Χατζής (1913 – 1981) ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά λογοτεχνών και καλλιέργησε ιδιαίτερα το διήγημα. Το έργο του διέπεται από την άμεση συνάρτηση με την ιστορική πραγματικότητα και τους κοινωνικοοικονομικούς μετασχηματισμούς που προέκυψαν μεταπολεμικά.
«Το τέλος της μικρής μας πόλης» είναι μια συλλογή διηγημάτων, με το βασικό κοινό χαρακτηριστικό τη «μικρή πόλη», που αποτελεί παράλληλα και ένα είδος μυθιστορηματικού ήρωα.Οι πρωταγωνιστές των διηγημάτων του είναι ως επί το πλείστον καθημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Κουβαλάνε τις αξίες και τις αντιλήψεις που τους τροφοδότησαν οι προγενέστερες γενιές, σε μια κοινωνία που έχει αρχίσει ήδη να μεταλλάσσεται. Εμφανίζονται στην αρχή ως μέρος της δημόσιας ζωής της πόλης, όσο εξελίσσεται όμως η αφήγηση αποκαλύπτουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους, “μαρτυρούν” τον εαυτό τους και προβάλλουν την υπαρξιακή τους αγωνία. Η πίστη στην οργάνωση της κοινωνίας και τις παραδοσιακές αντιλήψεις κλονίζεται, το όραμα των ανθρώπων και οι προσδοκίες τους ακυρώνονται, η περιθωριοποίηση έχει διαβεί τις πύλες. Οι κάτοικοι της «μικρής πόλης» αναγκάζονται να αυτοεξοριστούν στο ίδιο τους το σπίτι. Οι γυναίκες, οι «ρωμιές γυναίκες», όπως τις αποκαλεί ο συγγραφέας, βρίσκονται στις ασθενέστερες τάξεις και υποφέρουν διπλά. Μια μόνο διέξοδος υπάρχει στην «πόλη»: μήπως και αναγνώσει έγκαιρα τις επερχόμενες ανατροπές και αλλάξει γρήγορα. Μια πόλη στο μεταίχμιο, έχοντας ν’ αντιμετωπίσει από τη μια την εχθρική στάση της νέας κοινωνίας που διαμορφώνεται κι από την άλλη την εξουσία, παλαιά και νέα. Μια «μικρή πόλη», όπως τη ξέραμε, στο «τέλος» της. (κείμενο Δημήτρη Παλάζη)

22 Δεκ 2010

Παρουσίαση μουσικής
200 Η λίμνη
ΞΕΝΙΟΣ. Η ΚΡΗΤΗ ΕΝΤΟΣ ΜΟΥ
ΜΙΝOS-ΕΜΙ 2010

7/14



O συνθέτης Μιλτιάδης Πασχαλίδης, από το 1987 που πρωτοπήγε στην Κρήτη για να σπουδάσει μαθηματικά, μέχρι το 2003 που έφυγε ... πολιτογραφήθηκε Κρητικός. Έκτοτε το νησί παρέμεινε εντός του ως ένα πολύτιμο κομμάτι από ακουστικές κυρίως αναμνήσεις που συνέλεξε ή δημιούργησε. Το αυτοβιογραφικό «σάουντρακ» της 16χρονης κρητικής του «θητείας» είναι το υλικό του δίσκου «Ξένιος. Η Κρήτη εντός μου». Ο δίσκος, περιλαμβάνοντας τρία ορχηστρικά και 11 τραγούδια... και συγκεντρώνει τελείως διαφορετικές μελωδίες (παραδοσιακές ή κλασικότροπες, ροκ ή τζαζ, βαλσάκια ή μπαλάντες), σε «μια ενότητα που έχει ένα εσωτερικό νήμα αφήγησης. Ηθελα ο ακροατής να "βλέπει" μια αλληλοδιαδοχή εικόνων: άλλοτε τα βουνά, άλλοτε τη θάλασσα κι άλλοτε τη βιομηχανική ζώνη έξω απ' το Ηράκλειο...», όπως εξηγεί ο δημιουργός. Το συγκεκριμένο κομμάτι η «Λίμνη (Κουρνάς)», είναι μια παραλλαγή της «Λίμνης που ένα θελε, νάναι θάλασσα», παιγμένη με μαντολίνο από τον Μανώλη Καραντίνη. (απόσπασμα από κείμενο της Ναταλι Χατζηαντωνίου - Ελευθεροτυπια 3-2-2010).

15 Δεκ 2010

Παρουσίαση μουσικής
199 Ο βαρκάρης των κεραυνών
LYRA-NOTOS 1975


Στον δίσκο αυτόν του 1975 περιέχονται δυο ναυτικά τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι σε ποίηση Μίλτου Σαχτούρη, που γράφτηκαν το 1947, αλλά δεν είχαν εκδοθεί νωρίτερα. Περιέχει επίσης τον κύκλο του CNS και τον καπετάν Μιχάλη. Τα δυο ναυτικά τραγούδια αποδίδει ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς. Στο πιάνο ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο ίδιος γράφει: «Έγραψα τα ΔΥΟ ΝΑΥΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ πολύ νωρίς το ΄47. Ξεκίνησα με τον Σαχτούρη γιατί βρήκα την ποίηση του - τα ποιήματα αυτά που είχα διαλέξει- να ταιριάζει πάρα πολύ μ΄ εκείνο που ήθελα να εκφράσω εκείνο τον καιρό. Η ελλειπτική γραφή του Σαχτούρη μου άφηνε περιθώρια να εισχωρήσω μουσικά ανάμεσα στους στίχους του». Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Ο βαρκάρης των κεραυνών».

Ο βαρκάρης των κεραυνών
γυρίζει από ακτή σ’ ακτή.
Δεν θέλει ν’ αράξει πουθενά.
Μόνο στη βάρκα ψιθυρίζει.
Φύγαν φύγαν τα νερά!

9 Δεκ 2010

Παρουσίαση μουσικής
198 Ο SIDO ονειρεύεται
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣ
ΕΜΙ 2010



Στον δίσκο αυτό που προσέφερε η «Κυριακάτικη Καθημερινή» προ καιρού, υπάρχουν 9 υπέροχα παραμύθια που διαβάζει (υποδυόμενη όλους τους ρόλους!) με εξαιρετικό ταλέντο η Μάνια Τεχριτζόγλου. Ανάμεσα στα παραμύθια ακούγονται μερικά όμορφα ορχηστρικά του Θάνου Μικρούτσικου. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Ο SIDO ονειρεύεται».

2 Δεκ 2010

Παρουσίαση μουσικής
197 Επιστροφή
ΣΠΑΝΙΕΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ
LEGEND 2000



Ο δίσκος «Γιώργος Μούτσιος, σπάνιες ηχογραφήσεις» περιέχει 20 τραγούδια που ερμηνεύει ο γνωστός ηθοποιός με την ζεστή, πλούσια φωνή. Γνωστές συνθέσεις των Χατζηδάκι, Θεοδωράκη, Μούτση και άλλων λιγότερο γνωστών, όπως ο Σπάθης και Τριανταφυλλίδης. Εξαιρετικού επιπέδου ερμηνείες από έναν μαιτρ. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι σε μουσική του Πάνου Τριανταφυλλίδη και σε στίχους του Άλκη Χριστοφέλλη. Διευθύνει ο Δήμος Μούτσης. Στην κιθάρα ο Γ. Μηλιαρέσης.

Στην γειτονιά στο σπίτι που γεννήθηκα
έχω φυτέψει μια μικρούλα λυγαριά.
Εκεί ψηλά έχω κρεμάσει την καρδούλα μου,
τα όνειρά μου έχουν μείνει στα κλαδιά.
Πήρα να διαβώ δρόμο μακρινό
και ρωτώ να μου πουν τα πουλιά.
Αχ μην είναι αργά και δεν βρω ξανά
την μικρή την λυγαριά που αγαπώ.
Πήρα να διαβώ δρόμο μακρινό
και ρωτώ να μου πουν τα πουλιά.
Πέρα εκεί στον βράχο που καθόμουνα,
σαν ήμουν νιος, σαν ήμουν παλικάρι,
έχει σταθεί και καρτερεί ένα μικρό πουλί
κι όλο ζητά μες στο φεγγάρι να με βρει.

27 Νοε 2010

Παρουσίαση μουσικής
196 Sleepwalk
MUSIC FOR FILMS
MINOS-EMI 2009

Συλλογή συνθέσεων του Μίνωα Μάτσα για κινηματογραφικές ταινίες. Ο ίδιος λέει: «Κάθε ταινία είναι μια αφορμή για μένα να εξερευνήσω μουσικά τον εαυτό μου, ακόμα και να έρθω πιο κοντά στους συνθέτες που αγαπώ. Βλέποντας ένα φιλμ σχεδόν πάντα οι σκηνοθέτες θέλουν ένα βασικό θέμα. Και είναι πάντα μια λεπτομέρεια, μια κίνηση ενός ανθρώπου, ένα αναπάντεχο πλάνο της φύσης, και συχνά οι ατέλειωτες συζητήσεις με το σκηνοθέτη που θα γεννήσουν την πρώτη μουσική. Από εκεί και πέρα περνάω ατέλειωτες ώρες με τους ηθοποιούς μπροστά στην οθόνη και σχεδόν γίνομαι ένα με αυτούς. Η μουσική μπορεί να ξεγελάσει τους θεατές μιας ταινίας. Μπορεί να μπει στο υποσυνείδητο τους και να τους οδηγήσει όπου θέλει αυτή. Γι' αυτό η ισορροπία με την εικόνα είναι πολύ λεπτή. Πολλές φόρες μια νότα παραπάνω ή πιο λίγο και η σκηνή αλλάζει τελείως. Αυτό μοιάζει με παιχνίδι...» (απόσπασμα συνέντευξης στον Νίκο Αντωνίου - Music Corner).
To συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Sleepwalk»

22 Νοε 2010

Παρουσίαση μουσικής
195 Ο Ισραφήλ
ΑΣΚΗΣΕΙΣ
LYRA 1994

3/12





To 1994 ο τραγουδοποιός Βαγγέλης Γερμανός εξέδωσε τον 7ο από τους 11 δίσκους του με τίτλο «Ασκήσεις». Το κομμάτι «Ισραφήλ» έχει τους ακόλουθους πρωτότυπους μεταφυσικούς στίχους:

Ο Ισραφήλ έχει χορδές, κιθάρες για καρδιά του,
φωνή μελωδικότερη απ' όλων των πλασμάτων.
Κι όταν αργά μεσουρανεί στον κόσμο των πνευμάτων,
αστροπλημμύρα γίνεται να ακούσουν τη λαλιά του.
Ο άγγελος ο Ισραφήλ
με το μοναδικό του στυλ
και το αραβικό προφίλ
Είναι γνωστή από παλιά του Ισραφήλ η χάρη,
αφού με το τραγούδι του γεμίζει το φεγγάρι
και φτερουγίζουν απαλά τα ουρί του παραδείσου,
κάθε που τροχιοδρομεί στο χείλος της αβύσσου.
Στον κόσμο τον προσωρινό δεν έχουμε αγγελούδια,
με πόνους και με στεναγμούς γεμίζουν τα τραγούδια.
Αν ήμουνα εγώ εκεί κι εκείνος εδώ κάτω,
θα βλέπαμε ποιος θα 'γραφε τον ύμνο του αοράτου.

14 Νοε 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Μανέτας Γιάννης
Τι θα έβλεπε η Αλίκη στη χώρα των φυτών
Παν/κες εκδόσεις Κρήτης, 2010






Γιατί η κίνηση είναι περιττή στα φυτά; Πώς κάνει σεξ και πώς αμύνεται ένας ακίνητος οργανισμός; Γιατί τα φυτά είναι ασύμμετρα και χωρίς σταθερό μέγεθος; Γιατί μερικά είναι πρακτικώς αθάνατα; Γιατί στον φυτικό κόσμο η δημιουργία κλώνων είναι καθημερινό φυσικό φαινόμενο; Με ποιον μηχανισμό καταφέρνουν τα φυτά να εκμεταλλεύονται μια πρακτικά ανεξάντλητη, εξωγήινη ενεργειακή πηγή; Με ποιον τρόπο ρυθμίζουν τη σύσταση της γήινης ατμόσφαιρας, τον υδρολογικό κύκλο, τη ροή της ύλης και της ενέργειας και, τελικά, το κλίμα; Γιατί τα φυτά δεν υπέστησαν στο παρελθόν μαζικές εξαφανίσεις, όπως τα ζώα; Πώς αντιλαμβάνονται τα φυτά τον έμβιο και άβιο κόσμο και πώς επικοινωνούν μεταξύ τους; Είναι, εν τέλει, τα φυτά ευφυείς οργανισμοί;Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που πραγματεύεται τούτο το βιβλίο, σε μια προσπάθεια να πεισθεί ο αναγνώστης ότι κακώς τα φυτά θεωρούνται απλοί οργανισμοί χωρίς εμφανή συμπεριφορά και ευφυία, άρα και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στην πραγματικότητα θα εκπλαγεί τόσο ευχάριστα όσο η Αλίκη όταν έπεσε στη λαγότρυπα για να βρεθεί σ’ έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό μας.
Εξαιρετικό πόνημα του κ. Γιάννη Μανέτα, καθηγητή Φυσιολογίας Φυτών στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
"Αντιλαμβάνομαι ότι όσοι δεν έχετε ποτέ ρίξει δεύτερη ματιά σε φυτό (γνωρίζω πολύ κόσμο που κυριολεκτικά δεν βλέπει τα φυτά που έχει δίπλα του και έχω δει σε γραφεία κάκτους, που απαιτούν ελάχιστον νερό, να πεθαίνουν από τη δίψα μπροστά στα μάτια των ιδιοκτητών τους) θα δυσκολευτείτε να πιστέψετε αυτά που διαβάζετε. Στο κάτω-κάτω, πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχουν αυτά τα πλάσματα που δεν μιλούν, δεν έχουν μάτια, μύτη, στόμα και περνούν όλη τους τη ζωή ριζωμένα στο ίδιο μέρος; Ε, λοιπόν εδώ βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης, αλλά και η μαεστρία του συγγραφέα! Η υπεροψία μας έναντι των φυτών (τα οποία, σας θυμίζω, προϋπήρξαν των ανθρώπων και χωρίς τα οποία δεν θα ήταν ποτέ δυνατή η δική μας παρουσία πάνω στον πλανήτη Γη) έχει να κάνει με το ότι δεν μας μοιάζουν. Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας των δυτικών κοινωνιών μάς έχει καταστήσει τυφλούς απέναντι στα φυτά αλλά ο κ. Μανέτας επιτυγχάνει να μας κάνει να ενδιαφερθούμε για αυτούς τους οργανισμούς. Και μάλιστα, όχι επειδή μας είναι χρήσιμοι καθώς τα καλλιεργήσιμα φυτά δεν έχουν θέση στο πόνημά του. Παρεμπιπτόντως, ξέρετε γιατί δεν έχουν θέση; Επειδή είναι πολύ βαρετά: χωρίς τον άνθρωπο και την προστασία που τους παρέχει, θα ήταν καταδικασμένα σε εξαφάνιση. Τα άλλα όμως είναι τόσο, μα τόσο γοητευτικά! Και έχουν σκαρφιστεί τόσα τεχνάσματα για να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες του περιβάλλοντος και να επιτυγχάνουν τον τελικό στόχο που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία απογόνων. Περιττό να πούμε ότι ο εν λόγω στόχος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η σεξουαλική ζωή των φυτών είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα από τη δικιά μας! (Διαβάστε στο εξαιρετικό κεφάλαιο 5 τις λεπτομέρειες της σεξουαλικής ζωής των φυτών και θα δείτε τι εννοώ...). Και δεν είναι μόνο η σεξουαλική ζωή τους που είναι αξιοθαύμαστη: από το αμυντικό σύστημά τους (κεφάλαιο 7) και την αισθητηριακή αντίληψή τους (ναι, τα φυτά βλέπουν, μετρούν τον χρόνο, τα επίπεδα υγρασίας και CΟ2, προσανατολίζονται προς το φως, όπως μας πληροφορεί το κεφάλαιο 6), ως τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους (συμβιωτικές, παρασιτικές) και με τους υπόλοιπους οργανισμούς του περιβάλλοντός τους (κεφάλαιο 8) τα φυτά επιδεικνύουν μια ευφυΐα (κεφάλαιο 10) η οποία εκπλήσσει. Εκτός από την πλειάδα των λόγων για να θαυμάζει κανείς τα φυτά, ο αναγνώστης ανακαλύπτει στο πόνημα του κ. Μανέτα και εναύσματα για σκέψη ως προς τη δική μας θέση πάνω στη Γη. Πράγματι, το βιβλίο έχει και μια φιλοσοφική διάσταση την οποία ίσως και να μάντευε κανείς από τον τίτλο, αλλά σίγουρα δεν θα την περίμενε σε τέτοια έκταση. Χαρακτηριστικά είναι τα κεφάλαιο 3 και 4 («πώς τα δένδρα προσεγγίζουν την αθανασία» και «σύντομη εξελικτική ιστορία των φυτών» αντίστοιχα), αλλά η διάσταση αυτή ενυπάρχει σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου. Ένα άλλο αναπάντεχο χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι τα μεγάλα περιθώρια στα οποία αναγράφεται η περίληψη, ή μάλλον η κεντρική ιδέα κάθε ενότητας. Τα «περιθωριακά» αυτά κείμενα δεν είναι απλώς τίτλοι, έχουν ροή, διαβάζονται κανονικά το ένα μετά το άλλο και βγάζουν νόημα. Έτσι, ο βιαστικός αναγνώστης μπορεί αν θέλει να εισπράξει το μήνυμα ενός κεφαλαίου και να επανέλθει κάποια άλλη στιγμή για τις λεπτομέρειες. Αυτό το «βιβλίο εντός βιβλίου» σε συνδυασμό με την εκτενή βιβλιογραφία στο τέλος καθιστούν το πόνημα του κ. Μανέτα εργαλείο δουλειάς για όλους όσοι έχουν λόγους να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες των φυτών: γεωπόνοι, βιολόγοι, φαρμακολόγοι, αλλά και εκπαιδευτικοί που θα ήθελαν να εμπλουτίσουν το μάθημά τους, σίγουρα θα βρουν το βιβλίο περισσότερο από χρήσιμο. Αλλά η χρησιμότητα του εν λόγω βιβλίου δεν περιορίζεται σε όσους το έχουν ανάγκη. Πολύ περισσότερο θα πρέπει να διαβαστεί από όσους ποτέ δεν ασχολήθηκαν με τα φυτά: όχι τόσο για να μάθουν λεπτομέρειες γι΄ αυτά, αλλά γιατί θα μάθουν πράγματα και για τον εαυτό τους! Σας αρέσουν τα άνθη της συκιάς; Τι, δεν τα έχετε δει ποτέ; Χμ! Και βέβαια τα έχετε δει, αλλά δεν τα αναγνωρίσατε ως τέτοια. Πρόκειται για τα σύκα που τρώμε και τα οποία λανθασμένα θεωρούμε καρπό της συκιάς. Στην πράξη πρόκειται για μια κλειστή ταξιανθία,«ένα άθροισμα δηλαδή δεκάδων μικρών ανθιδίων στερεωμένων στην εσωτερική επιφάνεια του σύκου, μέσα στο κοκκινωπό, γευστικό πήκτωμα» διαβάζουμε στη σελίδα 196 του βιβλίου «Τι θα έβλεπε η Αλίκη στη χώρα των φυτών».Ο λόγος για τον οποίο οι συκιές δεν χρειάζεται να έχουν εμφανή άνθη είναι επειδή έχουν συν-εξελιχθεί στη διάρκεια πολλών γεωλογικών αιώνων με τους επικονιαστές τους, τις σφήκες. Η σχέση αποκλειστικότητας που έχουν αναπτύξει καθιστά εντελώς άχρηστο για τη συκιά να επιδεικνύει τα άνθη της. Έτσι, τα φυλάει καλά κρυμμένα.«Όπως ο ζηλότυπος σύζυγος επιβάλλει να μένουν κρυμμένα τα επικίνδυνα σαγηνευτικά θέλγητρα της συζύγου του, έτσι και η συκιά κρύβει τα άνθη της ώστε να τα βρίσκει μόνο το μυημένο έντομο»σημειώνει ο κ. Μανέτας."
(άρθρο της κας Ιωάννας Σουφλερη από το Βήμα της Κυριακής)

7 Νοε 2010

Παρουσίαση μουσικής
194 Ο Έρωτας του γρύλου
ΕΝΑΣ ΓΑΤΟΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΕΝ ΠΛΩ 2009

8/8

Η νέα δισκογραφική δουλειά της γνωστής στο είδος εμπνευσμένης, πολύπλευρης δημιουργού Τατιάνας Ζωγράφου. Yψηλού επιπέδου δουλειά, τόσο από συνθετική άποψη, όσο και από στιχουργική. Το παραμύθι του Κώστα Μάγου και της Γεωργίας Γκανιάτσου, από τα καλύτερα της τελευταίας 5ετίας, πλέει σ’ ένα πέλαγος σκουπιδο-παραμυθιών που βρέχει της αθώες ακτές της παιδικής αφέλειας και της γονεϊκής καλοπιστίας.
Γιατί ένας ξεχωριστός γάτος δυσκολεύεται να βρει φίλους; Γιατί η γατοπαρέα δε θέλει να παίξει μαζί του; Θα καταφέρουν, άραγε στο τέλος, να γίνουν μια συντροφιά; Μια ιστορία για το δικαίωμα να είμαστε διαφορετικοί και για τον πλούτο που μας χαρίζουν οι διαφορές μας!Ενορχήστρωση άρτια του Δημήτρη Μπουζάνη, οργανοπαίχτες ένας κι ένας, με ιδιαίτερη μνεία στο μαντολίνο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Μετά το τέλος του παραμυθιού του γάτου, η Τατιάνα μας δωρίζει και τρία ακόμα τραγούδια με ζουζούνια «λιγότερο δημοφιλή», γρύλους, ακρίδες και κατσαρίδες...
Πολύ δύσκολη επιλογή ενός κομματιού για παρουσίαση. Ας προκριθεί λοιπόν «Ο Έρωτας του γρύλου», με τον τρυφερό μελαγχολικό στίχο, που ερμηνεύει ο βαρύτονος Τάσος Αποστόλου.

Ήτανε μια πεταλούδα
στου κορόμηλου τη φλούδα.
Χρώματα είχαν τα φτερά της
και αρώματα η ποδιά της.
Όλη μέρα πως πετούσε!
Δω κι εκεί χοροπηδούσε.
Κι όταν έφευγε ο ήλιος
τότε ερχόταν ένας φίλος
και τη γέμιζε φιλιά.
Τα φτερά της ακουμπούσε
και την χάϊδευε απαλά.
Είπανε πως ήταν γρύλος
και η αγάπη τους αυτή
κράτησε χιλιάδες χρόνια
σαν παλιό καλό κρασί

1 Νοε 2010

Παρουσίαση μουσικής
193 Παλιά γειτονιά
ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΑΣΤΕΡΙΑΔΗ
LYRA 2000




Το τραγούδι "Παλιά Γειτονιά", σε στίχους Δημήτρη Γιαννουκάκη, είναι μια μουσική σύνθεση της Ντίνας (Παπασταύρου) Χατζηνικολάου, όχι ιδιαίτερα γνωστής, αλλά σημαντικής δημιουργού. Η κυρία Χατζηνικολάου έγραψε πολλά τραγούδια, όμως λίγα δισκογραφήθηκαν.
Όπως μας πληροφορεί ο συνθέτης και καλός φίλος Σταύρος Παπασταύρου, (http://ubudplaytime.blogspot.com/), προσφορά του οποίου είναι και το παρόν έργο, «...το 1960, στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, προκρίθηκε το τραγούδι της “Στενό Δρομάκι”, το οποίο ερμήνευσε η Τζένη Βάνου. Το 1966, το τραγούδι της “Μια Συντροφιά”, σε στίχους της ίδιας, προκρίθηκε στο 5ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης... έχει γράψει τη μουσική στο παιδικό θεατρικό έργο της Μαρίας Γκόπη “Ένα Παιδί μέσα στη Νύχτα” και στο παραμύθι της Άλκης Γουλιμή "Η Γαλαζούλα". Έχει βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για την προσφορά της στην παιδική λογοτεχνία, και για το σύνολο του έργου της με το βραβείο "Πηνελόπη Δέλτα"».
Το συγκεκριμένο κομμάτι thz 10ετίας του 70’, συνδυάζει με καταπληκτικό τρόπο κεφάτη μουσική με μελαγχολικό στίχο. Αυτό είναι τέχνη! Ερμηνεύει άριστα η Πόπη Αστεριάδη.
Ξεκίνησα, ξεκίνησα για την παλιά μου γειτονιά,
λογάριαζα να ξαναιδώ την πράσινη την πόρτα,
με τα σκαλιά τα πέτρινα, κοντά στου δρόμου τη γωνιά
και τ’ άχτιστο το οικόπεδο με τ’ άγρια εκείνα χόρτα.
Και λαχταρούσα το μπαλκόνι το ψηλό
απέναντι στο σπίτι μας, με τις πολλές τις γλάστρες.
Ξεκίνησα, ξεκίνησα για την παλιά μου γειτονιά,
του σοκακιού λογάριαζα να ιδω τις ακακίες,
μα δάκρυσαν τα μάτια μου από του δρόμου τη γωνιά,
σαν είδα γύρω μέγαρα και πολυκατοικίες.

26 Οκτ 2010

Παρουσίαση μουσικής
192 Sara
Η ΒΡΟΧΗ ΑΠΟ ΚΑΤΩ
LYRA 2006

2/14


Η Βροχή Από Κάτω είναι ο 9ος δίσκος του τραγουδοποιού Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ο ίδιος γράφει: «Μία από τις διαστροφές μου είναι να εστιάζω την προσοχή σε πράγματα τα οποία οι πολλοί τα προσπερνάνε, ανύποπτοι για την ένταση που κρύβουν. Μ' αυτό το δίσκο προσπάθησα - ενδόμυχα - να ανιχνεύσω καινούρια συναισθήματα, να προσεγγίσω το παράδοξο. Όσο εκλογικευμένη είναι η καθημερινότητα μου τόσο στην τέχνη αφήνω περιθώριο ν' ανθίσει το αναπάντεχο και το τυχαίο, σε σημείο που - ειδικά γι' αυτή τη δουλειά - να αμφιβάλλω αν όντως είναι δημιουργία αυτό που κάνω ή παιχνίδι. Κι ακόμα περισσότερο - επειδή εργάστηκα δύο χρόνια εσώκλειστος στο ησυχαστήριο μου για το ηχογράφημα, με σύμμαχο και αντίπαλο τον υπολογιστή - αναρωτιέμαι αν έχουν τα κομμάτια τη ζωικότητα και τη συναισθηματική φόρτιση που χρειάζεται η μουσική για να μπορεί να φιλά τα μέτωπα των ανθρώπων. Για τον «εξανθρωπισμό» τους οφείλω πολλά στον Κώστα Θεοδώρου, ο οποίος έπαιξε και ενορχήστρωσε αρκετά από αυτά, όπως καί στους υπόλοιπους μουσικούς που συμμετείχαν».
Η συλλογή αυτή είχε αντιμετώπιση αμφιλεγόμενη. Ακολουθούν 2 διαφορετικές απόψεις:
... Εδώ εγκαταλείπει παντελώς την οποιαδήποτε φόρμα και ξανοίγεται στο άγνωστο… αυτό που μας σερβίρει είναι ένα ψηφιδωτό από λούπες, σαμπλς, φιλτραρισμένους ήχους, αναλογικούς συνθετητές και ακουστικά όργανα, με αρκετά ορχηστρικά και τη φωνή του να αποδίδει στίχους δικούς του αλλά και του F.G. Lorca... Η προσπάθειά του να προσεγγίσει το άρρητο και το παράδοξο, τον οδηγεί στον πιο στριφνό δίσκο της καριέρας του με κίνδυνο να κατηγορηθεί για προσποίηση και μεγαλομανία. Από το φανατικό κοινό του πάντως... λίγοι εξακολουθούν να ακούν αυτόν τον δίσκο μέχρι σήμερα (αποσπάσματα από κείμενο του κ. Μιχάλη Τσαντίλα, περιοδικό Ορφέας 12/3/2008)

Η αίσθηση που μου προκάλεσε η καινούργια δουλειά του Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν του ταξιδιού προς τα πίσω. Της πορείας προς τις πηγές ενός ποταμού, όπου αναβλύζει το αρχικό, το πρώτο υλικό, είτε πρόκειται για μνήμη είτε για καλλιτεχνική δημιουργία... Γυρίζοντας ανάποδα τους δείκτες του ρολογιού, δείχνει να ανιχνεύει το πριν: Ένα τραγούδι προτού γίνει τραγούδι, η πρωτόγονη κακοφωνία που εξελίσσεται σε μελωδία, άτακτοι ήχοι που θα γίνουν ρυθμός, μια φωνή που με εφόδιο το ένστικτο συγκλονίζει με αυτό που τραγουδά... Προτείνει μια καλλιτεχνική πράξη. Μια παράθεση εργασιών και διεργασιών του μυαλού που γίνεται παράσταση μέσα από τραγούδια, μοτίβα, κείμενα με ρίμα, λούπες, επεξεργασμένο στον υπολογιστή υλικό, μπομπίνες που παίζουν ανάποδα, ηχογραφημένες στιγμές. Κινδυνεύοντας να χαρακτηριστεί εστέτ ή... πυροβολημένος, ο Θ.Παπακωνσταντίνου δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να τιθασεύσει το πηγαίο... ανακαλύπτει την ποίηση στο στιγμιαίο και στο φθαρτό... (αποσπάσματα από κείμενο του Μίλτου Σαλβαρλή).
Κατά την προσωπική μας άποψη, η μουσική είναι εξαιρετικά ευρηματική. Ο στίχος συμβολικός, σίγουρα αντιστοιχεί σε κάποια βιώματα του δημιουργού. Δυστυχώς στην μελοποίηση δεν απέφυγε δυο ατυχείς παρατονισμούς (ξεφωτά και κωδικά), που ακούγονται άσχημα στο αυτί.
Κι όμως εσύ Sara
δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου Sara
κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά
ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη, Sara
δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου, Sara,
τέσσερα γαλήνια ξέφωτα
το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε, Sara
γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara,
και περίμενε τα δώρα απ' το κυάνιο
μπορεί στα φαράγγια των Σιού, Sara,
μπορεί και στον Σμόλικα
κάνεις τις πέτρες να σκιρτάνε Sara
σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα

18 Οκτ 2010

Παρουσίαση μουσικής
191 ΑΝΙ ΜΕΛΑ Ε
ΑΠΟΥΣΙΕΣ
LYRA 1995



2/12


Μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη για την ταινία του Γιώργου Κατακουζηνού «Απουσίες», που γυρίστηκε το 1987. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «ΑΝΙ ΜΕΛΑ Ε», άγνωστο σε ποιά γλώσσα, και το ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη.

11 Οκτ 2010

Παρουσίαση μουσικής
190 Για τον πατέρα
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΜΠΕΛΗ ΔΡΑΚΟΥ
UNIVERSAL 2009

15/15

Ο 2ος δίσκος του Γιώργου Χατζηπιερή μετά τον αρχικό «τεμπέλη δράκο» (ανάρτηση Νο 22). Της ίδιας υψηλής ποιότητας δουλειά, το ίδιο κέφι και αγάπη για τους λιλιπούτ. Ένας κόκορας που ξυπνά σε άδειο κοτέτσι και ψάχνει να βρει τις κότες του, ένας χορτοφάγος καρχαρίας, μια αλεπού που της αρέσουν τα πανηγύρια, ένα δέντρο που πάνω του φωλιάζουν καλαμάρια κι αστακοί, μια ντομάτα καμικάζι.
Σημαντικές συμμετοχές από την κυπριακή παροικία της τέχνης και όχι μόνο. Διονύσης Σαββόπουλος, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Έλλη Πασπαλλά, Μελίνα Κανά, Σοφία Παπάζογλου, Φοίβος Δεληβοριάς, Δώρος Δημοσθένους, Απόστολος Ρίζος.
Οι 25 μουσικοί με φλογέρες, κιθάρες, πνευστά, έγχορδα, κρουστά, πιάνο, άρπα, κ.α. δημιουργούν μια μουσική πανδαισία. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από τον Μάριο Τακούσιη. Συμμετέχει η παιδική χορωδία Νέας Γενιάς Ζηρίδη υπό τη διεύθυνση του Νίκου Κυπουργού. Να σημειωθεί η συμμετοχή άλλων τεσσάρων Χατζηπιερήδων: του Πέτρου, της Στάλως, της Μαρίνας, της Κατερίνας στα φωνητικά και της Κυριακής που έκανε την καταπληκτική εικονογράφηση.
Το συγκεκριμένο τρυφερό κομμάτι που ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη, αφορά την καταπονημένη ομάδα των απανταχού πατέρων.

Θα σου χαρίσω ένα φιλί,
Θα σου πω μια καλημέρα,
Αγαπημένε μου πατέρα
Θα με κρατήσεις αγκαλιά,
Τα μαλλιά θα μου χαϊδέψεις
Κι ό,τι πω, θα το πιστέψεις
Θα μου ετοιμάσεις πρωινό
Και θα αδειάσεις το ψυγείο
Και σαν πηγαίνεις στη δουλειά,
θα μ' αφήσεις στο σχολείο
Και θα σου κάνω ζαβολιές
Και πολύ θα μου θυμώνεις
Μα αμέσως θα το μετανιώνεις
Θα μου αγοράζεις στα κρυφά
Παγωτά και καραμέλες
Κι αρκουδάκια με κορδέλες
Και θ’ αγκαλιάζεις τη μαμά
Και λιγάκι θα ζηλεύω
Για να μου δώσεις προσοχή
Θα γελώ και θα χορεύω

5 Οκτ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Γιατί έφαγα τον πατέρα μου
Roy Lewis
Μετάφραση: Έλση Τσούτη
Εκδ. Άγρα 2010





Βρισκόμαστε στην Πλειστόκαινη και οι ήρωές μας είναι ανθρωποειδή. Ηomo erectus, homo faber, homo sapiens. Παρακολουθούμε το πέρασμα από το άνοο ανθρωποειδές στον έλλογο άνθρωπο. Το μυθιστόρημα οργανώνεται γύρω από τις περιπέτειες μιας διευρυμένης οικογένειας της εποχής. Οι «αρχέγονοι αυτοί υπανθρώπινοι πρωτοπόροι» μόλις κατέβηκαν από τα δέντρα. Χωρίζονται σε προγόνους και απογόνους. Το χάσμα των γενεών είναι ορατό. Στους προγόνους ανήκουν ο πατέρας Εντουαρντ, πρώιμος εφευρέτης και επιστήμονας, πιστεύει ότι «η φύση είναι με το μέρος εκείνων που διαθέτουν τεχνολογική υπεροχή». Δαμάζει τη φωτιά, καίει τη σαβάνα. Επινοεί την εξωγαμία και το φλερτ, τον χορό και το ακόντιο. Η γυναίκα του, Μίλλισεντ, επινοεί τη μαγειρική και τη μόδα. Ο θείος Βάνυα, «αμετανόητος γερο-αντιδραστικός», πιστεύει στην επιστροφή του είδους στα δέντρα. Δυσφορεί με τις επινοήσεις του αδελφού του και κάθε μορφή εξέλιξης. Ο αφηγητής Ερνεστ, γιος του Εντουαρντ και της Μίλλισεντ, ρεαλιστής και πρακτικός, προσπαθεί να πείσει τον πατέρα του να είναι λιγότερο γενναιόδωρος με τις εφευρέσεις του. Πιστεύει ακράδαντα ότι αποτελούν οικογενειακή περιουσία και μπορούν να βοηθήσουν την οικογένεια να ανέλθει ταξικά και να κυριαρχήσει. Επιθυμεί να «αμβλύνει την πρόοδο με συνετή προνοητικότητα». Τα αδέλφια του Ερνεστ, Αλεξάντερ, Ουίλμπουρ (Τόμπυ), Οσβαλντ και Ουίλλυ, ανακαλύπτουν την παραστατική ζωγραφική, ζευγαρώνουν με γυναίκες έξω από τη φυλή, διακρίνονται στα όπλα. Η σύνευνη του Ερνεστ, Γκριζέλντα, μαθαίνει στον αφηγητή τις απολαύσεις του έρωτα το μυθιστόρημα εκτυλίσσεται στην Ανατολική Αφρική, τόπο δράσης των ανθρωποειδών.
(κείμενο Σοφίας Νικολαΐδου από το Βιβλιοδρόμιο)
Οι ήρωες αποτελούν τελικά μια πολύ «αγγλική οικογένεια» πιθηκανθρώπων που τσακώνονται, χρησιμοποιώντας λεξιλόγιο του 20ού αιώνα, για το μέλλον, αλλά και για θέματα που δεν έχουμε ακόμα λύσει. Το βιβλίο από το 1960 που εκδόθηκε, έγινε το αγαπημένο των ανθρωπολόγων, ακόμη κι αν βρήκαν μερικές χρονικές αστοχίες.

Σημείωση: το κείμενο παρουσίασης-διαφήμισης του βιβλίου στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, στο οπισθόφυλλο και στα εισαγωγικά σχόλια είναι εκνευριστικά υπερβολικό, σχεδόν αποτρεπτικό. Αποφύγετε να το διαβάσετε γιατί θα σας προδιαθέσει αρνητικά για ένα κατά τα άλλα αξιόλογο βιβλίο.

1 Οκτ 2010

Παρουσίαση μουσικής
189 Σας αγαπάμε
Ο ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
1975 PAN VOX

Ο Ηλίας Ασβεστόπουλος είναι ο σημαντικότερος συντελεστής του συγκροτήματος 2002 GR που σχηματίστηκε το 1974. Εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών γράφει και τους περισσότερους στίχους. Ο "Σιδερένιος Άνθρωπος" είναι ο δεύτερος δίσκος τους που κυκλοφόρησε το 1975. Παίζουν οι: Γιάννης Χατζησόγλου κιθάρα, Γιάννης Γιοκαρίνης όργανο/πιάνο, Στέλιος Καραϊνδρος κρουστά, & Σωτήρης Καραούλιας μπάσσο. Την μουσική επιμέλεια είχε ο Γιάννης Σκαμάγκας.
Το συγκεκριμένο κομμάτι σε μουσική Γιάννη Χατζησόγλου με τίτλο «Σας αγαπάμε» κλείνει την συλλογή.

Σας αγαπάμε και δε μας νοιάζει αν εσείς θα μας μισήσετε,
φτάνει μονάχα που εμείς σας αγαπάμε.
Σας αγαπάμε και δεν μας νοιάζει αν κλειδώνετε τις πόρτες σας,
φτάνει μονάχα που εμείς σας αγαπάμε.
Σας αγαπάμε κι ας μη μπορέσουμε ποτέ να σας κερδίσουμε,
φτάνει μονάχα που εμείς σας αγαπάμε.
Σας αγαπάμε και δε μας νοιάζει αν εσείς θα μας ξεχάσετε,
φτάνει μονάχα που εμείς σας αγαπάμε.

25 Σεπ 2010

Παρουσίαση μουσικής
188 Του χωριού το πανηγύρι
ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ
1972

5/17

Ο δίσκος αυτός περιέχει τα αντιπροσωπευτικότερα κομμάτια του ομώνυμου ροκ συγκροτήματος. Οι «ΝΟΣΤΡΑΔΑΜΟΣ» ήσαν πολύ γνωστοί την 10ετία του ’70. Το αποτελούσαν οι: Ιπποκράτης Εξαρχοπουλος (Τσάρλι) – κιθάρα, φωνή, Δέσποινα Γλέζου – κιθάρα, φωνή, Στέλιος Φωτιάδης – μπάσο, φωνή, και Chris King – φωνή. Διακρίθηκαν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης το 1972 και διαλύθηκαν το 1974. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει ενδιαφέροντα στίχο, με πολλούς δυστυχώς παρατονισμούς, χαρακτηριστικό των άπειρων στιχουργών. Η μουσική σύνθεση με τα χάλκινα πνευστά θυμίζει πολύ δημιουργίες του Διονύση Σαββόπουλου της εποχής. Το ερμηνεύει η Δέσποινα Γλέζου.
Πολλά ήταν τα σφάλματα που έκανα πριν δω
ότι η ζωή που διάλεξα δεν θέλει χωρατό.
Φιλίες έκανα πολλές, που μούτρωγαν το βιός
έτσι κι εγώ κατέληξα να ζω σαν μοναχός.
Επήρα τα βουνά λοιπόν και βρήκα ένα χωριό,
ψεύτικο ήταν πλαστικό κι ούτε σταλιά νερό.
Κόσμος πολύς μαζεύονταν γύρω απ’ τις πλατείες,
τις Κυριακές συνήθιζαν να λένε ιστορίες.
Έτσι κι εγώ εκάθησα γιατί είχα απορίες,
μήπως ακούσω τίποτα για νέες θεωρίες.
Εκεί κάποιος εμίλαγε σε μια ομήγυρη.
Έλεγε ότι είναι ο αρχηγός σε κάποιο πανηγύρι.
Μα τι κακό με μένανε, τι δυσπιστία που έχω,
γυρνώ, ρωτώ και μ’ απαντά: «τίποτα δεν κατέχω».
Έτσι κι εγώ αποφάσισα και σας χαλώ χατίρι
κι έγινα τότε ο αρχηγός σε κάθε πανηγύρι.

19 Σεπ 2010

Παρουσίαση μουσικής
187. Μουσική για την Εμινέ
ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ
Columbia 1966, MINOS 2008


Μουσική και τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι για τη θεατρική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη που ανέβηκε από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο το 1966 σε σκηνοθεσία Μάνου Κατράκη.
Οι στίχοι των τραγουδιών σχηματίστηκαν από αυτούσιες φράσεις του βιβλίου. Την επιλογή και την σύνθεσή τους σε επτά ενότητες έκανε ο Γεράσιμος Σταύρου. Τραγουδά ο Γιώργος Ρωμανός.
Ο Καπετάν Μιχάλης του Νίκου Καζαντζάκη, κατά θεατρική διασκευή Γεράσιμου Σταύρου και Κώστα Κοτζιά, σίγουρα δεν θα έμενε σαν θεατρική παράσταση να θυμίζει κάτι στους άλλους, αν δεν υπήρχε η μουσική που έφτιαξε ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράσταση, μια μουσική που μου φαίνεται ότι πληρεί και με το παραπάνω την έννοια «μουσική των αισθήσεων»
(Xάρης Μαγαληνός, από το περιοδικό ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ, αρ. 75-76, Σεπτ.-Δεκ. 1994.)

14 Σεπ 2010

Παρουσίαση μουσικής
186. Πιό πολύ κι’ από τα μάτια
ΔΕΣ ΤΙ ΛΑΜΠΡΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Eros Music 2005

6/18

Ο δίσκος αυτός περιέχει τραγούδια για παιδιά τραγουδισμένα από παιδιά της χορωδίας του Δημήτρη Τυπάλδου. Ο Μίκης Θεοδωράκης κάνει τα πρώτα συνθετικά του βήματα σε ηλικία μόλις 12 χρονών, γράφοντας «Ρομάντζες» για φυσαρμόνικα και τα πρώτα του τραγούδια. Το 1939 στον Πύργο αρχίζει να μελοποιεί ποιήματα απ' το «αναγνωστικό» του σχολείου του και τα βιβλία του πατέρα του. Έτσι, ντύνει με μουσική μεταξύ άλλων και το ποίημα του Παλαμά «Πιο πολύ κι από τα μάτια».
Ο ίδιος γράφει «Ακούγοντας τώρα ξανά τα Παιδικά Τραγούδια, ξαναβρίσκω τον πυρήνα του μουσικού εαυτού μου. Σε μερικά απ' αυτά θα βρει κανείς τα «μουσικά μόρια», τους «μουσικούς αρμούς», που μέσα απ' τα τραγούδια μου, που έγιναν αργότερα γνωστά, βρήκαν άμεση σχέση και απήχηση στον κοινό ακροατή, που είναι ο συνομιλητής μου».
Το συγκεκριμένο κομμάτι, όπως και πολλά άλλα του δίσκου υπάρχουν και στον άλλο δίσκο του συνθέτη με τίτλο: «40 τραγούδια για παιδάκια και παιδιά» με την χορωδία του Δημ. Ωδείου Λάρισας υπό τον Δ. Καρβούνη που εκδόθηκε το 1996. Προτιμήσαμε την απόδοση της χορωδίας Τυπάλδου για το μπρίο της και την πιο ρυθμική ενορχήστρωση, από την λυρική και κλασικότερη της «Λάρισας».

Πιό πολύ κι’ από τα μάτια αξίζουν
και τα λαχταρώ
τούτον τον καιρό
τα χειλάκια.
Λάμπουνε στο διάβα τους οι δρόμοι
σαν από χαρά.
Ξόβεργα τριανταφυλλιά
ξόβεργα τα χειλάκια
στα πυρά πουλιά.

8 Σεπ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ)
1946-1949
Νίκος Μαραντζίδης
Εκδ. Αλεξάνδρεια, 2010






Στο βιβλίο επιχειρείται η περιεκτική παρουσίαση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, του αντάρτικου στρατού του ΚΚΕ κατά τα χρόνια 1946-1949. Συνδυάζοντας την περιγραφή με την ανάλυση, σκιαγραφούνται τα βασικά χαρακτηριστικά του ΔΣΕ στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου, προκειμένου ο αναγνώστης να κατανοήσει τι ήταν και πώς δρούσε αυτός ο στρατός.
Η πρόσβαση σε μέχρι πρότινος κλειστά αρχεία και ο μεγάλος αριθμός μαρτυριών και απομνημονευμάτων για τον εμφύλιο πόλεμο βοήθησε τις ιστορικές έρευνες να επιστρέψουν σε παλιότερα ερωτήματα και θέματα ταμπού και να προχωρήσουν σε νέα θεματικά πεδία με μεγαλύτερη ερευνητική νηφαλιότητα σε σχέση με το παρελθόν. Αργά αλλά σταθερά καλύπτονται τα κενά που υπάρχουν για ναι σειρά όψεις του εμφυλίου πολέμου και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ολοένα και περισσότερο κατανοείται πως το ζήτημα δεν είναι η διαιώνιση της μυθοπλασίας για τον "άπαρτο Γράμμο και το απάτητο Βίτσι", ούτε η άγονη προσπάθεια αναζήτησης του "τι έφταιξε και χάσαμε" αλλά η διερεύνηση των γνώσεών μας για τα σκληρά εκείνα χρόνια.

Εντέλει, πολύ περισσότερο από την ηρωική διάσταση ή το ιδεολογικό πείσμα της ηγεσίας του ΚΚΕ και ενός αριθμού στελεχών και μαχητών του ΔΣΕ, η μελέτη της περιόδου αναδεικνύει τη βαθύτατη ανθρώπινη τραγωδία νέων κυρίως ανθρώπων, ανδρών και γυναικών αλλά και παιδιών, που κατά βάση στρατολογήθηκαν βίαια και υποχρεώθηκαν να πολεμήσουν κάτω από μια ηγεσία που δεν εμπιστεύονταν, σε ένα πόλεμο που δεν πίστευαν και τον οποίο δεν μπορούσαν να κερδίσουν.

Το βιβλίο του Νίκου Μαραντζίδη με θέμα τον ΔΣΕ χρησιμοποιεί ένα πλήθος τεκμηρίων από τα αρχεία του ΚΚΕ και του ΔΣΕ (ΑΣΚΙ), του Ελληνικού Στρατού, των πρώην κομμουνιστικών χωρών, καθώς και μαρτυρίες μελών και αντιπάλων του ΔΣΕ.
Σε κάθε εμφύλιο, η σύγκρουση στο εσωτερικό της πολιτικής κοινότητας καταργεί τα όρια ανάμεσα σε στρατιώτες και αμάχους, ενώ η βία συχνά υπερβαίνει τους κανόνες της ένοπλης αντιπαράθεσης, δημιουργώντας ζώνες «ανομίας» όπου η επιδίωξη της πολιτικής εξουσίας συμπεριλαμβάνει ακόμα και την εξόντωση του εσωτερικού εχθρού. Αυτές είναι οι κατ΄ εξοχήν όψεις της εμπειρίας που απωθούνται από τη δημόσια μνήμη. Κατά κανόνα μετά τη λήξη της σύγκρουσης, όσοι συμμετείχαν αποσιωπούν αυτές τις πλευρές ή, στην καλύτερη περίπτωση, τις παραμορφώνουν, δαιμονοποιώντας τη βία του αντίπαλου στρατοπέδου ή/και ηρωοποιώντας τη δική τους ένοπλη δράση.
Σε ό,τι αφορά τον ελληνικό Εμφύλιο ειδικότερα, οι σιωπές και οι μύθοι των δύο στρατοπέδων έχουν γίνει αντικείμενο μελέτης εδώ και μια εικοσαετία.
Το πρώτο μέρος του πρώτου κεφαλαίου αποτελεί μια αναδρομή στους μύθους και τις σιωπές της επίσημης Αριστεράς, από τον Ζαχαριάδη στην αποσταλινοποίηση κι από εκεί στις μεταπολιτευτικές σιωπές και ιδεολογικές χρήσεις από το ΚΚΕ και «δευτερευόντως τώρα τελευταία από τον ΣΥΡΙΖΑ».
Τα επόμενα κεφάλαια επιχειρούν να καταρρίψουν τους βασικούς μύθους και τις σιωπές της Αριστεράς για τον ΔΣΕ. Το δεύτερο κεφάλαιο εκτιμά πως «το ΚΚΕ επέλεξε να εξαπολύσει τον αγώνα του στηριζόμενο ολοκληρωτικά στον εξωτερικό παράγοντα κι όχι σε μια εσωτερική κοινωνική δυναμική», παρουσιάζοντας μια «κάθε άλλο παρά αποσπασματική και πρόχειρη» στήριξη από τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Έπειτα, παρουσιάζοντας τη δημογραφική σύνθεση του ΔΣΕ, ο συγγραφέας περιγράφει ένα στρατό αποτελούμενο κατ΄ αρχάς από αγράμματους αγρότες και ύστερα κατά πλειοψηφία από μειονοτικούς (κυρίως σλαβόφωνους). Στη συνέχεια παρουσιάζει τον ασφυκτικό έλεγχο του κόμματος και τις αντιθέσεις που δημιουργούσε η διττή διοίκηση των μονάδων από στρατιωτικούς διοικητές και πολιτικούς επιτρόπους. Στο πέμπτο κεφάλαιο αναλαμβάνει να καταρρίψει τον μύθο των «περήφανων μαχητών», περιγράφοντας την έλλειψη ή την αχρηστία του πολεμικού υλικού, την ανύπαρκτη υγειονομική περίθαλψη, τη φθίνουσα ψυχολογία και τις λιποταξίες. Κατόπιν παρουσιάζει τους μηχανισμούς επιτήρησης και απονομής δικαιοσύνης υπό το πρίσμα μιας «τρομοκρατικής διαπαιδαγώγησης των μαζών υπό τον φόβο του βιολογικού αφανισμού». Τέλος, υπό τον τίτλο «ζητήματα ταμπού», ο Μαραντζίδης πραγματεύεται τα ζητήματα της υποχρεωτικής στρατολογίας, της θέσης των γυναικών, του πολέμου των παιδιών και της μεταχείρισης των αιχμαλώτων.
Η ανάγνωση που επιχειρεί ο Μαραντζίδης είναι οπωσδήποτε στρατευμένη, αυτό όμως από μόνο του δεν πρέπει να αξιολογείται ως ελάττωμα. Αντιθέτως, αναγνωρίζοντας τις ιδεολογικές αφετηρίες του και παίρνοντας θέση στη δημόσια συζήτηση με μια ολοκληρωμένη μελέτη, ο συγγραφέας συμβάλλει επιτέλους στον απεγκλωβισμό από μια επίπλαστη αντιπαράθεση- που είχε έως τώρα καλλιεργήσει και ο ίδιος- ανάμεσα σε δήθεν «νηφάλιες επιστημονικές» και «στρατευμένες» ιστορικές προσεγγίσεις.
Ένα ενδιαφέρον βιβλίο, που αξίζει να διαβαστεί με προσοχή, μια που έχει κατηγορηθεί από τα αριστερά για επιλεκτική αποσιώπηση, αντιφάσεις και εγκληματολογική προσέγγιση της ιστορίας του εμφυλίου.

2 Σεπ 2010

Παρουσίαση μουσικής
185.Φαντασία για τρομπέττα & πιάνο
An Anthology of Compositions
Turangalila 2003

12/16

Ανθολογία μουσικών συνθέσεων του Νίκου Ξανθούλη, ο οποίος, εκτός από ειδικός της αρχαίας ελληνικής μουσικής είναι και κορυφαίος τρομπεττίστας.
Μια δυσεύρετη συλλογή αξιόλογων συνθέσεων από έναν σπάνιο μουσικό. To συγκεκριμένο μελαγχολικό κομμάτι ονομάζεται «Φαντασία» και είναι χαρακτηριστικό του ύφους του δημιουργού.

27 Αυγ 2010

Παρουσίαση μουσικής
184. Ο ποταμός Ηριδανός
ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΕΣ
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ 2001


4/11


Πρώτη ύλη αυτών των τραγουδιών στάθηκαν οι θρυμματισμένες εικόνες της καθημερινής ζωής στο μεταίχμιο των δύο αιώνων. Μιας καθημερινότητας στην εποχή του Big Brother, των Διδύμων Πύργων, της δισκογραφικής και αισθητικής κρίσης. Αυτές οι εικόνες και τα θραύσματά τους, ενυπάρχουν στα τραγούδια που με τον τίτλο Δον Κιχώτες κυκλοφόρησαν στην αυγή του 21ου αιώνα.
Δέκα τραγούδια, δέκα ιστορίες του ιδιωτικού και του δημόσιου βίου μας, τους στίχους των οποίων έγραψε ο Παρασκευάς Καρασούλος, σε μουσική του πρωτοεμφανιζόμενου ως συνθέτη Θοδωρή Οικονόμου.
Η Μαρία Δημητριάδη, με γνώση και ωριμότητα, τραγουδά ιδανικά αυτά τα τραγούδια. Το συγκεκριμένο έχει τίτλο: «Ο ποταμός Ηριδανός»
Στεγνό ποτάμι αδάκρυτο
Κάτω απ' τη πόλη τρέχει
Παλιό καημό κι αβάφτιστο
Αιώνες τώρα βρέχει
Τ' ακούει τις νύχτες η σιωπή
Κι η μνήμη που ερημώνει
Απ' το σκοτάδι παίρνει ορμή
Μα το πρωί στεγνώνει
Ο ποταμός Ηριδανός
Γλυκοφιλά το χώμα
Κι όταν κοιτά τον ουρανό
Βλέπει ένα σύννεφο καημό
Κι ότι κοιμάται ακόμα
Αρχαίο ποτάμι κοίμισε
Στην κοίτη του ένα δάκρυ
Για μια ζωή που κύλησε
Απ' του γκρεμού την άκρη

20 Αυγ 2010

Παρουσίαση μουσικής
183. Γιασεμί
ΜΑΚΡΙΝΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
POLYGRAM 1982


3/10

Δίσκος βινυλίου του 1982 με συνθέσεις του ταλαντούχου μουσικού Αργύρη Κουνάδη σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα. Τα τραγούδια ερμηνεύουν τα αδέλφια Καράλη, ο Κώστας και η Ελπίδα. Ο συνθέτης έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Γερμανία, στο Φράιμπουργκ και συνέθεσε κλασσική μουσική (έργα για μουσική δωματίου, χορικά) σε τεχνικές ατονικές. Στη 10ετία του ’60 όμως έγραψε 6-7 δίσκους που εντάσσονται στο έντεχνο ελληνικό τραγούδι, με δάνεια από το λαϊκό, το ρεμπέτικο αλλά και το δημοτικό. Το συγκεκριμένο κομμάτι με τίτλο «Γιασεμί» αποδίδει η Ελπίδα.

Όνειρο,
κόντρα στον καιρό
Φως ιλαρό,
τη φλόγα να χαρώ
Γιασεμί,
μην το κόψεις μη,
ίσκιοι και καημοί
το ζώνουν άνεμοι.
Πάρε με
μαύρε ποταμέ,
το παραμύθι απόκαμε.
Έρμη μιά,
άγρια καλαμιά,
που κλαίει στην ακροποταμιά.
Μακρινέ,
κόκκινε ουρανέ,
το ήβρανε
και το σκοτώσανε.
Δε γελά
δάκρυα μου θολά,
τριαντάφυλλα
κι αγκάθια σούστειλα.

13 Αυγ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Ο ιατροδικαστής
Βασίλης Βασιλικός
Εκδ. Λιβάνη, 2002



Το μυθιστόρημα «Ο ιατροδικαστής» πρωτο-δημοσιεύτηκε το 1976 από τις εκδόσεις «Ερμής» και είναι ένα από τα πρώιμα αλλά και από τα πιο σημαντικά έργα του Βασίλη Βασιλικού. Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1933 και είναι από τους πολυγραφότερους (>80 έργα διαφόρων ειδών: μυθιστόρημα, νουβέλα, ποίηση, μαρτυρίες, ντοκουμέντα, θέατρο και χρονογράφημα) και γνωστότερους λογοτέχνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες).
Έγκλημα ή αυτοκτονία της Αναστασίας Αλφατρείδου; Ο ιατροδικαστής θα αποφανθεί απερίφραστα για το πρώτο, ενώ σύντομα θα υποστηρίξει τη δεύτερη εκδοχή. Ο εφοπλιστής που σκότωσε τη γυναίκα του, τον εξαγόρασε;
Την ιστορία μας την αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο βοηθός του ιατροδικαστή που είναι και ανιψιός, αυτός που αργότερα θα συμπράξει, επαναστατημένος, στην απαγωγή του γιου του εφοπλιστή.
Από το Α ως το Ω το μυθιστόρημα γράφτηκε στη μεθοριακή εκείνη ζώνη του φανταστικού και του ντοκουμέντου.
Ο Κ. Παπαντωνόπουλος γράφει στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ: Στον Ιατροδικαστή ξαναβρίσκουμε απαράλλαχτη τη γνωστή από ανάλογα παλαιότερα έργα γραφή του Βασιλικού: τη συμβολική φόρτιση των ονομάτων ώστε να παραπέμπουν σε πρόσωπα, πράγματα και τόπους διαφανέστερα από τα πραγματικά, αλατισμένα συγχρόνως με κάποιες ιδιότητες που επιδιώκουν να τα καθιερώσουν ως σύμβολα τύπων ή της καρικατούρας τους … τα δάνεια από δημοσιογραφικά είδη τα δάνεια από τον κινηματογράφο.
Μερικά αποσπάσματα:
... τον έκαναν (σσ τον ιατροδικαστή) πολλές φορές γονδολιέρη του Αχέροντα. Έρχονται σε μένα, έλεγε, για να τους περάσω αντίπερα. Εγώ δεν έχω το δικαίωμα να αρνηθώ το ναύλο. Ο ταξιδευτής είναι σταλμένος από κάπου πιο ψηλά (τον Χάροντα εννοούσε). Κι έμενε μόνο η σκοτοδίνη : δίνη του σκότους, σκότος του δεινού...
... Περίεργος θείος (σσ ο ιατροδικαστής). Νεκροσάτυρος. Διάσημος στο πανελλήνιο. Όλες τις σημαντικές «τηλοψίες» , όπως έλεγε τις νεκροψίες, τις έκανε αυτός. Γιατί απόφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι να χρησιμοποιεί τη λέξη «νεκρός», σε σημείο που έφτανε να αντικαταστήσει τη «νεκρή φύση» με «ακίνητη» ... από το γερμανικό ... Ακόμα και τη Νεκρή θάλασσα απόφευγε. Την ονόμαζε αντιστρέφοντας τα γράμματα, θάλασσα του Κρίνου...
... Η σημασία μιας μέρας αποκτιέται πάντα αναδρομικά, όταν εκείνο που θα συμβεί, το τελεσίδικο, δώσει αξία στα πράγματα που δεν έχουν αφ’ εαυτού τους... Ένα γεγονός που κόβει το νήμα της ζωής μας κάνει να ψάχνουμε με επιμονή για τα στοιχεία εκείνα που προηγήθηκαν της ανακοπής της... Με το ατύχημα όλα αποκτούν μιαν άλλη διάσταση...
... Εκεί που πριν ακουμπούσε το σώμα της, σε έκταση ηλιοθεραπείας, πάνω στην ψιλή αμμουδιά, τρέχω και μ’ ένα φτυάρι μαζεύω τους κόκκους της άμμου που την ακούμπησαν κι ύστερα, με σιμιγδάλι, την ανακατεύω και την τρώω σαν χαλβά πολίτικο. Αμμοφαγία. Γεωφαγία....
...Το σώμα της, στιλπνό απ' το νερό, μόλις κυλίστηκε στην άμμο, απόκτησε τη θαμπή έκφραση του παλιού καθρέφτη, όπου όλα φαίνονται χωρίς να 'ναι κατ' ανάγκην ορατά. Και η γραμμή της χαράδρας που χωρίζει τα δύο ημισφαίρια μαύρισε σαν από έκλειψη ηλίου. Κυλιόταν πάνω στην άμμο, τα στήθια της τρεμόπαιζαν σαν κύματα, ώσπου τα σκέπασε με τα φτερά του ένας τεράστιος γλάρος. Από τη συνουσία της με το πουλί, εκείνη βγήκε κερδισμένη, γιατί της έμειναν κάτι φτερά που την ομόρφαιναν σαν άγγελο κι ο αφαλός της παρέμενε σκοτεινός, τρύπα επικοινωνίας με το σκοτάδι του Άδη...
... Κάθε πρωί αρχίζει μ’ ένα αίτημα: να γεφυρώσεις τη μέρα, έτσι που ανάμεσα στις δυο νύχτες, να υπάρξει συνέχεια ονείρου. Είναι τόσο επικίνδυνο το φως, προπάντων για μας τους τρωγλοδύτες...

9 Αυγ 2010

Παρουσίαση μουσικής
182. Αν
ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΣ
LYRA 2010


Ο Δημήτρης Μητσοτάκης, στιχουργός, συνθέτης και ντράμερ, ιθύνων νους του συγκροτήματος Ενδελέχεια, παρουσιάζει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Ευδαίμονες», που είναι το όνομα του νέου σχήματος και αποτελείται από τους Σταύρο Αναστασιάδη (κοντραμπάσο, μπάσο), Αρετή Κοκκίνου (μαντολίνο, κιθάρες), Θανάση Σολούκο (ακορντεόν, πιάνο) και την Εύα Λούκα τραγούδι.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει δέκα τραγούδια σε μουσική, στίχους και ενορχήστρωση του Δημήτρη Μητσοτάκη, μία διασκευή του παραδοσιακού από τη Θάσο «Πέρδικά μου πλουμισμένη» καθώς και μία πολύ πρωτότυπη και χαριτωμένη «θυγατρική» εκδοχή - έκπληξη του πρώτου τραγουδιού «Αν», που αποδίδουν τρυφερά οι Ιωάννα Μητσοτάκη, Γωγώ Μητσοτάκη & Στεφανία Καλταμπάνου. Ο συνθέτης σε συνέντευξή του στον «Ορφέα» αναφέρει: «. Όταν έγραψα το "Αν", λόγω της αθωότητας που προκύπτει από τη μελωδία του, παρακινήθηκα να ζητήσω από τις κόρες μου να το τραγουδήσουν. Τις ηχογράφησα πρόχειρα. Το αποτέλεσμα ήταν αποκαλυπτικό! Μόνο οι στίχοι δεν μου ταίριαζαν για τις ωραίες, δροσερές φωνές τους, Έτσι μπήκα στη διαδικασία να γράψω νέους στίχους, μάλιστα θυμάμαι τις ρωτούσα ποιοι απ΄ όλους (είχα φτιάξει αρκετά δίστιχα) τους άρεσαν περισσότερο.
Αν... αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν`
και οι παππούδες δόντια να μασάν`...
Αν ... η Τζέιν παντρευόταν τον Ταρζάν
αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν...
Αν ... αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν
αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν`
αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν
αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν`...
Αν...
Θα γίνω μάγος, μάντης και σαμάν
να πέφτουν τα παιχνίδια να μη σπαν
Αν ... αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν`
αν δε με έτσουζε το σαμπουάν ...
Αν ... αν ήταν ο μπαμπάς μου Σούπερμαν
η βρύση αν δεν ήταν τόσο πάν`...
Αν ... αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιάν`...
να παίζουν, να χορεύουν, να γελαν`...
αν ήξεραν τ` αστέρια να μετράν`...
αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν ...
Αν

1 Αυγ 2010

Παρουσίαση μουσικής
181. Ερμού Βωξ
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ
ΜΙΝΟS ΕΜΙ 2005

6/12
Τον Οκτώβριο του 2005 οι Βωξ κυκλοφορούν τον 1ο δίσκο τους με τίτλο «Στη Θάλασσα Των Μυστικών», με συμμετοχές των Γιάννη Κότσιρα, Γιώργου Πολυχρονιάδη και Βαλέριας Χριστοδουλίδου, ενώ την παραγωγή επιμελείται ο Μάνος Ξυδούς. Οι Βωξ είναι μία ομάδα νέων ανθρώπων που δραστηριοποιείται από το 2005 στον χώρο της μουσικής. Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Ζίνα Αρβανιτίδη (πιάνο, πλήκτρα, φωνητικά), Δημήτρη Καρρά (φωνητικά), Βαγγέλη Καραπέτρο (μπάσο, κρουστά, κιθάρα, τρίχορδο μπουζούκι, φωνητικά), Αλέκο Κούρτη (κρουστά) & Γιώργο Βίνιο (κοντραμπάσο). Βωξ είναι το συνηρημένο του βόαξ & στην αρχαία μυθολογία ήταν το ψάρι που ανήγγειλε τον ερχομό του Ερμή. Από τη λέξη αυτή, μάλιστα, προέκυψε και η λατινική vox που είναι ευρύτερα γνωστή σε όλον τον κόσμο. Το συγκεκριμένο ορχηστικό κομμάτι, που κλείνει την συλλογή έχει τίτλο «Ερμού Βωξ»

24 Ιουλ 2010

Παρουσίαση μουσικής
180. Μάρα
ΣΤΟ ΦΑΛΗΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
MUSIC BOX 2008


2/11

Μεταθανάτια έκδοση σε δίσκο των συνθέσεων του αυτόχειρα αυτοδίδακτου τραγουδοποιού Νικόλα Άσιμου. Ο Νίκος Ασημόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα ήταν μία περίπτωση αντισυμβατικού καλλιτέχνη, πολιτικοποιημένου, που ιδεολογικά δεν ανήκε σε κάποιο χώρο, με συμπεριφορά και τραγούδια προκλητικά. Το 1978 πήρε απαλλαγή στράτευσης καταφέρνοντας να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από σχιζοειδή ψύχωση. Ο ίδιος υποστήριξε ότι υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά για να την αποφύγει την στράτευση. Το 1988 κρεμάστηκε, ένα χρόνο μετά την κατηγορία για το βιασμό μίας κοπέλας, οπότε και είχε οδηγηθεί για ένα διάστημα στο ψυχιατρείο.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ονομάζεται «Μάρα».

Σαν στα παραμύθια που 'λεγε η γιαγιά
κι όλα τέλειωναν κουφά...
Τη μισή αλήθεια κρύβανε κι αυτά
ψέμα που κυβερνά...
Μάρα Μάρα πήρες μια τρομάρα
κι ήταν μια φορά
που μπήκες καθαρά
και ράγισε η κατάρα.
Άμα θα 'ρθει η ώρα να ψυχορραγείς
κέντα ρυθμούς ζωής.
Πρέπει να πεθάνεις και να αναστηθείς
ρέντα υπομονής.
Χάρο χάρο σ' έκανα κουμπάρο
κι ήταν μια φορά
σε ήρεμα νερά
που κάναμε τσιγάρο.
Τα ανθρωπάκια ζούνε δίχως τη ζωή
Μάρα βγες απ' το κλουβί
κι έλα στη δικιά μου τη διαδρομή
κι είμαι έρημο πουλί.
Τώρα τώρα πάει κι αυτή η μπόρα
σήμανε αργή
αλλά θα ξαναρθεί
η τελευταία ώρα.

21 Ιουλ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Ω, γυναίκες, γυναίκες!
και άλλα διηγήματα
Άντον Τσέχωφ
Εκδ. Ροές, 2004

51 σύντομα, χιουμοριστικά ως επί το πλείστον, κείμενα, δημοσιευμένα με ψευδώνυμο σε ρωσικά περιοδικά στα τέλη του 19ου αιώνα... Κείμενα που ξεχώριζαν από τη μάζα των υπόλοιπων ιστοριών της εποχής και χάρισαν στον νεαρότατο Αντόν Τσέχωφ τη φήμη και το Βραβείο Πούσκιν σε ηλικία μόλις 28 ετών.
51 κείμενα μέσα από τα οποία παρελαύνει ολόκληρος ο θίασος της ρωσικής κοινωνίας της δεκαετίας του 1880: οι οικογένειες της τσαρικής αριστοκρατίας αλλά και η ζωή στο ρωσικό χωριό, άνθρωποι αφελείς κι αγνοί ή κουτοπόνηροι και χυδαίοι. Η πένα του Τσέχωφ καυτηριάζει επαγγελματικές κάστες, μικροαστικές συνήθειες, λαϊκές δεισιδαιμονίες, και δε διστάζει να αναμετρηθεί ακόμη και με την τσαρική λογοκρισία. Και δίπλα στα διηγήματα που ξάφνιαζαν τους αναγνώστες της εποχής, συντομότατες "βινιέτες", μικρά χιουμοριστικά κειμενάκια των λίγων αράδων ή παραγράφων, πειραματικά γραπτά που προοιώνιζαν το κίνημα του παραλόγου, πολλές δεκαετίες πριν την "επίσημη" εμφάνισή του.
Μερικά αποσπάσματα
Από το διήγημα «Στο τρένο»
... Η μηχανή σφυρίζει, φουχίζει, ασθμαίνει, ξεφυσάει... «κά-τι-θα-συμ-βεί, κά-τι-θα-συμ-βεί» σφυροκοπά η σκευοφόρος...Πορτοφολάδες και κρύα ρεύματα σαρώνουν τα βαγόνια. Τρομερό! ... Νοιώθω ένα χέρι να γλυστράει μέσα στην τσέπη μου, Η τσέπη είναι άδεια, πάντως το γεγονός παραμένει τρομαχτικό. Στρέφομαι. Δίπλα μου στέκεται ένας ξένος... «Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» τον ρωτώ... «Όχι απλώς κοιτάζω απ’ το παράθυρο!» απαντά, τραβώντας το χέρι του...
Ο άντρας με τα μακριά πόδια αναδεύεται χωρίς να μπορεί να βολευτεί και καταριέται... «Επιστήμονες» μουρμουρίζει. «Επιστήμονες... Δεν μπορείτε να πολεμήσετε τη φύση των πραγμάτων... επιστήμονες ! Χα! Πως γίνεται και δεν έχουν βρει λύση ώστε να μπορούμε να βιδώνουμε και να ξεβιδώνουμε τα πόδια μας κατά βούληση;»...
Από το διήγημα «Εξομολόγηση»
... Ο συγγραφέας είναι ένα αιώνιο ορφανό, ένας εξόριστος, ένας αποδιοπομπαίος τράγος, ένα ανυπεράσπιστο παιδί. Χωρίζω το ανθρώπινο είδος σε δύο κατηγορίες: συγγραφείς και ζηλόφθονους!. Οι πρώτοι γράφουν, οι δεύτεροι ... ξοδεύουν το χρόνο τους συνωμοτώντας εναντίον των πρώτων...
... Δε μπορείς να συλλάβεις τον έρωτα που νοιώθει ένας συγγραφέας. Ο έρωτας ενός συγγραφέα είναι η Αίτνα που ζευγαρώνει με τον Βεζούβιο!

16 Ιουλ 2010

Παρουσίαση μουσικής
179. Εσπερία
Η ΓΕΦΥΡΑ ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ
ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, ΜΟΝΩΔΙΑ 2004

3/12

Κατά την ημέρα των εγκαινίων της γέφυρας στις 7-8-2004, προβλήθηκε στην ΕΡΤ το ντοκιμαντέρ «ΓΕΦΥΡΑ ΡΙΟΥ - ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ» των Πάνου Υφαντή και Τάσου Μπιρσίμ. Τη μουσική έγραψε ο συνθέτης Μιχάλης Τερζής.
Το περιοδικό ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ ανέλαβε την παραγωγή του συμπαγούς δίσκου ακτίνα που περιέχει τα 12 ορχηστρικά κομμάτια. Η δημιουργία είναι πηγαία μελωδική και αρκετά λυρική, αποφεύγοντας το επικό στοιχείο που θα μπορούσε να κυριαρχεί στο πλαίσιο ενός τέτοιου κολοσσιαίου τεχνικού έργου. Εκτός από τα ψηφιακά έγχορδα και κρουστά, παίζουν και φυσικά όργανα όπως το σαντούρι της Ουρανίας Λαμπροπούλου, το λαούτο του Νίκου Κατσίκη και το βιολί των Κυριάκου Γκουβέντα και Κυριάκου Κοντάκου. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο "Εσπερία".

9 Ιουλ 2010

Παρουσίαση μουσικής
178. Γραμματοφάγε, τέρας φοβερό
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ «ΡΟ»
LYRA 1997

9/20
Το έργο «Το όνειρο του Ρο» παίχτηκε στο θέατρο «Αυλαία» το 1997. Η μουσική υπάρχει στον διπλό δίσκο του Κώστα Βόμβολου μαζί με το «Περπατώ εις το δάσος» (παλαιότερη ανάρτηση Νο 155 στην «Μενεστρέλλων Πολιτεία»). Μεταξύ των 20 κομματιών υπάρχουν και δύο στα οποία τη μουσική σύνθεση υπογράφει ο Μιχάλης Σιγανίδης. Πρόκειται για τον κοντραμπασίστα των «Χειμερινών Κολυμβητών» και των «Πριμαβέρα εν ΣαλονΙκο». Το ένα από αυτά έχει τίτλο «Γραμματοφάγε, τέρας φοβερό» και το ερμηνεύει η αγαπημένη Σαββίνα Γιαννάτου. Τα εξαιρετικά λόγια, όπως σε όλα τα τραγούδια, έχει γράψει η Στέλλα Μιχαηλίδου.

Γραμματοφάγε, τέρας φοβερό
μόνον εσύ μπορείς να με λυτρώσεις
γραμματοφάγε έλα να με σώσεις.
Μ’ ένα σου χλαπ να εξαφανιστώ
κι όλα τα γράμματα να τα ξεγράψω
στο τίποτα τη λύπη μου να θάψω.

4 Ιουλ 2010

Παρουσίαση μουσικής
177. Το ξανθό κεφάλι της βλέπει τον ήλιο κάτω από τα πεύκα
ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
LIBRA MUSIC 2005
5/16

Ο συνθέτης Μανώλης Γαλιάτσος κυκλοφόρησε το 2005 τον δίσκο «Του μάγου τα παιχνίδια». Ο μάγος μπαίνει στην πόλη. Η μουσική μας εισάγει στο ζεστό, λυρικό τοπίο της χαμένης αθωότητας της πόλης που μας κατοικεί. Πλάνο δεύτερο: ο μάγος στήνει το παιχνίδι της ζωής. Το κέντρο γύρω από το οποίο στήνεται το «παιχνίδι» είναι η σχέση του αρσενικού με το θηλυκό. Μια σχέση έντονη, γεμάτη πάθος. Από τις «Ερχόμενες» του Φιλύρα μέχρι το τραγούδι «Του μάγου τα παιχνίδια», παντού είναι διάχυτο το πάθος του έρωτα. Επτά τραγούδια και οκτώ ορχηστρικά κομμάτια είναι το σκηνικό του μάγου. Λαϊκό τραγούδι, χασάπικο, ζεϊμπέκικο, μικρασιάτικο, έντεχνο. Στίχοι του συνθέτη αλλά και μελοποιήσεις του Καρυωτάκη και του Φιλύρα. Τέσσερις ερμηνευτές: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Μελίνα Κανά, Γιώτα Νέγκα, Μαρία Σπυροπούλου. Το συγκεκριμένο κομμάτι, που είναι και η εισαγωγή, έχει τίτλο: «Το ξανθό κεφάλι της βλέπει τον ήλιο πάνω απ' τα πεύκα»

28 Ιουν 2010

Παρουσίαση μουσικής
176. Μεταλλικό λουλούδι
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
LIBRA MUSIC 2005


2/15

Το Δεκέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Μιχάλη Νικολούδη, «ΓΥΝΑΙΚΕΣ», με τραγούδια ερμηνευμένα από την Σωτηρία Λεονάρδου και τη Φωτεινή Βελεσιώτου, σε στίχους της Μάγδας Παπαδάκη. Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ορχηστρικό και έχει τίτλο «Μεταλλικό λουλούδι».

22 Ιουν 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Ιστορίες του καλού θεού
Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε
Εκδ. Διφρος 1956, Ηριδανός 1970
Μετάφραση Τέα Ανεμογιάννη






Όταν ο Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε έγραψε το 1899 το μικρό αυτό βιβλίο με ιστορίες έλεγε: «...πιστεύω πως στο βιβλίο αυτό υπάρχουν μερικά κουκούτσια απ’ όπου θα μπορούσαν αργότερα να γεννηθούν δένδρα».
Μερικά αποσπάσματα
Από την 5η ιστορία με τίτλο: «Πως πέθανε τραγουδώντας ο γέρο Τιμοφέη»
-Από που είναι η ιστορία που μου είπατε τις προάλλες; Από βιβλίο; Με ρώτησε.
-Ναι, αποκρίθηκα θλιμμένος, οι μορφωμένοι τη θάψανε κει δα, από τότε που πέθανε. Δεν πάει και πολύς καιρός. Πριν εκατό χρόνια ζούσε ακόμα, πάνω σε πολλά χείλια, σίγουρα ολότελα ξέγνοιαστη. Μα τα λόγια που μεταχειρίζονται σήμερα οι άνθρωποι, αυτά τα βαριά ... λόγια ήταν ο εχθρός της και το ένα στόμα στέρεψε ύστερα από το άλλο, ίσαμε που στο τέλος αυτή κατάντησε να ζει έρημη και φτωχή , πάνω σε δυό αποξεραμένα χείλια... Και πάνω τους έσβυσε, δίχως ν’ αφήσει γόνο, και ... την έθαψαν με όλες τις τιμές σ’ ένα βιβλίο...
-Και πέθανε πολύ γριά;
-Στα τετρακόσια ή πεντακόσια χρόνια της...
Από την 6η ιστορία με τίτλο: «Το τραγούδι της δικαιοσύνης»
-Ναι είπε μ’ενα παράξενο χαμόγελο, δεν μπορώ μήτε τ θάνατο να συντύχω. Πολλοί τον βρίσκουν πάνω στη στράτα τους. Δειλιάζει να μπει στα σπίτια τους, και τους κράζει έξω στη ξενιτειά, στον πόλεμο, πάνω σε αψηλό πύργο, πάνω σε τρεμουλιάρικο γιοφύρι, μέσα στην ερημιά, ή μέσα στην τρέλλα. Οι περισσότεροι πάνε τουλάχιστον και τον γυρεύουν κάπου έξω, ύστερα τον φέρνουν σπίτι πάνω στους ώμους τους, χωρίς καν να το υποψιάζονται, γιατί ο θάνατος είναι τεμπέλης. Αν δεν τον ενοχλούσαν οι άνθρωποι ολοένα, ποιός ξέρει, ίσως ν’ αποκοιμιόταν...

17 Ιουν 2010

Παρουσίαση μουσικής
175. Νυχτερινό
ΓIΑ ΜIΑ ΜIΚΡΗ ΛΕΥΚΗ ΑΧIΒΑΔΑ






Έργo για πιάvo, που συνέθεσε το 1947 ο Μάνος Χατζιδάκις
Συνολικά περιλαμβάνει πέvτε πρελoύδια και χoρoύς.
Στo πιάvo o Γιάvvης Παπαδόπoυλoς.

11 Ιουν 2010

Παρουσίαση μουσικής
174. Κίτρινο
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ
SIRIOS 2001

27/27

Εικοσιεπτά τραγούδια του μεγάλου συνθέτη Νίκου Κυπουργού για παιδικές θεατρικές παραστάσεις. Είκοσι τραγουδιστές, δεκατέσσερις στιχουργοί, μια συλλογή τέχνης, που παρουσιάσαμε και στην ανάρτηση αρ. 58, αλλά είναι τόσο πλούσιο και ποικίλο το περιεχόμενο που αξίζει και άλλες αναφορές. Το επιλεγμένο τραγούδι αυτή τη φορά έχει τίτλο «Κίτρινο». Προέρχεται από το έργο «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι» του Ευγένιου Τριβιζά που έπαιξε το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας το 1991 σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου. Τους στίχους έγραψε ο Δημήτρης Μαυρίκιος και το τραγουδάει μια σπάνια φωνή μεγάλης αξίας: Ο Α. Χριστοφέλλης.
Ώχρα βαθιά το σαλόνι
Το αμπαζούρ λεμονί
Καναρινί το μπαλκόνι
Κι οι κουρτίνες κροκί
Να’ ν’ το καρπούζι πεπόνι
Κι όλα τ’ αμάξια ταξί
Κίτρινη σκόνη
Κίτρινο χιόνι
Στο κάθε τι.
Οι παπαρούνες ζηλεύουν
Και το λουλάκι λυσσά
Στο κομμωτήριο σπεύδουν
Να βαφτούνε ξανθιά
Κίτρινο ρουζ τα χειλάκι
Κίτρινο λευκαντικό
Κίτρινι σκόνη
Κίτρινο χιόνι
Αχ! κίτρινο.

6 Ιουν 2010

Παρουσίαση μουσικής
173. Εσπέρα
ΝΗΠΕΝΘΗ
ANATOΛΗ 1994


Μελοποιημένα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη (και ένα της Μαρίας Πολυδούρη) από τον καθηγητή μουσικής και κλαρινετίστα Κώστα Τελάκη. Σπάνιος δίσκος του 1994, ενός ακριβοθώρητου δημιουργού. Το συγκεκριμένο κομμάτι τραγουδά η υψίφωνος Δάφνη Πανουργιά.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθη
στον κήπο, στη λιμνούλα και στη σέρα
που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι
κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθη
γινόταν άστρο. Σύννεφο από πέρα
μεγάλωνε (ίδιο σάβανο που κλώθει
με μοχθηρή σπουδή μοιραία μητέρα).
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,
το στερνό ρόδο θα 'χανε η σέρα
και η λίμνη με νεκρόφυλλα θα εστρώθη.
Τ' άστρα ζυγώνανε, καημοί, από πέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...

28 Μαΐ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Το Πέρασμα. Τρία Μονόπρακτα
Κανδηλώρος Χάρης
Σειρά νεοελληνικό θέατρο
Εκδ. Δωδώνη, 2010

Τα τρία μονόπρακτα θεατρικά έργα του Χάρη Κανδηλώρου, γραμμένα για να παιχτούν, είναι κατά σειρά: «Δέκα λεπτά», «Ήθελα κάτι να σου πω», «Θυμάσαι το ποτάμι;».
Ο φόβος του θανάτου, ο θάνατος κατά πρόσωπο, η διαχείριση του "μετά", θέματα επίκαιρα ανά τους αιώνες. Προσφιλές πεδίο αναζήτησης κι αντιπαράθεσης φιλοσόφων, θεολόγων, επιστημόνων, κι όμως ανοικτό και στον κάθε άνθρωπο, ακόμη κι αν θα τολμήσει να αντικρίσει τα ερωτήματα λίγο πριν το τέλος.
Τα κείμενα αυτά αφορούν αυτούς τους ανθρώπους «της τελευταίας στιγμής», που ξορκίζουν τον φόβο του τέλους με τη σκέψη - μια λέξη - μια κίνηση. Όλα λίγο πριν «το πέρασμα».
Ένα μικρό απόσπασμα από το τρίτο, που διαδραματίζεται στον Άδη:
ΑΝΔΡΑΣ: (σαρκαστικά, με απογοήτευση) Ποιητής ... Τι τα θες. Αυτό που ήθελα δεν το έκανα.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Τι πράγμα παιδί μου;
ΑΝΔΡΑΣ: Λέω, αυτό που ήθελα σ’ όλη μου τη ζωή δεν το κατάφερα.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Ωχ, μην αρχίσεις πάλι.
ΑΝΔΡΑΣ: Έφυγα μ’ ένα παράπονο, μια ανεκπλήρωτη επιθυμία.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Το ξέρω αγάπη μου, το ξέρω. Μην ξαναρχίσουμε τώρα.
ΑΝΔΡΑΣ: (προοδευτικά κρεσέντο στην ένταση) Τόσες ανοησίες κυκλοφόρησαν τυπωμένες, τόσες ασυναρτησίες εκδόθηκαν, τόσα βιβλία γράφτηκαν, πουλήθηκαν, αγοράστηκαν και ποτέ δεν διαβάστηκαν από κανένα και ... και τα δικά μου κείμενα δεν εδέησαν ποτέ να βγουν παραέξω από το συρτάρι μου.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Έλα μωρό μου, μην το σκέφτεσαι τώρα σε τι ωφελεί;
ΑΝΔΡΑΣ: (προοδευτικά κρεσέντο στην ένταση) Έγραψα παραμύθια για παιδιά, νουβέλες για μεγάλους, θεατρικά έργα ... Τίποτα ! Όλα στο συρτάρι. Ακόμα και τα ποιήματά μου, ακόμα και οι στίχοι μου που γίνανε τραγούδια, όλα στο συρτάρι.