28 Μαΐ 2010

Παρουσίαση βιβλίου
Το Πέρασμα. Τρία Μονόπρακτα
Κανδηλώρος Χάρης
Σειρά νεοελληνικό θέατρο
Εκδ. Δωδώνη, 2010

Τα τρία μονόπρακτα θεατρικά έργα του Χάρη Κανδηλώρου, γραμμένα για να παιχτούν, είναι κατά σειρά: «Δέκα λεπτά», «Ήθελα κάτι να σου πω», «Θυμάσαι το ποτάμι;».
Ο φόβος του θανάτου, ο θάνατος κατά πρόσωπο, η διαχείριση του "μετά", θέματα επίκαιρα ανά τους αιώνες. Προσφιλές πεδίο αναζήτησης κι αντιπαράθεσης φιλοσόφων, θεολόγων, επιστημόνων, κι όμως ανοικτό και στον κάθε άνθρωπο, ακόμη κι αν θα τολμήσει να αντικρίσει τα ερωτήματα λίγο πριν το τέλος.
Τα κείμενα αυτά αφορούν αυτούς τους ανθρώπους «της τελευταίας στιγμής», που ξορκίζουν τον φόβο του τέλους με τη σκέψη - μια λέξη - μια κίνηση. Όλα λίγο πριν «το πέρασμα».
Ένα μικρό απόσπασμα από το τρίτο, που διαδραματίζεται στον Άδη:
ΑΝΔΡΑΣ: (σαρκαστικά, με απογοήτευση) Ποιητής ... Τι τα θες. Αυτό που ήθελα δεν το έκανα.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Τι πράγμα παιδί μου;
ΑΝΔΡΑΣ: Λέω, αυτό που ήθελα σ’ όλη μου τη ζωή δεν το κατάφερα.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Ωχ, μην αρχίσεις πάλι.
ΑΝΔΡΑΣ: Έφυγα μ’ ένα παράπονο, μια ανεκπλήρωτη επιθυμία.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Το ξέρω αγάπη μου, το ξέρω. Μην ξαναρχίσουμε τώρα.
ΑΝΔΡΑΣ: (προοδευτικά κρεσέντο στην ένταση) Τόσες ανοησίες κυκλοφόρησαν τυπωμένες, τόσες ασυναρτησίες εκδόθηκαν, τόσα βιβλία γράφτηκαν, πουλήθηκαν, αγοράστηκαν και ποτέ δεν διαβάστηκαν από κανένα και ... και τα δικά μου κείμενα δεν εδέησαν ποτέ να βγουν παραέξω από το συρτάρι μου.
ΤΖΟΒΑΝΑ: Έλα μωρό μου, μην το σκέφτεσαι τώρα σε τι ωφελεί;
ΑΝΔΡΑΣ: (προοδευτικά κρεσέντο στην ένταση) Έγραψα παραμύθια για παιδιά, νουβέλες για μεγάλους, θεατρικά έργα ... Τίποτα ! Όλα στο συρτάρι. Ακόμα και τα ποιήματά μου, ακόμα και οι στίχοι μου που γίνανε τραγούδια, όλα στο συρτάρι.

23 Μαΐ 2010

Παρουσίαση μουσικής
172. Αυτοί που θυμούνται
ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΝΕΙΡΑ
SONY 1989

4/10


Τα "Σύντομα όνειρα" κυκλοφόρησαν το 1989 και περιείχαν δέκα τραγούδια του Γιάννη Σπάθα σε στίχους του συγγραφέα και αρθρογράφου στην "Ελευθεροτυπία" Ευγένιου Αρανίτση. Ο συνθέτης Γιάννης Σπάθας ήταν γνωστός μέχρι τότε από την εποχή των "Socrates" και από τη συμμετοχή του ως κιθαρίστας και ενορχηστρωτής σε διάφορες παραγωγές. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Αυτοί που θυμούνται».
Η νύχτα ένα τραγούδι
στο Καμερούν
μοιάζει απαλό σα χνούδι
σ’ όσους τ’ ακούν.
Μια γυναίκα χτες
βρήκε δυό στρατιώτες
μέσα στις φοινικιές
κι ήρθαν δυό φορές
στου κορμιού τα βάθη δυνατές ηδονές.
Ο πόλεμος έφυγε, οι άνθρωποι τον ξεχνούν
κι αυτοί που θυμούνται δεν ζουν.
Τα βράδια οι μελωδίες στο Ισπαχάν
θυμίζουν τραγωδίες σ’ όσους μεθάν.
Μια γυναίκα χτες
βρήκε τα παιδιά της
μέσα στις φοινικιές.
Εκατό φωτιές
άναψε η ματιά της

για να δει τις πληγές.

17 Μαΐ 2010

Παρουσίαση μουσικής
171. Οι χαρταετοί
Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
ΕΜΙ 1963-2004




Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Συμμετείχαν η Τζένη Καρέζη, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Νίκος Κούρκουλος και ο Β. Σειληνος. Το συγκεκριμένο ορχηστρικό κομμάτι έχει τίτλο «Οι χαρταετοί».

10 Μαΐ 2010

Παρουσίαση μουσικής
170. Μικρή σουίτα Αηδόνας
Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ
YAFKA RECORDS 200

20/20


Απολαυστική μουσική του συνθέτη Δημήτρη Λέκκα για το έργο του Αριστοφάνη «Όρνιθες», που ανέβηκε το 2003-2004 στο Εθνικό θέατρο.
Ο ίδιος ο δημιουργός αναφέρει : «... μετά τον ογκόλιθο του Χατζιδάκη-Κουν-Μπεζάρ, όλοι μας είχαμε ένα φοβερό κόλλημα μ’ αυτό το έργο... Ο Χατζιδάκις όλα τα επισκίαζε».
Οφείλω να ομολογήσω ότι και εγώ με μεγάλη καχυποψία αγόρασα τον δίσκο. Όμως μετά από μερικές ακροάσεις είμαι απλώς πανευτυχής και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να χορεύει και να τραγουδάει με τους όρνιθες του Λέκκα !
Ακολουθεί το κείμενο παρουσίασης του δίσκου από την ιστοσελίδα «Το άρωμα του τραγουδιού», που έχει δυστυχώς σιγήσει...
«Η ενασχόληση τού Δημήτρη Λέκκα με το παιδικό ρεπερτόριο ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τις ιστορικές παραστάσεις του Ευγένιου Σπαθάρη για το Τρίτο Προγράμμα, περνάει μέσα από ένα πλήθος εργασιών για το θέατρο και την τηλεόραση, για να καταλήξει στη Χώρα των Πουλιών, όπου μας παραδίδει συνολικά είκοσι τραγούδια και οργανικά κομμάτια ερμηνευμένα ιδανικά από τους ηθοποιούς της παράστασης και μια ομάδα άριστων μουσικών. Με πλούσιες εναλλαγές ρυθμών και εμπνευσμένες μελωδίες, με χιούμορ αλλά και δόσεις μελαγχολίας, ο Λέκκας αντιστέκεται στα σημεία των καιρών που θέλουν τα αριστοφανικά έργα, και ιδιαίτερα τις διασκευές τους για παιδιά, να αντιμετωπίζονται από τους συνθέτες με προχειρότητα, στο όνομα μιας δήθεν απλότητας και της εύκολης κατανόησης από τους μικρούς θεατές. Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλει και η διασκευή του Καλατζόπουλου, οι εξαιρετικοί στίχοι του οποίου δεν διστάζουν να μιλήσουν με λόγια σύγχρονα, δίχως περιστροφές και ανούσιες απλουστεύσεις.».
Το συγκεκριμένο κομμάτι ονομάζεται : «Μικρή σουίτα Αηδόνας» και αποτελείται από 3 μέρη. Το 1ο ερμηνεύουν η Βάσια Λακουμέντα & η Κυριακή Ρωμανού. Συνοδεύει ο θίασος.

Έλα αηδονάκι γλυκό,
τραγούδι πες μας.
Βάλσαμο ρίξε μαγικό
μες στις καρδιές μας.
Τραγούδα, Αηδόνα, δώσε μας
τη μουσική σου.
Αυτή η πόλη είναι δική μας
- και δική σου.

Ορχηστρικό

Εμπρός λοιπόν – τιο τιο τιο τιγξ –
μεγάλα και μικρά πουλιά,
την πόλη μας ν’ ανοίξουμε
σαν αγκαλιά.
Τιο τιο τιο τιγξ – με τα φτερά
και με τις μύτες τιε γερές
στη θάλασσα
να ρίξουμε
τις συμφορές.

3 Μαΐ 2010

Παρουσίαση μουσικής
169. Απέναντι
ΝΑ ΥΠΟΘΕΤΩ ΤΗ ΜΑΤΙΑ
64 MILLIMETRES 2008

7/9

Ορχηστρική μουσική και τραγούδια του Τάσου Ρωσόπουλου.
Ο ίδιος λέει σε συνέντευξή του στην την ιστοσελίδα Avopolis : Αφορμή στάθηκε μια ιδέα που πήρα από το βιβλίο του Ενρί Καρτιέ Μπρεσόν Η Αποφασιστική Στιγμή. Ο Μπρεσόν περιγράφει ως αποφασιστική, κατά τη διάρκεια της φωτογράφησης, τη στιγμή της ενεργοποίησης του κλείστρου. Και περιγράφει τις σκέψεις του λίγο πριν, τη στιγμή ακριβώς που κλείνει το διάφραγμα, αλλά και την εντύπωση που έχει από τη λήψη της φωτογραφίας στη συνέχεια. Από εκεί προέκυψε η διαμόρφωση του υλικού μου σε τρεις περιόδους. Τα δύο τραγούδια που επέλεξα να συμπεριλάβω ... σε στίχους της Πέγκυς Στεφανίδου και με την ερμηνεία της Λουίζας Σοφιανοπούλου, τοποθετήθηκαν με μια διάθεση αποφόρτισης και «διαλείμματος».
Προσπαθώ να έχω εξω-μουσικά ερεθίσματα. Τέτοια ερεθίσματα είναι για μένα καθημερινά σε συχνότητα και μεγαλύτερης θα έλεγα έντασης από τα αμιγώς μουσικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι βέβαια και η φωτογραφία ... Πιστεύω πολύ στους μετασχηματισμούς, στο πώς δηλαδή ένα ερέθισμα από μια οποιαδήποτε μορφή τέχνης μπορεί να αποτελέσει πρόκληση και να «μεταμορφωθεί» σε μουσική σύνθεση.
Το συγκεκριμένο κομμάτι περιέχει τον στίχο που έδωσε και την ονομασία της όλης συλλογής». Οι εξαιρετικά πρωτότυποι στίχοι είναι της Πέγκυς Στεφανίδου.
Θέλω να μείνω σ’ ένα σπίτι
απέναντι απ’ το δικό μου
να βλέπω το παράθυρό μου
και να φαντάζομαι το μέσα
τα ρούχα μου τα απλωμένα
σαν νάναι άλλου φορεσιές
κι απ’ τις κουρτίνες τις σκιστές
να βγαίνουν χέρια θυμωμένα
Στάσου μακριά,
πολύ μακριά
να υποθέτω τη ματιά
Φώτα αναμένα μέρα νύχτα
ποτέ δεν έπιασε σκοτάδι
και το κορμί μαύρο σημάδι,
γύρω τα κάγκελα σα δίχτυα
γλάστρες πολλές χωρίς λουλούδια
σα παιχνιδάκι ξεχασμένο
απ’ τη κεραία περιμένουν
για να κατέβουν τ’ αγγελούδια