27 Ιαν 2014





Παρουσίαση μουσικής
348. Aτζύμι
ΟΥΡΑΚΑΣ
Στιγμή, 2000

Ο σπάνιος αυτός δίσκος, εκτός κυκλοφορίας, είναι δημιούργημα του συνθέτη Σωτήρη Δεμπόνου. Πρόκειται για γιατρό παθολογοανατόμο με πολύ καλές σπουδές κλασικής μουσικής, και δεξιοτέχνη κιθάρας και μαντολίνου. Έχει χαρακτηριστεί μαντολινο-κιθαρίστας, αφού παίζει το ηλεκτρικό μαντολινοκίθαρο φτιαγμένο από τον Νίκο Κοτζαμπόπουλο, που διαθέτει μπράτσο κιθάρας και μπράτσο μαντολίνου. Ο Σωτήρης Δεμπόνος είναι Κεφαλλήνας και ο δίσκος «Ουράκας» που κυκλοφόρησε το 2000 είναι η δεύτερη δουλειά του. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα ενός άγνωστου συμπατριώτη του, του Αλέξανδρου Μοντεσάντου, που σαν πλοίαρχος, ταξίδεψε στον Ειρηνικό με το παρατσούκλι «Καπετάνιος – Φάντασμα» και πέθανε το 1965 στο Δαφνί. Ουράκας είναι ένα ηφαιστιογενές νησί του Ειρηνικού Ωκεανού.
Το μουσικό υλικό του δίσκου αποτελείται από οκτώ τραγούδια και τρία οργανικά, δύο από τα οποία είναι διασκευές παραδοσιακών χορών. Με μικρές μουσικές γέφυρες ανάμεσα στα τραγούδια ακούγεται σαν μια ολοκληρωμένη ιστορία 42 λεπτών. Η σύμπραξη μελωδικών γραμμών και Jazz αυτοσχεδιαστικών στοιχείων, έχει στόχο να προβάλλει τον ισχυρό λόγο του ποιητή και να υποβάλλει τον ακροατή σε ένα κλίμα ταξιδιού και περιπέτειας. Στο ένθετο συμπεριλαμβάνονται τα χειρόγραφα του ποιητή, σχόλιο του λογοτέχνη-ψυχιάτρου Μάριου Μαρκίδη που τον γνώρισε, λεξιλόγιο ναυτικών όρων και τοπωνυμίων και ενδεικτικοί χάρτες-οδηγοί.
Παίζουν οι Σωτήρης Δεμπόνος: μπάσο, κλασσική κιθάρα, Νατάσσα Δίπλα: κρουστά, βιμπράφωνο, Γιώργος Κίτσιος: βιολί, βιόλα, Κώστας Ράπτης: ακκορντεόν (bayan), Θοδωρής Ρέλλος: σαξόφωνο και ερμηνεύουν τα τραγούδια ο Ταξιάρχης Χάνος και η  Χαρά Δημοπούλου. Η τελευταία τραγουδάει με την απαλή φωνή της το καταπληκτικό κομμάτι που έχει τίτλο «Ατζύμι», που περιγράφει το ταξίδι του γιαπωνέζου θερμαστή Ατζύμι ο οποίος πασχίζει να φτάσει στο τέλος του ταξιδιού και της ζωής του.
«Θεέ ας μου γένει το χατήρι
να πατήσω Γιοκοχάμα
για να κάμω χαρακίρι
με τη χρυσαφένια κάμα
μες το ιερό του Μαγιαντόση
σαν αντάξιος της φυλής μου
κι έτσι Θεέ μου να τελειώσει
το μαρτύριο της ψυχής μου».
Με σκοτάδι, με φεγγάρι
κάθε απόσπερνο απ’ την πρύμνη
το μακάβριο αυτό τροπάρι
έψελνε στο Θεό του ο Ατζύμι.
Θερμαστής μες το «Λαπωνία»
φορτηγό της Ρόπνερ Λάϊν
πούχε ναύλο δια δυό χρόνια
Μπρίσμαπαιην, Νιούκαστλ ον Τάϊν.
Και το τσούρμο που αγαπούσε
τον θλιμμένο σύντροφό του
μάταια νάμπει προσπαθούσε
στο μεγάλο μυστικό του,
νάβρει ποιό στυγνό μαράζι
ποιά θανάσιμη αγωνία
δίχως οίκτο τον προστάζει
να σφαχτεί στην Ιαπωνία.
Μα εκεί μόνον σαν το πλοίο
φούνταρε την άγκυρά του
κι ο πιστός με μεγαλείο
ρήμαξε όλα τ’ άντερά του,
βγήκε φόρα πως η Αμάτι
σε καπρίτσιο της μοιραίο
το συζυγικό κρεβάτι
λέρωσε μ’ ένα Ευρωπαίο...

23 Ιαν 2014

Παρουσίαση μουσικής
347. Στρογγυλή φωτιά
ΑΣΤΙΒΗ
2010

Ο δίσκος περιέχει συνθέσεις του τραγουδοποιού Δημήτρη Καρρά. Ο τίτλος προέρχεται από την ονομασία του φρυγανώδους θάμνου «Αστοιβή» (ποτήριον το ακανθώδες ή Sacropoterum spinosum) πολύ διαδεδομένου εκτός από την Πάτμο και σε όλη την Ελλάδα με την ονομασία «Αφάνα». Το συγκεκριμένο ερωτικό τραγούδι ερμηνεύει μαζί με τον συνθέτη η Νατάσα Μποφίλιου.
Στρογγυλή φωτιά
Μες της αγάπης σου τον παγωμένο δρόμο
γλιστράω πέφτω και χάνω ότι έχω,
γιατί ερωτεύτηκα το λιγοστό σου χρόνο
κι αυτό το λίγο που μου δίνεις δεν αντέχω.
Κάνω ταξίδια με ιπτάμενα πατίνια,
ψάχνω να βρω στον ουρανό τις απαντήσεις.
Θυμάμαι μου `πες μέσα σ’ όλη μας τη γκρίνια,
αν μοιάσω λίγο με τον ήλιο θα γυρίσεις.
Και τώρα φίλος μου έχει γίνει πια ο ήλιος,
τον καλοπιάνω να μου δώσει λίγη λάμψη,
μα αν πλησιάσω πιο κοντά του θα με κάψει
και αν μ’ άδεια χέρια φύγω εσένα θα πειράξει.
Είμαι λοιπόν σε μία φάση αυτοθυσίας
για της αγάπης σου τ’ ανόητα τερτίπια
και έχω με σένανε την ίδια απορία,
πόσο αξίζει η ατόφια μας αλήθεια;
Να γυρίσεις πια στα χέρια μου κοντά, δροσιά γλυκιά,
γιατί εκεί ψηλά η στρογγυλή φωτιά σε καίει αργά.

14 Ιαν 2014













 Παρουσίαση μουσικής
346. Συμφωνία Νο 1
ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 1986

Η Επτανησιακή Μουσική Σχολή αποτελεί την αρχαιότερη περίοδο της λόγιας ελληνικής μουσικής και καλύπτει ολόκληρο τον 19ο αιώνα με ιδιαίτερη ανάπτυξη μετά το 1830... Η κυκλοφορία του παρόντος δίσκου το 1985 αποτέλεσε μια σημαντική αφορμή για την αφύπνιση του ενδιαφέροντος απέναντι στους πρωτεργάτες της σημαντικής εκείνης εποχής και ιδιαίτερα σε τρεις πατριαρχικές μορφές που συνέδεσαν το όνομά τους αποκλειστικά με τη συγκεκριμένη μουσική σχολή: Τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο-Μάντζαρο (1795-1872), τον Παύλο Καρρέρ (1829-1896) και τον Ναπολέοντα Λαμπελέτ (1864-1932). Παρά τη μομφή που συνήθως συνοδεύει τις αναφορές στους συνθέτες αυτούς για υποταγή στα ιταλικά πρότυπα, η αλήθεια είναι ότι οι δημιουργοί αυτοί προσπάθησαν και συχνά κατάφεραν να απομακρυνθούν από τα αναπόφευκτα και ισχυρά πρότυπά τους διεκδικώντας με αξιώσεις τη δημιουργική αυτονομία τους. Τη φόρμα της μπαρόκ "sinfonia" (που κάπως ελεύθερα στα ελληνικά την αποδίδουμε με τον όρο "Συμφωνία" ή "Εισαγωγή") καλλιέργησαν από νωρίς οι Επτανήσιοι συνθέτες με πρώτον και καλύτερο τον Νικόλαο Μάντζαρο. Από μια μεγάλη σειρά τέτοιων "Συμφωνιών" του καταγράφονται σ' αυτήν την ηχογράφηση πέντε συνολικά, γραμμένες σ' ένα ύφος πολύ κοντά σ' αυτό των εισαγωγών στις όπερες του σύγχρονού του Ιταλού συνθέτη Gioachino Rossini. Ανάλογου ύφους είναι και οι σύντομες συνθέσεις των άλλων δύο συνθετών που φιλοξενούνται στο δίσκο. Όλες οι συνθέσεις παρουσιάζονται σε ενοργάνωση του Κώστα Σαμοΐλη για ορχήστρα πνευστών οργάνων αποτελούμενη από φλάουτο, όμποε, κλαρινέτο, φαγκότο, κόρνο, τρομπέτα και φιλικόρνο. Ερμηνεύει το αξιόλογο Συγκρότημα Μουσικής Δωματίου 'Νικόλαος Μάντζαρος', που ιδρύθηκε το 1979 κι απαρτίζεται από διαπρεπείς σολίστες πνευστών οργάνων (πολύ καλό κείμενο του ρέκτη Δημήτρη Κωστούλα).

7 Ιαν 2014





Παρουσίαση μουσικής
345. Ήταν μια στιγμή
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Ανεξάρτητη παραγωγή, 1986

Το όμορφο αυτό κομμάτι από τον ομώνυμο δίσκο αποτελεί μια από τις πρώτες δουλειές του καλού Θεσσαλονικιού συνθέτη Γιώργου Καζαντζή. Με αυτό το τραγούδι απέσπασε το 2ο βραβείο  στο 25ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1986. Η μουσική ρέει και χαρακτηρίζει την 1η φάση της δημιουργίας του Γιώργου Καζαντζή με «μουσική τέχνης». Οι εξαιρετικοί στίχοι είναι γραμμένοι από την Σοφία Κατζούρη και το ερμηνεύει ο Κώστας Πρατσινάκης.           
Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω-κάτω,
που δεν μπορώ ν’ αρνηθώ.
Πάντα στη σκιά η ζωή
σαν άδειο πλάνο,
για να χαράξεις βαθιά.
Ωστόσο,
δε θα με βρεις στα σημεία αφής.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.
Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα λάθη δε συγχωρά.
Δεν μπορώ, δε μένω στο πάντα,
για πάντα, για πάντα να χάνομαι.
Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που σάπισαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.
Ήταν μια στιγμή,
μια στιγμή στο κάτω-κάτω,
που δεν μπορώ ν’ αρνηθώ.
Όλα ξαφνικά κι η ζωή
μια φάλτσα νότα,
για να την παίξω σωστά.
Ωστόσο,
δε θα με βρεις στους καθρέφτες της γης.
Το σώμα πάντα θ’ αναζητά.
Ακόμα κι αν θα με δεις
σε κυκλώνα φυγής,
το ίδιο σώμα θα αντιδρά.
Το σώμα πάντα θ’ αναζητά.
Δεν μπορώ να ζήσω
με μνήμες που χάθηκαν,
με θολές εικόνες
μιας πράξης που τέλειωσε.
Δεν μπορώ να ζήσω
με σώμα που δεν αγαπώ.

3 Ιαν 2014



Παρουσίαση Βιβλίου
Από δω ως το σύννεφό μας.
Κυριακίδη Ηδύλη
Εκδ. Mabrida, 2013













Το ημερολόγιο ενός μικρού κοριτσιού που επικοινωνεί με τον πατέρα της, γράφοντας: "Η μαμά μου είπε πως κάνεις πολύ σημαντική δουλειά στον ουρανό. Μου είπε, σε πήρε ο Θεός και σου ζήτησε βοήθεια, επειδή τελειώνουν τα σύννεφα κι έπρεπε να φτιάξετε καινούργια. Μπορείς να μου φτιάξεις ένα, που θα μοιάζει με καρδούλα; Θα χαιρόμουν πολύ. Θα είναι το δικό μας σύννεφο!"
Μιά ιστορία για μεγάλους με παιδική καρδιά. Ένα σωστό χαρμάνι μελαγχολίας  αποδοχής - αισιοδοξίας πάνω στο θέμα του χαμού του πατέρα.
Η 22άχρονη Ηδύλη Κυριακίδη παρουσιάζεται διακριτικά με αυτό το πρώτο βιβλίο από τις νεο-εμφανιζόμενες εκδόσεις “Mabrida” και είναι πολύ πιθανόν στα επόμενα 78 χρόνια να γράψει και άλλα πολλά ενδιαφέροντα κείμενα.