23 Οκτ 2011

Παρουσίαση μουσικής
240 Πρώτη ώρα
ΜΟΝΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΡΙΖΑ
LYRA 2003


5/11

«Μόνο νερό στη ρίζα» είναι ένας εξαιρετικός δίσκος του τραγουδοποιού Χρήστου Θηβαίου. Για την δουλειά του αυτή έχουν γραφεί τα ακόλουθα:
«...Ο λόγος του και σ' αυτή τη δουλειά, είναι ποιητικός, χειμαρρώδης και συχνά μελαγχολικός, με μια εξομολογητική διάθεση, αλλά κάποιες στιγμές και μ' ένα κέφι εφηβικό. Τα τραγούδια που περιέχει το cd, είχε αρχίσει να τα γράφει από το 2000... Όσο δούλευε πάνω σ' αυτά, διάβαζε τους αγαπημένους του ποιητές και συγγραφείς και άκουγε αγαπημένες του μουσικές και δουλειές συναδέλφων του. Είναι γνωστό πως ο Χρήστος, δεν γράφει εάν δεν διαβάσει, δε συνθέτει εάν δεν ακούσει. Η έμπνευση γι αυτόν, είναι το 1% , το ταλέντο είναι πως θα επεξεργαστεί κανείς, αυτό το ελάχιστο της έμπνευσης που έχει. Τα τραγούδια που επέλεξε... για να μπουν στο "Μόνο νερό στη ρίζα", εκτός από φόρος τιμής σε δυο αγαπημένους του λογοτέχνες (Νίκο Καρούζο και Erri De Luca, από τους οποίους, δανείζονται κάποιες φράσεις) έχουν μια μουσική, αλλά κυρίως, μια νοηματική συνοχή. Ολόκληρη η δουλειά, περιγράφει ουσιαστικά μια μέρα. Τη μέρα των ανθρώπων που ξεκινούν "στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένοι" (Πρώτη ώρα) και καταλήγουν το βράδυ "με όλη τη σοφία του κόσμου, να χωρά στις αργασμένες παλάμες τους" (Ευχή της νύχτας), να έχουν περάσει τα πάντα... τον έρωτα, την πολιτική, τη φιλία, την έχθρα, το πως έρχεται σ' επαφή κανείς με τον υπόλοιπο κόσμο και με τον ίδιο του τον εαυτό, πόσο τον επηρεάζουν όλα όσα έζησε σε μια μέρα, αλλά και σε μια ζωή, από ποιες πλευρές μπορεί να τα προσεγγίσει, από που μπορεί να αντλήσει δύναμη, ώστε "κάθε βράδυ, να 'ναι σαν να ευλογεί απ' την αρχή τη νύχτα την ίδια". Εν κατακλείδι ... ό,τι μας ξεδιψάει, είναι μέσα στη δίψα... είναι η ίδια η δίψα».
Την επιλογή του τίτλου εξηγεί ο ίδιος:
«... Είμαι χάλια, γυρνάω ξημερώματα, έχω πιει ... συναντάω τη γιαγιά ... και τη ρωτάω: Κυρά Αργυρώ, που είναι ο καφές για να φτιάξω; Μου λέει ...γιε μου κάτι σε βασανίζει... Θα σου φέρω κάτι να σου γιατρέψει το βάσανο... Φεύγει, πάει στον κήπο της και κόβει κάτι πανάσχημα βερίκοκα ... και μου λέει: Φάε να γλυκάνεις το βάσανό σου ... για να μην την προσβάλω, πήρα ένα κι έφαγα. Ειλικρινά δεν έχω φάει ωραιότερα βερίκοκα στη ζωή μου. «Είναι τόσο νόστιμα, γιατί δεν έχουν ούτε λιπάσματα, ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα... μόνο νερό στη ρίζα...».
Η ενορχήστρωση είναι της Βάσως Δημητρίου και η επιμέλεια παραγωγής του Αγγέλου Σφακιανάκη.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ονομάζεται «Πρώτη ώρα» και ανοίγει την συλλογή.
Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχή
σ' ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερό
Μέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιά
λες θ' αγγίξω του θεού τα μαλλιά
αν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρό
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Κάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιά
μόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιού
δείχνουν πως ήπια νερό
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Δεν θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδια
μόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρα
σα να ευλογεί απ' την αρχή τα πάθη τα ίδια
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
Πριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνω
του αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανός
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί.

16 Οκτ 2011

Παρουσίαση μουσικής
239 Οι καπετάνιοι
Η ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΜΑΗ
LYRA 1968





Από τον 1ο δίσκο του 1968 του συνθέτη Γιάννη Γλέζου, ξεχωρίζει το δροσερό αυτό κομμάτι σε στίχους Κώστα Κινδύνη. Αξίζει προσοχής το μεταλλόφωνο στα αντιστικτικά μέρη. Ερμηνευτής ο Μιχάλης Βιολάρης.

Ο Χαράλαμπος κι ο Διαμαντής
Δύο φίλοι καπετάνιοι
Σαν τύχαινε να σμίξουν σε λιμάνι
Θυμόντουσαν τα γλέντια τα παλιά
Αγάπες που δεν στέριωνε καμιά
Γρήγορη ζωή
Πιο πικρό το βράδυ απ’ το πρωί
Θάλασσα βαθιά
Μόλις προλαβαίνεις μια ματιά
Χάθηκε στα ξένα ο Διαμαντής
Χωρίς να βρει λιμάνι
Κι ο Χαράλαμπος τον όρκο έχει κάνει
Σαν του’ παν τα μαντάτα τα παιδιά
Το πόδι να μην βάλει στη στεριά

9 Οκτ 2011

Παρουσίαση μουσικής
238 Ως εδώ
ΣΙΩΠΗ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ
FM RECORDS 1994






Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει δύο παιδικά μιούζικαλ γραμμένα από δύο σημαντικούς συνθέτες που κινούνται με άνεση μεταξύ λόγιας και λαϊκής μουσικής. Πρόκειται για τον Νίκο Κυπουργό και τον Γιώργο Κουρουπό, αμφότερους βγαλμένους μέσα από το πνεύμα της χατζιδακικής σχολής, της οποίας άλλωστε κι επίσημα είναι οι σπουδαιότεροι εκφραστές.
Το θέμα του έργου του Νίκου Κυπουργού "Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει" είναι παρμένο από σχετικό παραμύθι του Άντερσεν κατάλληλα διασκευασμένο από τον συνθέτη και τον Θωμά Μοσχόπουλο, που υπογράφει το λιμπρέτο. Το 2ο έργο (του Γ. Κουρουπού) είναι «Η κοκκινοσκουφίτσα».
Τα δύο έργα παρουσιάστηκαν αρχικά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 18-19 Ιανουαρίου 1994, ενώ αμέσως μετά ηχογραφήθηκαν με τους ίδιους συντελεστές και κυκλοφόρησαν σε δίσκο. Τα τραγούδια ερμήνευσαν εξαιρετικά ο βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος, η σοπράνο Τίνα Μαλακατέ κι ο τραγουδιστής Γιάννης Σαμσιάρης. Έπαιξε η Ορχήστρα ALEA III της Βοστώνης υπό τη διεύθυνση του Έλληνα συνθέτη και αρχιμουσικού Θόδωρου Αντωνίου (κείμενο & προσφορά του Δημήτρη Κωστούλα).
Το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί απόσπασμα του μέρους «7» με την καταθλιπτική & υψηλής αισθητικής άρια του μουσικού.

Ως εδώ, τελειώνω εδώ.
Κουράγιο δεν έχω , να ζω δεν αντέχω.
Ως εδώ, δεν έχει οδό.
Κανείς πως να ζήσει αν έχει ξοφλήσει...
Ταλέντο, έμπνευση, ιδέες μ’ εγκατέλειψαν.
Τιμές που είδες, όνειρα κι ελπίδες, να που κατέληξαν.
Ως εδώ, δεν έχει οδό.
Ζωή ρημαγμένη, μια λύση μου μένει...

6 Οκτ 2011

Παρουσίαση βιβλίου
Η Ελληνική τραγωδία
Από την απελευθέρωση ως τους συνταγματάρχες
Τσουκαλάς Κων/νος
Εκδ. Ολκός 1974





Ένα μικρό βιβλίο που καταφέρνει να δώσει συνοπτικά μια εικόνα της πορείας της χώρας από την Τουρκοκρατία μέχρι την προδικτατορική περίοδο, με ιδιαίτερη έμφαση βέβαια στην τελευταία.
Πάντως δεν πρόκειται για εγχειρίδιο ιστορίας, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας, καθηγητής Κοινωνιολογίας, υπογραμμίζει στον πρόλογό του.
«... αυτό το έργο δεν προτίθεται να παρουσιαστεί ως ιστορικό αφήγημα ... αλλά να δώσει ένα πλαίσιο που θα βοηθά στην ερμηνεία της. Γι’ αυτό το λόγο το βάρος έπεσε κυρίως σε μερικές πρόσφατες περιόδους, κατά τις οποίες μια ανακατάταξη των κοινωνικών δυνάμεων έδωσε αφορμή σε σημαντικές πολιτικές αλλαγές και βαθιές μεταβολές στην κοινωνική δομή. Αυτοί οι νέοι προσανατολισμοί βοηθού με τη σειρά τους, να γίνει κατανοητή η μεταγενέστερη εξέλιξη του συστήματος.... Περισσότερο παρά για οποιαδήποτε άλλη χώρα, είναι απαραίτητη η συσχέτιση μεταξύ των εθνικών και των διεθνών παραγόντων, προκειμένου να κατανοήσουμε τη σύγχρονη Ελλάδα...»

2 Οκτ 2011

Παρουσίαση μουσικής
237 Old Photographs
CONSTANTINOPLE
ANALEKTA 2007




Το μέρος αυτό - «Παλιές φωτογραφίες» - του έργου «Κωνσταντινούπολη» του Χρήστου Χατζή είναι αμιγώς ορχηστρικό και δυτικότροπο σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέρη. Αρχίζει με σόλο πιάνο που θυμίζει ελαφρώς το ύφος του Σούμαν. Σταδιακά εισέρχονται το βιολί και το βιολοντσέλο και προσεγγίζει το ύφος του Άστορ Πιατσόλα. Ο συνθέτης Χρήστος Χατζής έχει σημαντική δημιουργική δράση στον Καναδά. Διδάσκει σύνθεση στο Παν/μιο του Τορόντο και έχει τιμηθεί επανειλημμένα για τα έργα του. Το συγκεκριμένο ηχητικό ντοκουμέντο αποδίδεται από το τρίο των αδελφών Jung (Elen βιολί, Julie τσέλο και Jennie πιάνο) και όχι από το Gryphon Trio, που έχει ηχογραφηθεί στον δίσκο.