29 Φεβ 2008

Τέλος της 7ης ενότητας. Έως τώρα έγιναν στην Μενεστρέλλων Πολιτεία 35 παρουσιάσεις, δηλαδή 7 βιβλία, και 28 σπάνιες μουσικές. Οι «κόρες της Πανδώρας» είχαν την τιμητική τους με 7 συνθέτες και 6 στιχουργούς ή ποιήτριες. Δεν υπολείπονται τα παιδικά τραγούδια, που όμως είναι εξαιρετικά ακούσματα για ενήλικες και τα συνιστώ σε καθημερινή ακρόαση, πρωί, μεσημέρι βράδυ προ φαγητού, αλλά και την νύχτα προ της κατακλίσεως.

27 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
28. Ελπίδα
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ
LYRA 1994

6/15

Ένας καθαρά γυναικείος δίσκος της Νένας Βενετσάνου, έντονα φεμινιστικός, σε μια εποχή που τα πράγματα ακόμη έψαχναν την ονομασία τους και οι έννοιες κουβαλούσαν την ιστορία τους. Πρωτοεκδόθηκε το 1984 καταπράσινος με μια γυναικεία φιγούρα ντυμένη στα κόκκινα, ζωγραφισμένη στο αριστερό άκρο. Η σκιά της γυναίκας ήταν άσπρη και με την άκρη του ποδιού άνοιγε ένα στρογγυλό κόκκινο κουτί. Η ίδια γράφει : «Αναζητώντας ένα πρόσωπο ικανό να συγκινήσει το κοινό, χωρίς όμως να προκύπτει από έναν μηχανισμό τραγουδιστικού εργοταξίου, αλλά που να πηγάζει από μια στάση ζωής, ξεκίνησα με προβληματισμούς γύρω από τα γυναικεία πρότυπα μέσα από το τραγούδι. Μελοποίησα γυναικεία ποίηση ακολουθώντας μια συμβατική μουσική φόρμα, θεωρώντας ότι έτσι ανεδείκνυα καλύτερα την δραματικότητα του γυναικείου λόγου». Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι σε ποίηση Αιμιλίας Δάφνης και τραγουδάει η ίδια η συνθέτης.
Ελπίδα
Τόσο σκοτάδι, τόση θλίψη
πέφτει απ’ τα νέφη προς τη γη
που λίγο ακόμα και θα λείψει
μέσα απ’ την πλάση αναπνοή.
Κι έτσι χλωμά κι αραιά τα φύλλα
τρέμουν απάνω στα κλαδιά
Όσο η καινούργια ελπίδα τρέμει
μέσα στού ανθρώπου την καρδιά.
Φως ανοιξιάτικο για φέξε
μες τη θλιμμένη μου ψυχή,
κι ας είσαι σαν αστροπελέκι
πάνω στου δένδρου την κορφή.

24 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
27. Πέτρινα λουλούδια
LILLY’S STORY
UNIVERSAL 2002

2/17

Πρόκειται για την μουσική που έγραψε ο Νίκος Μαμαγκάκης για την ταινία του Ροβήρου Μανθούλη Lilly’s Story, με θέμα τις περιπέτειες Ελλήνων πολιτικών εξορίστων.
Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε πριν από 35 χρόνια πάνω σε στίχους του Βασίλη Βασιλικού, εμπνευσμένο από έναν πολιτικό κρατούμενο, που την στιγμή της απελευθέρωσής του θα έβλεπε την γυναίκα του μετά από 20 χρόνια. Το ερμηνεύει η Σαββίνα Γιαννάτου.
Πέτρινα λουλούδια
Πάρε πέτρινα λουλούδια της θάλασσας
να στολίσεις τα μαλλιά σου,
πάρε κοχύλια με τα χρώματα της ίριδας
να φορέσεις στο λαιμό σου,
πάρε κοράλλια για να μοιάσουνε τα χείλη σου.
Μόνο αυτά σου προσφέρω...
Σήμερα θα σε δω
Είκοσι χρόνια έχω να σε δω
και σ’ ονόμασα Πηνελόπη.
Από τα μάτια σου θα καταλάβω
αν μ’ αγαπάς...

21 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
26. Πάλι μαζί
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ
EROS MUSIC 1997

10/14

Μια εξαιρετική συλλογή τραγουδιών του Παναγιώτη Μάργαρη, σε συνεργασία με την παιδική χορωδία του Δ. Τυπάλδου και σε στίχους Γιάννη Πανουτσόπουλου και Αθηνάς Καραταράκη. Πρόκειται για έναν πολλά υποσχόμενο δεξιοτέχνη κιθαρίστα και συνθέτη, γεννημένο το 1971, που έχει στο ενεργητικό του άλλους 2 προσωπικούς δίσκους, μουσική για θέατρο και πολλές συναυλίες με τον δάσκαλο του, Νότη Μαυρουδή, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο ίδιος λέει: «Ακούγοντας τις μαγικές φωνές των παιδιών... νοιώθει έντονα κανείς την προτροπή τους ... για ταξίδια με προορισμό, φωτεινές και χρωματιστές πολιτείες. Ας ταξιδέψουμε μαζί τους λοιπόν...»
Το συγκεκριμένο τραγούδι «Πάλι μαζί» του Γιάννη Πανουτσόπουλου ερμηνεύει η μικρή Ειρήνη Ψυχράμη και η χορωδία.
Αν κοιμηθείς σώμα γυμνό
να σκεπαστείς τον ουρανό
και αν το θέλεις το κάνεις ευχή
και θα βρεθούμε μαζί
Αν κουραστείς να τριγυρνάς
σαν με νοιαστείς και μ’ αγαπάς,
ξέρεις πως είμαι για πάντα εδώ,
για να σε καρτερώ.
Πάλι μαζί σαν αστεράκια,
φώτα μικρά στον ουρανό.
Πάλι μαζί δυο συννεφάκια,
που γεφυρώνουν το κενό.
Αν φοβηθείς κάποια φορά,
να μου το πεις όπως παλιά,
με της ελπίδας το θάρρος να ‘ρθω,
κοντά σου να σταθώ.

19 Φεβ 2008

Παρουσίαση βιβλίου
Οι κόρες της Πανδώρας
Κατούντα Σύλβια
Εκδ. Καστανιώτης 2006

Eρευνώντας την θέση που επιφύλαξε στις γυναίκες η κοινωνία στην αρχαία Eλλάδα, θα ανακαλύψουμε σταδιακά τις δομές ενός συστήματος που στηρίχτηκε στην περιθωριοποίηση και την καταπίεση των γυναικών, αλλά και στις πεποιθήσεις για την έμφυλη διαφορά, για την δήθεν φυσική γυναικεία μειονεξία και κατωτερότητα. Oι πεποιθήσεις αυτές ίσχυσαν και εξακολουθούν δυστυχώς να ισχύουν ως έναν βαθμό μέχρι σήμερα. H ιστορία της γυναίκας στην αρχαία Eλλάδα, με φωτεινές εξαιρέσεις την Kρήτη και την Σπάρτη, αποτελεί μέρος της ιστορίας των καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων, παρουσιάζει αναλογίες με την ιστορία των δούλων, ενώ οι πρακτικές κοινωνικού αποκλεισμού των γυναικών, όπως και οι κοινωνικές πεποιθήσεις και οι φιλοσοφικές θεωρίες για την έμφυλη διαφορά, είναι τα πρώτα σπέρματα μισογυνισμού στον ευρωπαϊκό χώρο. Ξεκινώντας από την αναδόμηση των θεσμών του δικαίου στην Aθήνα, η συγγραφέας θα επεκτείνει σταδιακά τις έρευνές της στα φιλολογικά έργα της εποχής, προκειμένου να αναδομήσει με τον πιο εμπεριστατωμένο τρόπο το παρελθόν των γυναικών, αλλά και να παρουσιάσει τις συνέπειες των πολιτισμικών περιορισμών στην ζωή των γυναικών. Tο βιβλίο αυτό δεν απευθύνεται μόνο σε ερευνητές και επαΐοντες, αλλά και σε απλούς αναγνώστες που θέλουν να γνωρίσουν την θέση των γυναικών κατά το παρελθόν και που τα πάντα επίκαιρα θέματα της άνισης μεταχείρισης και των ανισοτήτων μεταξύ των φύλων άπτονται των προβληματισμών τους και των ενδιαφερόντων τους. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουν όλοι οι άντρες της γης ...

18 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
25. Τραγουδάκι
ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΔΥΟ ΖΩΕΣ
(του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα)
ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ 2001
5/13

Στην συλλογή τραγουδιών αυτού του δίσκου, κρύβεται ένα μικρό μαργαριτάρι, γραμμένο από τον Ευτύχη Ζαρμπ. Ο όχι πολύ γνωστός αυτός συνθέτης, είναι αξιόλογος καθηγητής κλασικής κιθάρας και ανώτερων θεωρητικών, και έχει ιδρύσει Ωδείο στο Λαύριο. Έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για τον κινηματογράφο και έχει δώσει συναυλίες με το συγκρότημά του «Οξυγόνο».
Το «τραγουδάκι» ερμηνεύει όπως και όλα υπόλοιπα τραγούδια ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τους Αντώνη Μιτζέλο, Αχιλλέα Περσίδη Ηλία Μπενέτο. Όσο για τα κρουστά, είναι τα κομπολόγια του Αντώνη...
Τραγουδάκι - τραγουδάκι δεν υπάρχει τέλος
σκάει κι έρχεται η αγάπη τρέχει σαν το βέλος
Μια φεύγει μια χάνεται και στρίβει
μια έρχεται την πόρτα μου ανοίγει
αεράκι δροσερό που με χτυπάει
φεύγει έρχεται μετά με τριγυρνάει
αεράκι δροσερό που με χτυπάει
σαν τη δω να πλησιάζει με μεθάει.
Μια μελωδία δίχως τέλος να σου φτιάξω
με δυο λόγια την εικόνα σου να ψάξω
μες το χρόνο που περνάει και μας ενώνει
φεύγει έρχεται η αγάπη δυναμώνει
μες το χρόνο που περνάει και μας ενώνει
σαν τα μάτια σου το φως μου μεγαλώνει.

15 Φεβ 2008

Τέλος της 6ης ενότητας. Η Μενεστρέλλων Πολιτεία κτίζεται μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα. Οι κάτοικοι εγκαθίστανται σιγά-σιγά και οι επισκέπτες καταφθάνουν από διάφορα σημεία της Ελλάδας και του πλανήτη (Γερμανία, ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Δανία, Τσεχία). Εξωγήινους δεν έχει ακόμη εντοπίσει η μηχανή στατιστικής.

14 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
24. Βαλσάκι στο ποτάμι
ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ
UNIVERSAL 2001
7/15

Μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου από την ταινία "Μπραζιλέρο" του Σωτήρη Γκορίτσα. Ο ίδιος λέει: "Το στοίχημα για μένα ήταν να κάνω ένα δίσκο που να έχει απόλυτη αυτονομία, δηλαδή εκτός από μουσική μιας ταινίας, να μπορεί να τον ακούσει και να τον καταλάβει και κάποιος που δεν θα δει την ταινία...". Συνολικά περιλαμβάνει 5 τραγούδια και 10 ορχηστρικά κομμάτια. Οι συνθέσεις είναι βασισμένες σε ένα μίγμα δυτικών ηλεκτρονικών και ανατολίτικων ήχων. Η ενορχήστρωση είναι προσεγμένη και έχει παίξει σημαντικό ρόλο προκειμένου να δεθούν σωστά από τη μία τα σύγχρονα όργανα πλήκτρα, μπάσα, ηλεκτρικές κιθάρες και από την άλλη παραδοσιακά όργανα όπως κανονάκι, νέι, μαντολίνο και Κρητική λύρα. Το συγκεκριμένο κομμάτι «Βαλσάκι στο ποτάμι» είναι μια τρυφερή μελωδία με υπόκρουση γρύλους και ποταμίσιους ήχους της νύχτας.

12 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
23. Τα μικρά παιδιά
"ΑΡΛΕΤΑ 2"
LYRA 1967

6/12

Ο δίσκος "Αρλέτα 2" δεν είναι ο 1ος αλλά ο 2ος δίσκος της Αρλέτας (κατά κόσμον Νικολέτας Τσάπρα), μετά τον "Τραγουδά η Αρλέτα" που κυκλοφόρησε έναν χρόνο πριν, & λογοκρίθηκε από τη χούντα.
Η αγαπημένη μας Αρλέτα με την βελούδινη φωνή ...
Το συγκεκριμένο τραγούδι "Τα Μικρά Παιδιά", είναι ένα απ’ τα κλασσικά και πασίγνωστα κομμάτια της Αρλέτας, όμως επιλέχτηκε γιατί εκτός από την γλύκα του αναφέρεται και στα παιδιά, που μαζί με τις γυναίκες έχουν ιδιαίτερη μεταχείριση στην «Πολιτεία».
Τα μικρά παιδιά,
που κρατούνε στο χέρι τους
σαν το μύλο το χάρτινο
τις ελπίδες μας,
που μπερδεύουν τα λόγια τους,
που μιλούν με νοήματα
στα παιχνίδια τους.
Μες σε κήπους και χώματα
με λουλούδια ή λάσπη
έναν κόσμο ζουν τα μικρά τον πιο όμορφο.
Ένα φύλλο ή μια μέλισσα,
ένα τόπι ή μια βέργα,
γίνονται αυτοκίνητα, χαρά κόσμου, ζωή.
Δυό κουτιά σπίρτα γίνηκαν
ο σταθμός και τα τρένα,
που μπορούνε να φτάσουνε
ως την άκρη της γης.

10 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
22. Δέκα καβουράκια
Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΔΡΑΚΟΣ
UNIVERSAL 2005

14/14
«Ο τεμπέλης δράκος και άλλες ιστορίες...» του Γιώργου Χατζηπιερή είναι από αυτές τις δουλειές που ακούν τα παιδιά και κρυφακούν οι μεγάλοι. Ο Κύπριος συνθέτης με χιούμορ και φαντασία έκανε «μακροβούτι» στην παιδική ζώνη του μυαλού του, ανέσυρε θησαυρούς και τους έκανε τραγούδια. Ο ίδιος λέει: «... τα παιδιά, είναι αυστηροί κριτές και πολύ καλά κάνουν, γιατί πολλές φορές δεν αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Ο καθένας μπορεί να πάρει ένα συνθεσάιζερ και να σκαλίσει δυτικότροπους ήχους. Τα παιδιά όμως θέλουν πλούσιες μελωδίες και ξέρουν να ξεχωρίζουν το πρόχειρο από το καλό. Δεν πρέπει να τα υποτιμάμε». 14 τραγούδια, σχεδόν όλα με στίχους και μουσική δικούς του, 22 σολίστες στο πιάνο, στην άρπα, στο κλαρίνο, στο φλάουτο, στις κιθάρες, στο τρομπόνι, στο βιολί, στο ακορντεόν, στο μπουζούκι και στον μπαγλαμά. Πλειάδα ερμηνευτών: Μάλαμας, Αρβανιτάκη, Δεληβοριάς, Αλκίνοος, Τσαλιγοπούλου, Πάπος, Ρίζος, Παπάζογλου, Καλημέρη, Μουμζής.
Το συγκεκριμένο τραγούδι ερμηνεύει ο Δώρος Δημοσθένους και η μικρή Μαριαλένα Βούλγαρη.
Δέκα καβουράκια
βρήκαν δέκα καραμέλες
και καθίσανε στο βράχο να τις φάνε.
Μα ήρθαν τα χταπόδια
τα τραβήξαν απ' τα πόδια
και τους πήραν τα γλυκά, και στο φινάλε
έμειναν μονάχα να κοιτάν το κύμα
αχ τα καβουράκια είναι κρίμα.
Να και μια χελώνα
που τα βλέπει να' ναι μόνα
και τα παίρνει στη σπηλιά μες στη φωλιά της.
Βγάζει απ’ τις ντουλάπες
γλειφιτζούρια σοκολάτες
παγωτά γρανίτες φράουλες και τάρτες
και τα καβουράκια μας θα κάνουν πάρτι
κάτω απ' το σπασμένο το κατάρτι.

7 Φεβ 2008

Παρουσίαση βιβλίου
Η Πριγκιπέσα Ιζαμπώ
Άγγελος Τερζάκης
Εκδ. Εστία 2003

Με κύριο πρόσωπο την Ισαβέλλα ή Ιζαμπώ των Βιλλαρδουίνων, πρόσωπο ιστορικό, κεντρικό γεγονός την κατάληψη του φραγκικού κάστρου της Καλαμάτας το 1293, από Έλληνες και Σλάβους χωρικούς, και ιστορικό πλαίσιο την πολυτάραχη εποχή της Φραγκοκρατίας, ο Άγγελος Τερζάκης συνθέτει ένα χρονικό ηρωισμού και αγάπης, τον καιρό των τρουβαδούρων, των σταυροφόρων, των κουρσάρων και των ιπποτών, στο πρώτο ξύπνημα της ψυχής του νέου ελληνισμού τον 13ο αιώνα."Η Πριγκηπέσα Ιζαμπώ" είναι το πιο κλασικό στην κατασκευή κείμενο του Άγγελου Τερζάκη, οργανωμένο με εξαιρετική προσοχή και ικανότητα, ζωντανό, πολύχρωμο, με θέρμη στην αφήγηση, εύληπτο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον στην ανάγνωση παρά την έκτασή του. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο αναπλάθει ζωηρά και πειστικότατα μια τόσο μακρινή και διαφορετική εποχή. Ο συγγραφέας ασχολείται, έστω έμμεσα, με τα διαχρονικά κεντρικά ερωτήματα της ζωής, καταθέτοντας την πάγια πίστη του για την ουσιαστική τραγικότητα της ζωής, και ιδίως για τη μοιραία απόληξη των πιο ευαίσθητων και άξιων ανθρώπων.
Λόγω της «συγγένειας» της ιστοσελίδας με το θέμα ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από το κεφάλαιο ΙΔ΄ «Μια Φράγκικη βεγγέρα» σ 274:
... «Κυρία» λέει στην πριγκηπέσα, «γι’ αγάπη της ντάμα Μαργαρίτας, ... και όλης εδώ της συντροφιάς, δώστε την άδεια να τραγουδήσει μπροστά στη χάρη σας ο μενεστρέλλος που προσμένει». Η Ιζαμπώ έγνεψε με το χέρι καταφατικά. Ζωηρό σούσουρο χαράς σηκώθηκε γύρω ... Στον άδειο χώρο της σάλας, παρουσιάστηκε προχωρώντας, ατάραχος, αργά με την βιέλλα του κάτω από την μασχάλη και το δοξάρι στο χέρι, ο κοκκινοτρίχης μενεστρέλλος. Είχε φορέσει για την περίσταση τούτη, το πιο καινούργιο και καλό του ρούχο: καστανό χιτώνιο, ίσαμε τις γάμπες μακρύ, κι από πάνω γλωσσωτή μπέρτα κατακόκκινη. Πάνω στα φλογάτα μαλλιά του μια σκούφια ... που η μύτη της έπεφτε στο πλάι μαλακά ... Ανέβηκε τα σκαλοπάτι της κραβάτας μεγαλόπρεπα, προσκύνησε την πριγκηπέσα ... και κάθισε στο χαμηλό σκαμνί που του είχανε βάλει ανάμεσα στα τρία τραπέζια ... Οι συγκρατημένοι και μαζί άνετοι τρόποι του, η αταραξία που έδειξε να κουρντίσει τη βιέλλα του, να δοκιμάσει δίχως βιάση τις χορδές, να ζυγιάσει καλά στο δεξί το δοξάρι, δείχνανε τον άνθρωπο που, αν κι έχει τη συναίσθηση πως κάνει αρχόντους να τον περιμένουν, δεν παραμελεί για τούτο και το σεβασμό του προς την τέχνη του ... «Τι έχει ευχαρίστηση ν’ ακούσει η γαληνοτάτη πριγκηπέσα της Αχαίας;» ρώτησε, «Θέλει το προσκύνημα του Καρλομάγνου και πως ... έφερε μαζί του από την χώρα των απίστων άγια λείψανα που τ’ απίθωσε στο μοναστήρι ... Θέλει το τραγούδι του Ζιράρ της Βιέννας και πως ο γενναίος Ρολάνδος πάλεψε με λόγχη και με σπαθί μια μέρα ολάκερη ενάντια στον άξιο Ολιβιέ; Η μήπως προτιμάει κανένα ρομάντζο ερωτικό, καθώς του Τριστάνου και της Ιζόλδης, ή του Λανσελότου της Λίμνης, που τον αγάπησε η βασίλισσα Τζινέβρα; Για ότι επιθυμεί η χάρη της είμαστε πρόθυμοι, κι ακόμα για κανένα παραμύθι πρόσχαρο, ... τον βιλάνο που κέρδισε τον Παράδεισο να πούμε ή τους τρεις καμπούρηδες μενεστρέλλους ...». Η Ιζαμπώ έκανε ένα νόημα αδιαφορίας ... διάλεξε η κυρά της Άκοβας το τραγούδι ... Ο κοκκινοτρίχης μενεστρέλλος ξανακάθισε, πήρε τη στάση του με σοβαρότητα μεγάλη, ακούμπησε τη βιέλλα στο ζερβί του γόνατο κι έσυρε το δοξάρι. Η μπάσα του, θαμπή και κάπως τραχειά φωνή, ανέβηκε αργά, κλαδώθηκε αδιόρατα, έδεσε σφιχτά τον κόμπο της μελωδικής γητειάς. Έξω ήταν νύχτα καθαρή ...

5 Φεβ 2008

Παρουσίαση μουσικής
21. Οι άδειες καρέκλες
Η ΝΥΧΤΑ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΣΕΙΡΙΟΣ 1989

7/12

Δεκαεννέα τραγούδια σε στίχους & μουσική του δικηγόρου Βασίλη Νικολαΐδη, (γνωστού από «το ερείπιο της οδού Σανταρόζα»). Πρόκειται για έναν σπάνιο τρουβαδούρο, που με καυστικό στίχο συγκίνησε τους «Μπρασσενσ-ικούς» Έλληνες του ’80, αλλά που στην συνέχεια εξαφανίστηκε. Ασφαλείς πληροφορίες τον τοποθετούν σε ανθρωπιστική βοήθεια στην Ρουάντα προ 15ετιας, απεσταλμένο του ΟΗΕ. Επέστρεψε και μετά από μερικές εμφανίσεις (μπαράκι του Βασίλη) η μουσική τύχη του αγνοείται.
Το συγκεκριμένο τραγούδι με εξαιρετικούς στίχους, όπως και τα περισσότερα του Βασίλη Νικολαίδη, έχει τίτλο «Οι άδειες καρέκλες».
Μην βιαστεί από σας κανένας
σ’ ένα φόρτε της ψυχής του
για τον κόσμο που δεν έρχεται
εδώ δα να λυπηθεί
τον καϋμένο καλλιτέχνη,
γιατί πλάνη δεν υπάρχει
μεσ’ τον κόσμο μεγαλύτερη από αυτή.
Στην ουσία λυπημένες
είναι μόνον οι καρέκλες.
Με της γνώμης μου το θάρρος
φανερώνω το γιατί:
Γιατί εδώ και κάτι μέρες
έχουν οι κατακαϋμένες
τα τριψίματα των κώλων στερηθεί.
Γιατί αυτός που την κιθάρα του
ποτέ δεν καταθέτει
γκάρισμα νάν’ η λαλιά του
κι όχι ανθρώπινη μορφή
και ταλέντο να μην έχει
θα πετύχει αν διαθέτει,
αν διαθέτει γαϊδουρίσια υπομονή.
Κι όμως κατά βάθος ίδιος,
ίδιος και σεμνός θα μείνει κι
όσοι είχαν περιθάλψει
τα τραγούδια του παλιά,
απ’ το μπρούσκο της καρδιάς του,
που το λένε ευγνωμοσύνη
θα χουν μια μεγάλη κουταλιά.
Αρκετή για να φουσκώνουνε
περήφανα το στήθος
κι απ’ τους άλλους να εξέχουν
πέντε πόντους πιο ψηλοί,
αφού είχαν επιδείξει
γενναιότητα και ήθος,
ένα «μπράβο φίλε» μέσα στη σιωπή.
Και βεβαίως δεν το ξέρω
αν δαφνο-στεφανωμένος,
σα στιφάδο θα του φαίνεται
ο κόσμος πιο γλυκός.
Ένα ξέρω: οι καρέκλες
οι καϋμένες ορισμένως
θάναι πια ευτυχισμένες διαρκώς.