27 Δεκ 2011

Παρουσίαση μουσικής
248 Όσα είναι να 'ρθουνε θα 'ρθούν
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ > 30+ΚΑΤΙ
MINOS-EMI 2004






O Γιάννης Κότσιρας είναι γνωστός και αγαπητός ερμηνευτής. Έχει όμως δώσει και μερικά δείγματα σύνθεσης, ένα από τα οποία κρύβεται και στο τέλος αυτού του δίσκου. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Όσα είναι να 'ρθουνε θα 'ρθούν» και είναι εξ’ ολοκλήρου δική του δημιουργία.
Όσα γράφουν οι κασέτες, θα 'ρθούν.
Όσα γράφει ο ιδρώτας, θα 'ρθούν.
Όσα κρύβει το μυαλό μας, θα 'ρθούν.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Φεύγουνε οι μέρες πονάμε, θα 'ρθούν.
Στάζουν δάκρυα οι καθρέφτες, θα 'ρθούν.
Όσα δεν χωρούν σε κουβέντες, θα 'ρθούν.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Άλλο μη μου κλαις, μη φοβάσαι.
Έχω να σου δώσω όσα δεν πήρες ποτέ,
θέλω να ματώσω ν' ανοίξω πληγές,
για όσα δε γεννήθηκα να κάνω, μην κλαις.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Πέρασες πολλά που δε θέλεις να 'ρθούν.
Χίλιες-δυο ζωές να σου δώσω, θα 'ρθούν.
Θέλω χίλια-δυο σημάδια να 'ρθούν.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε, θα 'ρθούν.
Άλλο μη μου κλαις, μη φοβάσαι,
σου γράφω για το χάδι σου που είναι μακριά,
σβήνω στο λαχάνιασμα που ακούω γλυκά,
λειώνω μες το δάκρυ σου, στάζεις φωτιά.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε.
Αχ! Να μπορούσαν να 'ρθουνε.
Αχ! Όσα είναι να 'ρθουνε θα 'ρθούν.

19 Δεκ 2011

Παρουσίαση μουσικής
247 Στην αναζήτηση της Ατλαντίδας
CALYPSO’S SEARCH FOR ATLANTIS
WB 1977







H μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για το ντοκυμαντέρ του Jacques-Yves Cousteau με τίτλο «Η έρευνες της Καλυψούς για την Ατλαντίδα», που γυρίστηκε το 1977 στη σειρά «The Cousteau Odyssey 8 - Video treasures» από την Worner home video.

15 Δεκ 2011

Παρουσίαση βιβλίου
Πριμαρόλια
Κακούρη Αθηνά
Εκδ. Εστία, 1998





Πριμαρόλι λεγόταν το πλοίο που φόρτωνε τον πρώτο καρπό της σταφιδικής σαιζόν για κάποιον από τους έξι - επτά λιμένες προορισμού. Tο πριμαρόλι του Λίβερπουλ, το πριμαρόλι του Λονδίνου... Tα φορτία αυτά έπιαναν τις καλύτερες τιμές επειδή, φθάνοντας, έβρισκαν την αγορά διψασμένη. O συναγωνισμός γινόταν στα πλαίσια που επέβαλλε ο σεβασμός για την ποιότητα του προϊόντος. Στην Πάτρα των σταφιδεμπόρων του 1890 εκτυλίσσεται το χειμαρρώδες μυθιστόρημα της Kακούρη, με φόντο τα τοπία, τα κτίρια και τις οικογένειες που χορεύουν και χρεωκοπούν, ενόσω η κρίση της σταφίδας έχει αρχίσει.
Το έργο αυτό βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου.
Τώρα το 2011 το βιβλίο αυτό πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες για να αισθανθούν της ιστορίας τα γυρίσματα και τις επαναλήψεις.
Μερικά αποσπάσματα:
«... άκουσέ με καλά Καρατζάκη» είπε. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις να κάμεις λογαριασμό. Πόσα χρωστάς; Πόσα θέλεις για να περάσεις μέχρι του χρόνου, εσύ κι η φαμελιά σου... Μετά βάλε πόσα θέλεις για τα έξοδα της καλλιέργειας. Και βγάλε σούμα. Καττόπιν θα δούμε τι έχεις να εισπράττεις, πόσο αν πουλήσεις τη σταφίδα για οινόπνευμα, πόσο από το λάδι σου, πόσο από τις μυγδαλιές σου... «οικονομία, κακομοίρη μου γιατί άλλη σωτηρία δεν έχεις. Μαζέψτε τα ποδάρια σας όσο φτάνει το πάπλωμά σας»...
«... Οι γάμοι της Καλλιόπης με τον Κίμωνα έγιναν αμέσως μετά το Πάσχα... Όποιος ήταν κάτι μέσα στην πάτρα πήρε την πρόσκλησή του, γιατί οι Γρηγορογιάννηδες δεν ήταν μόνο άνθρωποι του κόσμου αλλά και πολιτευόμενοι, που έπρεπε να προσέξουν να μη δημιουργήσουν παράπονα... Είχε κάμποση υπεροψία ο Γρηγορογιάννης... κρυμμένο είχε μέσα του το συναίσθημα μιας υπεροχής αδιαφιλονίκητης, στηριγμένης στη δύναμη που αντλούσε από αιώνες η οικογένειά του χάρις στο σύνδεσμό της με την Εξουσία. Την τότε και την τώρα και κάθε μελλούμενη Εξουσία.
...Ο Τρικούπης εφήρμοσε αμέσως πρόγραμμα αυστηρότατων οικονομιών. Έπρεπε να πληρωθούν τα τοκομερίδια στους ξένους δανειστάς και χρήματα η Ελλάδα δεν είχε... Η αντιπολίτευση με επί κεφαλής τον Δηλιγιάννη, ήταν επίμονη και κραυγαλέα στις διαμαρτυρίες της για την πολιτική των οικονομιών, διακηρύσσοντας πως υπήρχαν άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστεί το χρέος, τρόποι ανώδυνοι για τον κοσμάκη... Οι ισχυρισμοί τους μπορεί να μην είχαν στέρεη βάση, αλλά είχαν τη γοητεία της μαγικής και εύκολης λύσης. Έπεφταν στα αυτιά του κόσμου πολύ πιο ευχάριστα από τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας και διόγκωναν τη λαϊκή αντίδραση.
... δεν καταλάβαινε την κλάψα για την φτώχεια του σπιτιού τους. Φτωχοί οι Καρατζάκηδες;... οι πιο καλοστεκούμενοι του χωριού!... Θα μπορούσε να του εξηγήσει ο πατέρας του πόσο ολέθρια γεννοβολούν οι υπέρογκοι τόκοι... πως η κάλυψη μιας ανάγκης δημιουργεί δύο νέες... Η διαχείρηση του κέρδους θέλει σύνεση, εγκράτεια, προβλεπτικότητα... Θα μπορούσε να επικαλεδτεί τη γλύκα που έχει η αφθονία, μετά τη μακριά στέρηση, Θα μπορούσε να επισημάνει τις λανθασμένες επιλογές... τις συμβουλές που δεν άκουσε... την απληστία...

10 Δεκ 2011

Παρουσίαση μουσικής
246 Διαξιφισμοί
ΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥ
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ 2010


12/13

Συλλογή 13 τραγουδιών του συνθέτη Δημήτρη Μαρκατόπουλου πάνω σε εμπνευσμένα λόγια του δάσκαλου Χρίστου Παπαδόπουλου. Οι δύο δημιουργοί από τη Θεσσαλονίκη ετοίμασαν δεκατρία μουσικά παραμύθια, επιστρατεύοντας τη φαντασία, το χιούμορ και την ευαισθησία τους, μα πάνω απ’ όλα την ανεξάντλητη, σκανδαλιάρικη και απελευθερωτική παιδικότητά τους. Ο συμπαγής δίσκος ακτίνας φιλοξενείται σε ένα καλαίσθητο βιβλίο διακοσμημένο με 81 ακουαρέλες της Σοφίας Γρηγοριάδου. Σύμφωνα με την εκδότρια εταιρία «Μικρή Άρκτο» στην αρχαιότητα η Μικρή Άρκτος, ονομαζόταν «το φτερό του Δράκοντα», και ήταν τμήμα του αστερισμού Δράκοντα, εξ ου και ο τίτλος του δίσκου και του βιβλίου.
Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Διαξιφισμοί» και το ερμηνεύουν ντουέτο ο Μάριος Φραγκούλης και ο Γιώργος Περρής.
-Το ‘πες!
-Δεν το ‘πα!
-Το ‘πες, το ‘πες, το ‘πες!
-Το ‘πε!
-Δεν το ‘πε!
-Το ‘πε, το ‘πε, το ‘πε
Δεν το είπα κι ούτε θα το πω, το έχω μυστικό
κι αν ποτέ το πει κανείς, εγώ δεν του ξαναμιλώ.
Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει,
σιγά να μην του καίγεται καρφί.
Κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ, ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά.
-Το ‘πες!
-Δεν το ‘πα!
-Το ‘πες, το ‘πες, το ‘πες!
-Το ‘πε!
-Δεν το ‘πε!
-Το ‘πε, το ‘πε, το ‘πε
Δεν το είπα, είπα, δεν μ’ ακούς; Τι κάθεσαι και λες;
Κι όποιος πει ξανά πως το ‘πα , ε, θα λέει υπερβολές.
Το καρφί θα βρει τον τρόπο να το πει
σιγά να μην του καίγεται καρφί.
Κοίτα τώρα ποιος μιλά, αχ, ποιος μιλά!
Ο μαρτυριάρης, λέει τα μυστικά.

3 Δεκ 2011

Παρουσίαση μουσικής
245 Τα πουλιά
ΣΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ ΤΗΝ ΑΛΩ
64MILLIMETRES 2008

7/13

Σήμερα 3 Δεκεμβρίου 2011 η «Μενεστρέλλων πολιτεία» γιορτάζει τον 4ο χρόνο ύπαρξης.
Το ξεκίνημα έγινε το 2007 με το κομμάτι «Ξεκίνημα» από τον 1ο προσωπικό δίσκο της Σοφίας Καμαγιάννη «Αποβάθρα».
Τέσσερα χρόνια μετά η πολιτεία εξακολουθεί να υπάρχει και ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσει τα γενέθλιά της είναι να παρουσιάσει τον καινούργιο δίσκο της Σοφίας «Στων άστρων την άλω».
Αντιγράφουμε από τα «Μουσικά Προάστια» του φίλου Ηρακλή Οικονόμου: «Η Σοφία Καμαγιάννη είναι μια δημιουργός με πλούσια παρουσία στο χώρο της πειραματικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής, καθώς και της μουσικής για θέατρο... Στον νέο της δίσκο «Στων άστρων την άλω» μελοποιεί Έλληνες ποιητές (Κική Δημουλά, Νίκο Εγγονόπουλο, Διονύση Καρατζά, Κώστα Καρυωτάκη, Ποθητού Μπάικα, Κωστή Παλαμά, Μαρία Πολυδούρη και Γιάννη Σαραντάρη). Άλλος ένας δίσκος μελοποιημένης ποίησης, από τους πολλούς, παιδί της μόδας των μελοποιήσεων που κρατάει μισόν αιώνα τώρα; Σίγουρα όχι.
Εδώ συναντάμε ένα μοναδικό μουσικό περιβάλλον, το οποίο προσαρμόζεται αρμονικά στο αντίστοιχο ποιητικό περιβάλλον κάθε κομματιού. Στα έντεκα τραγούδια και δύο ορχηστρικά του δίσκου κυλά μια δυναμική ροή συναισθημάτων, εικόνων και μουσικο-ποιητικών κόσμων. Από τη άκρως δυναμική και ρυθμική «Ευγένεια» του Καρυωτάκη μέχρι το λυρικό «Βράδυ» της Πολυδούρη και από τα παιχνιδιάρικα «Πουλιά» του Σαραντάρη μέχρι το μελαγχολικό «Κυπαρίσσι» του Παλαμά εμφανίζεται μια αξιοθαύμαστη ενότητα λόγου και μουσικής...»
Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Τα πουλιά» του ποιητή Γ. Σαραντάρη και το ερμηνεύει η Δώρα Πετρίδη.
Τα πουλιά που ντύνονται την ιστορία
Του κόσμου
Κι ανεβαίνουν ψηλά για να φανεί ο τόπος
Μακρύτερα
Να κοιτάξουν οι άνθρωποι
Ο ένας τον άλλο
Οι καρδιές ν’ αγαπήσουν ξανά.
Τα πουλιά τούτα μας μαθαίνουν
Των αισθημάτων τον αφρό
Με την καλή εσοδειά
Όταν έχουν καιρό
Σηκώνουν των χεριών τη δουλειά
Την άσπλαχνη μα μπλάβα
Για να μην πει κανείς πως άργησαν
Από τώρα πετούν
Ξαλαφρώνουν τη φύση
Και σαν έρθει η στιγμή της άνοιξης
Δίχως έκπληξη
Την αιωνιότητα θα στεφανώσουν