Παρουσίαση
μουσικής
472 Ιδανικοί αυτόχειρες
Σάλπισμα
Minos-EMI, 1980
Όπως αναφέρει ο Θανάσης Γιώγλου:
Το Πάσχα του 1978 είχε προγραμματισθεί από την Columbia η κυκλοφορία του δίσκου «Σάλπισμα» με μελοποιημένα ποιήματα των Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Άρη Αλεξάνδρου και Δημήτρη Θάνου από τον συνθέτη Λουκά Θάνο… όμως τελικά κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1980, λίγο μετά τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη.
Ο συνθέτης Λουκάς Θάνος γράφει:
Τα τραγούδια αυτά μελοποιημένα το 1969 - 1972 ηχογραφημένα το 1976, παρ’ όλο που χρειάστηκαν 10 χρόνια για να δοθούν στο εμπόριο και με βρίσκουν μετουσιωμένο σ’ αυτόν τον κυκεώνα της αλλαγής της 10ετίας που ανδρωθήκαμε, πιστεύω ακόμα στη γνησιότητά τους, είναι και αυτά πρoϊόντα του περιβάλλοντος της εποχής. Δεν ήτανε μονάχα πως είχε ανοίξει μια γεωλογική ρωγμή στο έδαφος που μαθαίναμε να περπατάμε. Ήτανε σάμπως ένα από καιρό παρατημένο ορυχείο μέσα στον ίδιο μας τον χαρακτήρα να’ χε ξαφνικά γκρεμιστεί. Καταλάβαινα πως αυτή η άγονη ανταλλαγή ιδεών και συναισθημάτων είχε χαράξει το δρόμο της προς την πυκνότερη ζούγκλα της καρδιάς μας, κι εδώ γινόμαστε κάτοχοι μιας αινιγματικής γνώσης που δεν μπορούσε παρά να διαβιβασθεί λαθραία κι εμείς τη δεχθήκαμε, την αποκρυπτογραφήσαμε για να την καταλάβουμε…
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη και, όπως όλα, το τραγουδάει ο αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης.
Ιδανικοί αυτόχειρες
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
472 Ιδανικοί αυτόχειρες
Σάλπισμα
Minos-EMI, 1980
Όπως αναφέρει ο Θανάσης Γιώγλου:
Το Πάσχα του 1978 είχε προγραμματισθεί από την Columbia η κυκλοφορία του δίσκου «Σάλπισμα» με μελοποιημένα ποιήματα των Κώστα Βάρναλη, Κώστα Καρυωτάκη, Άρη Αλεξάνδρου και Δημήτρη Θάνου από τον συνθέτη Λουκά Θάνο… όμως τελικά κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1980, λίγο μετά τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη.
Ο συνθέτης Λουκάς Θάνος γράφει:
Τα τραγούδια αυτά μελοποιημένα το 1969 - 1972 ηχογραφημένα το 1976, παρ’ όλο που χρειάστηκαν 10 χρόνια για να δοθούν στο εμπόριο και με βρίσκουν μετουσιωμένο σ’ αυτόν τον κυκεώνα της αλλαγής της 10ετίας που ανδρωθήκαμε, πιστεύω ακόμα στη γνησιότητά τους, είναι και αυτά πρoϊόντα του περιβάλλοντος της εποχής. Δεν ήτανε μονάχα πως είχε ανοίξει μια γεωλογική ρωγμή στο έδαφος που μαθαίναμε να περπατάμε. Ήτανε σάμπως ένα από καιρό παρατημένο ορυχείο μέσα στον ίδιο μας τον χαρακτήρα να’ χε ξαφνικά γκρεμιστεί. Καταλάβαινα πως αυτή η άγονη ανταλλαγή ιδεών και συναισθημάτων είχε χαράξει το δρόμο της προς την πυκνότερη ζούγκλα της καρδιάς μας, κι εδώ γινόμαστε κάτοχοι μιας αινιγματικής γνώσης που δεν μπορούσε παρά να διαβιβασθεί λαθραία κι εμείς τη δεχθήκαμε, την αποκρυπτογραφήσαμε για να την καταλάβουμε…
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη και, όπως όλα, το τραγουδάει ο αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης.
Ιδανικοί αυτόχειρες
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος.
