23 Ιουν 2012


Παρουσίαση μουσικής
272. Το καλοκαίρι ήταν μικρό
ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΣΕΙΡΙΟΣ 1990

8/11

Ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος είναι ένας από τους τρεις συνθέτες της θρυλικής Λιλιπούπολης (1980), μαζί με τον Νίκο Κυπουργό και τη Λένα Πλάτωνος. Αξιόλογος συνθέτης που κινείται μεταξύ λόγιας και τζαζ μουσικής με σποραδικές απόπειρες στο χώρο του έντεχνου τραγουδιού. Το 1988 ανέλαβε τη διεύθυνση του Δημοτικού Ωδείου Βόλου και της τοπικής Συμφωνικής Ορχήστρας, ενώ από το 1993 κατέχει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Μουσικό Αναλόγιο των "Φίλων της Μουσικής" στο ΜΜΑ. Ο κύκλος τραγουδιών "Μαρία Ντολόρες Παρελθόν" είναι η γνωστότερη δουλειά του που βρίσκουμε στην πενιχρή δισκογραφική του παρουσία. Εκδόθηκε αρχικά από τον ΣΕΙΡΙΟ (1990), ενώ το 1995 επανεκδόθηκε από την ΜΒΙ. Λάτιν και τζαζ ρυθμοί με στοιχεία έντεχνου τραγουδιού και με μια ανέμελη κι ανάλαφρη διάθεση χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο υλικό. Ο συνθέτης αντιμετωπίζει το υλικό του με μάλλον υποτιμητική διάθεση: "Τα τραγούδια αυτά είναι κάτι ανάμεσα σε ανιδιοτελή, άγαρμπα, γυμνασιακά αγορίστικα αστεία, σάτιρα των σουξέ, ακαριαία διάθεση για παιχνίδι και πείραμα, απόλυτα προσωπικές στιγμές, τραγούδια δυστυχώς με συνταγές της γιαγιάς μου, τραγούδια δολερά εκτός αγωνιστικού χώρου που ανήκουν σ' ένα διαρκές παρελθόν..." Οι στίχοι γράφτηκαν από τον ηθοποιό Χρήστο Βαλαβανίδη, τη Σοφία Γιαννάτου (αδελφή της Σαβίνας), τον Όμικρον Ωμέγα και τον Γιάννη Παλαμίδα. Το ακροτελεύτιο τραγούδι του δίσκου αποτελεί μια πολύ όμορφη μελοποίηση αποσπάσματος από τη "Μαρία Νεφέλη" του Οδυσσέα Ελύτη. Τραγουδούν η Σαβίνα Γιαννάτου και ο Γιάννης Παλαμίδας. Η Σοφία Γιαννάτου σχεδίασε το ωραίο εξώφυλλο με την τεχνική του κολάζ (κείμενο & προσφορά του φίλου Δημήτρη  Κωστούλα).
Το καλοκαίρι ήταν μικρό
σαν τραγουδάκι που 'χει τελειώσει
και τ' όνομά σου το 'χω κλειδώσει
σ' ένα συρτάρι από καιρό.
Έξω κοντεύει να νυχτώσει.
Στο τζάμι πέφτει ξανά η βροχή
σαν τραγουδάκι μου 'χεις κολλήσει
σαν μελωδία σ' έχω κρατήσει
μα κάπου οι στίχοι έχουν χαθεί.
Σε λίγο η πόλη θα ξυπνήσει.

19 Ιουν 2012

Παρουσίαση βιβλίου
Η κοκκινοσκουφίτσα παντού
Λασκώ Ζιλμπέρ
Εκδ. Opera 2010











Σε όλες τις εποχές, σε διάφορες χώρες, πάνω στη Γη, στους βυθούς των θαλασσών, σε άλλους πλανήτες, σε κάθε Γαλαξία, στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον, υπήρξαν, υπάρχουν, θα υπάρχουν Κοκκινοσκουφίτσες. Κάποιες απ' αυτές φαγώθηκαν, καταβροχθίζονται ή θα καταβροχθιστούν από λύκους ή από άλλες βουλιμίες. Κάποιες άλλες νίκησαν, νικούν ή θα νικήσουν στη μάχη τους με το λύκο. Άλλες, πάλι, δε συνάντησαν, ούτε συναντούν, ούτε θα συναντήσουν κανένα λύκο. Σε κάποιες ιστορίες με Κοκκινοσκουφίτσα παρεμβαίνουν μία ή περισσότερες γιαγιάδες, ένα ή περισσότερα δάση, μία ή περισσότερες πίτες, ένα ή περισσότερα βαζάκια βούτυρο, ένα ή περισσότερα φουντούκια, μία ή περισσότερες πεταλούδες, ένα ή περισσότερα μπουκέτα λουλουδάκια, ένα ή περισσότερα κρεβάτια (ποικίλου μεγέθους), μία ή περισσότερες σφηνούλες, ένα ή περισσότερα μάνταλα.
Ένα βιβλίο-καλειδοσκόπιο, ένα βιβλίο-πανηγύρι ευρηματικών παραλλαγών και ευφάνταστων διαστρεβλώσεων, ένα βιβλίο-γιορτή της μεγάλης λογοτεχνίας που δε φοβάται ούτε ν' αρκεστεί στη μικρή φόρμα, ούτε να παίξει απανωτές παρτίδες με τη γλώσσα, τους μύθους και την Ιστορία.
Το βιβλίο μάς δίνει 48 διαφορετικές εκδοχές του πασίγνωστου παραμυθιού, αποκλειστικά για ενήλικες. Έτσι, συναντάμε την αγαπημένη μας Κοκκινοσκουφίτσα στη Γενεύη εν έτει 1915, στο δάσος των Αρδενών, σε ένα δάσος της νότιας Ιταλίας το 14ο αιώνα, στο Βόρειο Πόλο να πηγαίνει να επισκεφτεί τη γιαγιά της στο ιγκλού και σε ένα σωρό άλλα ευφάνταστα μέρη και διαφορετικές εποχές. Η ανάγνωση των ιστοριών της Κοκκινοσκουφίτσας, εκτός του ότι είναι απολαυστική, μας κάνει θεατές «απανωτών παρτίδων με τη γλώσσα, τους μύθους και την Ιστορία», όπως σημειώνει και ο μεταφραστής.
Χαρακτηριστικό έργο του κινήματος  Oulipo (Ouvroir de Litterature Potentielle) ή ελληνιστί Κίνημα Δυνητικής Λογοτεχνίας, με πολλούς μυημένους συγγραφείς και φανατικούς αναγνώστες μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα παιχνίδι με τη γλώσσα και τη λογοτεχνία σε συνδυασμό με τις φυσικές επιστήμες και κυρίως τα μαθηματικά. Οι τεχνικές του κινήματος είναι πολλές και διαφορετικές.
Το βιβλίο «Η κοκκινοσκουφίτσα παντού» βασίζεται κυρίως στη Συνδυαστική Ανάλυση, δηλαδή στην ανασύνθεση των στοιχείων οποιουδήποτε κειμένου σύμφωνα με οποιονδήποτε κανόνα. (στοιχεία από κείμενο της Λένας Βλασταρά). 
Απολαυστικά κείμενα, άλλα τρομακτικά, άλλα τρυφερά, τα περισσότερα σουρεαλιστικά, ξεχειλίζουν από σεξουαλικότητα, μερικά στα όρια του σοκ.
Ένα απόσπασμα από το 12ο κείμενο:
Είμαι ο Πρεσβύτερος των Τρομερών, αυτός που ουρλιάζει στη σελήνη κοντά στον όγδοο λόφο του Σκοτεινού Δρυμού. Είμαι ο Παλαιός των βάτων, ο Μοναχικός των θάμνων, ο Καταβροχθιστής των εντοσθίων, ο Αρχειοφύλακας των ευωχιών, ο Λείκτης των αιμάτων. Είμαι αυτός με το αποκρουστικό πρόσωπο, είμαι αυτός που εξαιτίας του φοβάται καθετί που υπάρχει... Είμαι  ο Άσπρος Λύκος που φωλιάζει στις καρδιές... Είμαι αυτός που θα σε φάει, παιδί μου...

14 Ιουν 2012

Παρουσίαση μουσικής
271. Το τραγούδι της Ευρυδίκης
ΣΚΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ & ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
PHILIPS 1970






Η μουσική αυτή ακούστηκε για πρώτη φορά ως ορχηστρικό θέμα στο θεατρικό έργο του Jean Anouilh ΕΥΡΥΔΙΚΗ, που ανέβηκε (1959-60) από το Θέατρο Τέχνης.
Μετάφραση Μάριου Πλωρίτη, σκηνοθεσία: Κάρολου Κουν, σκηνογραφία: Γιάννη Μόραλη και σε πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Κάρολος Κουν!
Το έργο παρουσιάστηκε και ως μπαλέτο από το «Ελληνικό Χορόδραμα» το 1962.
Αργότερα συμπεριελήφθηκε στον δίσκο «Σκηνική μουσική & τραγούδια» του 1970, σαν τραγούδι σε στίχους Μάνου Χατζιδάκη. Ερμηνεία: Νανά Μούσχουρη.
Το τραγούδι της Ευρυδίκης
Έτσι καθώς στεκόμουν
στο σταθμό μονάχη,
είχες γυρίσει παίζοντας τη ράχη.
Με είδες, σε είδα,
θέλησα ένα χάδι,
μα ο σκοπός κίνησε στο δρόμο.
Τον πήραν τρένα,
τον πήραν σύννεφα καπνού,
τον πήρανε τα μάτια σου
και χάθηκα στον Άδη.
Είσαι καλός, είσαι κακός,
δεν ξέρω πως σε λεν.
Ορφέα.
Και μένα Ευρυδίκη.

7 Ιουν 2012

Παρουσίαση μουσικής
270. Το φιλμάκι της Αθήνας
ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
VERSO 2002


Τα "Χρωματιστά Τραγούδια" είναι ένας ακόμη ενδιαφέρων δίσκος της ακούραστης Μαρίζας Κωχ ενταγμένος στη μεγάλη σειρά των παιδικών της ηχογραφήσεων για λογαριασμό της δικής της εταιρίας, της Verso.
Η ίδια εδώ έχει γράψει τη μουσική και τους στίχους. Όλα εξυπηρετούν σταθερά τους δύο βασικούς στόχους του Βιωματικού Εργαστηρίου της: Την ψυχαγωγία και την παιδαγωγική καθοδήγηση των παιδιών που την πλαισιώνουν. Τα τραγούδια ερμηνεύουν τα παιδιά Δώρα Πετρίδη, Λυδία Σέρβου και Μαρία Δείκτα, καθώς και ο τραγουδιστής Μανώλης Χασιώτης. Το όλο εγχείρημα υποστηρίζουν με τη συμμετοχή τους οι Μαρία Φαραντούρη και Νένα Βενετσάνου. Η λιτή ορχήστρα αποτελείται από πιάνο και λαϊκά παραδοσιακά όργανα.
Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο: «Το φιλμάκι της Αθήνας», σε μουσική και στίχους Μαρίζας Κωχ. Ερμηνεύει η Μαρία Φαραντούρη. (Άλλο ένα εύρημα του φίλου Δ. Κωστούλα).
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
Πρώτο πλάνο εσύ, μπροστά στον Παρθενώνα
μια στιγμή που δεν θα σβήσει στον αιώνα.
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
Όποιος ξέρει την Αθήνα, τη λατρεύει
η αγάπη από το νέφος προστατεύει
Και το βραδάκι στης Ακρόπολης τα μέρη
Πλάκα, Αναφιώτικα, Θησείο, χέρι χέρι.
Και το ξημέρωμα μας βρίσκει στην Καστέλα
Μπαίνουν τα πλοία, στον Περαία, κι είναι τρέλα.
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
στη Βουλή μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη
μια εικόνα που ζηλεύει όλη η Ευρώπη.
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
Έλα Λούη στο Καλλιμάρμαρο μπροστά μας
για να βγουν αληθινά τα όνειρα μας.
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
Ιερά Οδός, Δαφνί και Ελευσίνα
όλοι οι δρόμοι οδηγούνε στην Αθήνα.
Με το ένα, με το δύο, με το τρία
χαμογέλασε για μια φωτογραφία.
Το φιλμάκι εδώ τελειώνει κι είναι κρίμα
σ’ ένα φιλμ πως να χωρέσει όλη η Αθήνα.

2 Ιουν 2012


Παρουσίαση μουσικής
269. Ελληνοτροπίες
ΕΙΚΟΝΕΣ

Το έργο “Ελληνοτροπίες” για κουαρτέτο με πιάνο, op . 32 b του Λεωνίδα Κανάρη γράφτηκε το 2004. Αποτέλεσε μια παραγγελία του Δήμου Βαθέως της Σάμου, προκειμένου να
συμπεριληφθεί σε συναυλία που έγινε την ίδια χρονιά στο νησί από τους Opus I (piano trio) και τη σοπράνο Μ. Πολυχρόνου.
Ο συνθέτης γράφει: «Οι διοργανωτές της συναυλίας με άφησαν να καταλάβω ότι θα προτιμούσαν ένα έργο προσπελάσιμο σ’ ένα αμύητο ακροατήριο. Η σκέψη να χρησιμοποιήσω, μετά από πολλά χρόνια, εξολοκλήρου τροπικά και τονικά στοιχεία αποτέλεσε για μένα μια ευχάριστη συνθετική παρένθεση και πρόκληση. Σύντομα, και με την παρότρυνση του Ellemis quartet, το μετέγραψα για πιάνο κουαρτέτο ... Παρότι λέγεται Ελληνοτροπίες, οι μουσικές αναφορές ξεπερνούν τα στενά Ελλαδικά όρια και περιλαμβάνουν και ευρύτερες Βαλκανικές. Αποτελείται από δύο τμήματα. Στο πρώτο τμήμα κυριαρχεί ο λυρικός – συναισθηματικός χαρακτήρας και στο δεύτερο (σε μέτρο 8/8) κυριαρχεί ο χορευτικός – εορταστικός».