28 Σεπ 2012



Παρουσίαση βιβλίου
“Μια Μέρα...”
Δεκαπέντε ιστορίες καθημερινότητας από τα αρχαία χρόνια ως την
εποχή μας.
Συλλογικό
Εκδ. ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΣΧΟΛΗ ΜΩΡΑΪΤΗ) 1988









Ενδιαφέρον συμπίλημα ιστοριών από το 4.500 πΧ. μέχρι το 1922 γραμμένες από καλά ονόματα της ελληνικής ιστοριογραφίας, αρχαιολογίας και λογοτεχνίας: Χουρμουζιάδης Γ. και Ν., Κοπιδάκης Μ., Κάσδαγλη Α., Πολίτης Α., Κρεμμυδάς Β., Δημαράς Α., Γεωργουσόπουλος Κ. Ελευθερίου Μ. κα.

Ξεχωρίζει το ανάγνωσμα του Μιχάλη Κοπιδάκη «Η γενέθλιος ημέρα της εταίρας Πασιφίλης». Ο εμπνευσμένος και πολύπειρος συγγραφέας συνθέτει ένα μοναδικό κείμενο αρχαιοελληνικού ύφους, ικανό να σε κάνει να ερωτευτείς και να σπεύσεις να μάθεις τα αρχαία ελληνικά, αν και γραμμένο σε καθομιλουμένη γλώσσα. Η εταίρα Πασιφίλη, δηλαδή φίλη όλων, δηλαδή που μπορεί να «αγαπηθεί» από όλους (!), περιγράφει σε μια ομότεχνό της τα ψώνια της στην αγορά, τις σκέψεις της για τους άντρες κλπ.
Μερικά αποσπάσματα:
Πασιφίλη Φιλαινίδι χαίρειν!
Δεν υπάρχει, το ξέρεις Φιλαινί, μεγαλυτερη χαρά για μια γυναίκα από το να ξέρει ότι οι άνδρες την αγαπούν. Πως όμως είναι δυνατόν... να είναι σίγουρες για την ειλικρίνεια ... των συναισθημάτων τους; Μήπως μπορεί να πιστέψουν στα παχιά τους λόγια, τα μυριόλεκτα και τετριμμένα; ... Όχι βέβαια! Γιατί, Φιλαινί οι όρκοι των ανδρών είναι, όπως και οι δικοί μας, γραμμένοι στα κύματα της θάλασσας και στα φτερά των ανέμων... Μια και μοναδική είναι η λυδία λίθος όπου βασανίζεται η γνησιότητα των αισθημάτων. Η προθυμία δηλαδή να ξοδεύουν απλόχερα και αγόγγυστα και μάλιστα για πράγματα που αυτοί θεωρούν ολωσδιόλου περιττά: για μύρα, για κοσμήματα, για ψιμμύθια...
... Βιαζόμουν γιατί ήθελα να αγοράσω ένα κροκωτόν χιτώνα που τον είχα ματιάσει πριν από μέρες στο ιματιοπωλείον του θλαδία Μαλακίωνος. Αυτός ο Μαλακίων, αν και ευνούχος δείχνει κάποιο ενδιαφέρον για μένα... Όταν λοιπόν ρώτησα τον Μαικύλο, τον χαριέστατο γραμματικό, που με επισκέπτεται συνήθως πολύ πρωί γιατί τότε οι φοιτητές του κοιμούνται, πως εξηγείται το ενδιαφέρον του Μαλακίωνος, αυτός μου απάντησε με το δικό του χρησμωδικό τρόπο: «Φοβού τους ταύρους ακεράτους περ όντας!»...
... Ξαπλωμένος κατάχαμα άλουστος, ανυπόδητος, ρυπαρός αλυκτούσε ο κυνικός φιλόσοφος Κύνουλκος... Από την κατάμαυρη σακούλα που χρησιμοποιούσε για προσκέφαλο έβγαινε ένας ποντικός που ο φιλόσοφος τον αποκαλούσε «Νηλεύς, ο εμός παράσιτος!»...
... ο Λάρος ο τραπεζοχάρων προσεύχεται νύχτα και μέρα στους θεούς να του δώσουν το λαιμό στρουθοκαμήλου για να απολαμβάνει το φαγητό και το ποτό...
... Τέσσερεις δούλοι έφεραν ένα μοσχάρι λαρινό ξεροψημένο και ο Κρεωκόρος με το μεγάλο μαχαίρι του, το θυτικό, το άνοιξε μπροστά στα μάτια μας. Μέσα στο μοσχάρι υπήρχε ένα γουρουνόπουλο γαλαθηνό, μέσα στο γουρουνόπουλο ένα ερίφιο, μέσα στο ερίφιο μια χήνα, μέσα στη χήνα ένα αλεκτορίδιον και μέσα στο αλεκτορίδιον ένα ορτύκι – αυτό ο μάγειρος το πρόσφερε σε μένα...

24 Σεπ 2012



Παρουσίαση μουσικής
284. NEMED αγάπη μου
NEMED αγερακι μου
NOTOS-LYRA 1984



6/6


Εξαίσια μουσική του Μάνου Χατζιδάκι αλλά και του Νίκου Κυπουργού για την ομώνυμη ταινία του Peter Ustinov (1983).
Ο  ακριβής τόπος της 1ης έκδοσης του δίσκου το 1983 δεν είναι όμως ακόμα γνωστός σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του ΜΧ. Τα μουσικά μέρη της ταινίας που συντέθηκαν από τον Νίκο Κυπουργό, δεν υπήρχαν στην ξένη έκδοση. Τους στίχους έχει γράψει ο Νίκος Γκάτσος και το συγκεκριμένο κομμάτι ερμηνεύει η Έλλη Πασπαλά.

NEMED αγάπη μου (Ο πράσινος αητός)
Κάποιος περνά
μες στα βουνά
κάθε φορά
στο κάλεσμα πιστός.
Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο μεγάλος
πράσινος αϊτός.
Κάθε φορά
απλώνει τη χαρά
στα κορφοβούνια τα χλωρά.
Κάθε φορά
μ’ ολάνοιχτα φτερά
φέρνει του ήλιου τα κλαδιά
για τα παιδιά.
Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο μεγάλος
άρχοντας αϊτός.
Κάποιος περνά
μες στα βουνά
κάθε φορά
στον πόνο του κλειστός.
Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο θλιμμένος
έφηβος Χριστός.
Κάθε φορά
αγιάζει τα νερά
στα περιγιάλια τ΄ αρμυρά.
Κάθε φορά
στου κόσμου την πυρά
ρίχνει του ονείρου τα κλειδιά
για τα παιδιά.
Αχ
ποιος είν’ αυτός
είν’ ο θλιμμένος
άρχοντας Χριστός.

17 Σεπ 2012



Παρουσίαση μουσικής
283. Το τραγούδι της γκρίνιας
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΝΤΡΟ
ΕΝ ΠΛΩ 2011


Συμπαγής δίσκος ακτίνας που συνοδεύει το παραμύθι «Το τελευταίο δέντρο» της Αναστασίας Αστερίου με οικολογικό μήνυμα που συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων για την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης.
Τη μουσική έγραψαν οι: Ιφιγένεια Αντωνιάδου, Κανάρης Κεραμάρης, Κώστας Μακρυγιαννάκης.
Τραγουδούν: Μαρία Θωίδου, Ι. Αντωνιάδου, Α. Ευκλείδης, Π. Αθανασόπουλος, Α. Ιωάννου, Κ. Μακρυγιαννάκης
Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο : « Το τραγούδι της γκρίνιας». Η μουσική είναι του Κ. Μακρυγιαννάκη, οι στίχοι της Αναστασίας Αστερίου και το ερμηνεύει η Μαρία Θωίδου.
Είναι απλό, πολύ απλό
ένα απλούστατο δικό μου μαγικό.
Θα έχει σίγουρα αποτέλεσμα σωστό
και μη γκρινιάζετε δε θάβγει σε καλό.
Πρέπει πάνω απ’ όλα νάναι λαμπερό
απ’ ασήμι φίνο να μη δείχνει και φτωχό.
Για νάχει σίγουρα αποτέλεσμα σωστό,
μη μου γκρινιάζετε και θάβγει σε καλό.
Παίρνω φόρα κι από πάνω σας περνώ
και να πιστέψετε μονάχα σας ζητώ,
πως ένα απλούστατο δικό μου μαγικό
θα έχει σίγουρα αποτέλεσμα σωστό.

11 Σεπ 2012



Παρουσίαση μουσικής
282. Φρόσω Ρίνα μου
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ROCK
LYRA 2008


Από την συλλογή που υπάρχει στην έκδοση της Lyra  σε δυο συμπαγεις δίσκους ακτίνας ξεχωρίζουμε το κομμάτι «Φρόσω Ρίνα μου». Πρόκειται για διασκευή παραδοσιακού τραγουδιού από το συγκρότημα «Ανακαρα», που αποτελούσαν τρια νέα, τότε, παιδιά, που έφτασαν στην Αθήνα στις αρχές της 10ετίας του ’70 από τη Βέροια. Το αποτελούσαν τα αδέρφια Κώστας & Νάγια Γεωργίου,  Νάγια Γεωργίου και ο Μάκης Λιόλιος, που αργότερα αντικαταστάθηκε από το Νίκο Ζιώγαλα. Τα «Ανάκαρα» κράτησαν τρία χρόνια περίπου, και είχαν επιτυχημένες εμφανίσεις στις μπουάτ της εποχής και στις συναυλίες στις οποίες συμμετείχαν. Ο Κώστας Γεωργίου αναφέρει σε συνέντευξη του στον Ορφέα (http://www.e-orfeas.gr/singing/tributes/2557-article.html): «Επειδή το συγκρότημα ήταν φωνητικό, δυο κιθάρες και τρεις φωνές, σκέφτηκα να το ονομάσουμε «Ανάκαρα» γιατί ανάκαρα ήξερα τότε ότι είναι τα πνευστά λαϊκά όργανα και σαν τέτοια, κατά προέκταση, θα μπορούσαν να θεωρηθούν και οι φωνές μας».

Φρόσω Ρίνα μου
Από την πόρτα σου περνώ Φρόσω Ρίνα μου
Άϊντε τη βρίσκω κλειδωμένα Ρίνα κουκουλαζούδα μου
Άϊντε τη βρίσκω κλειδωμένα Ρίνα παπαδημούδα μου
Κι από τον τοίχο ρίχτηκα Φρόσω Ρίνα μου
Κι από τον τοίχο στο ανώι Ρίνα κουκουλαζούδα μου
Κι από τον τοίχο στο ανώι Ρίνα παπαδημούδα μου
Κι από τ’ ανώι στον οντά Φρόσω Ρίνα μου
Άϊντε το βρίσκω κλειδωμένα Ρίνα κουκουλαζούδα μου
Άϊντε το βρίσκω κλειδωμένα Ρίνα παπαδημούδα μου
Σκύφτω φιλώ την κλειδαριά Φρόσω Ρίνα μου
Άιντε θαρρώ φιλώ εσένα  Ρίνα κουκουλαζούδα μου
Άιντε θαρρώ φιλώ εσένα Ρίνα παπαδημούδα μου

4 Σεπ 2012



Παρουσίαση μουσικής
281. Ο ερχομός της χαράς
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟ ΜΕΤΑΞΙ
ΜΥΛΟΣ 1994

Ο δίσκος «Της Αγάπης Το Μετάξι» ηχογραφήθηκε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1994 στο studio "Αγροτικό" του Νίκου Παπάζογλου και είναι μια παραγωγή του ΜΥΛΟΥ. Περιέχει συνθέσεις της Μαρίας Θωίδου. Η συνθέτις από την Θεσ/κη έχει σπουδάσει μουσική και κλασικό τραγούδι στη Μουσική Ακαδημία της Κολωνίας και της Λειψίας. Όντας απόφοιτος του τμήματος νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσσαλονίκης έχει αναπτύξει μουσικοπαιδαγωγική δράση σε σχολεία, ωδεία και πολιτιστικά κέντρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μετά από μία δεκαετία περιπλάνησης στην Ευρώπη και διαμονής της στο Βερολίνο επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου, παράλληλα με τις εμφανίσεις της, εργάζεται ως καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Ο ερχομός της χαράς» και όπως και όλα τα τραγούδια του δίσκου είναι σε στίχους και ερμηνεία της ίδιας.

Σ’ έρημο σπίτι μια γυναίκα
μ’ αργό το βήμα σκεφτική
μες στα μεγάλα του δωμάτια
περιδιαβαίνει μοναχή.
Είναι η θλίψη που περνά
και κάθε βήμα της πονά.
Θα τριγυρνά και θα σωπαίνει
κάτω απ’ του στήθους τη μεριά,
ώσπου στο τέλος κουρασμένη
να ξαποστάσει στη γωνιά.
Είναι η θλίψη που περνά
μα την αφήνω κι ας πονά.
Και στη γωνιά μισοσβησμένη
με την ανάσα της βαριά
θαρρείς πως κάτι περιμένει,
για να την πάρει μακριά.
Με την χαρά θ’ ανταμωθεί
και κάθε δάκρυ θα χαθεί.