29 Μαρ 2014




Παρουσίαση Βιβλίου
Διασκεδαστικός υλισμός
Δασκαλόπουλος Άκος
Εκδ. Γκοβόστης, 1991

Η 4η και τελευταία ποιητική συλλογή του Άκου Δασκαλόπουλου ονομάζεται «Διασκεδαστικός Υλισμός» και περιλαμβάνει 32 ποιήματα της περιόδου 1976-1987.
Ο ίδιος γράφει: «Εκεί που μας σέρνουν οι τεχνοκράτες και οι εξ επαγγέλματος πολιτικοί Όλα είναι χαμένα ή σα χαμένα γι αυτό διαλέγουμε να ζήσουμε μια άλλη πόλη, την Αθήνα των ονείρων μας, με τέντες πολύχρωμες κι ουρανούς γαλάζιους, έχοντας σαν αρχή μας το διασκεδαστικό υλισμό, που μας οδηγεί στην ανατροπή του ανάποδου κόσμου για να βρούμε το παιχνίδι, τον έρωτα, την απόλαυση – την αληθινή ροπή και τον αυθεντικό μύθο του βίου».

Μακάριοι άπιστοι σε λογαριάσαν με χρυσάφι
Μα λησμονήσανε τ’ αθώο εκείνο ξωτικό
Που σφεντονίζει τους ψεύτες στην άβυσσο
Καθώς λαλούν αηδόνια από σμαράγδι
Και τραγουδούν το αίμα, βρε!
Το αίμα που δεν κρύβεται απ’ το αίμα.

«Ιχώρα-το αίμα των θεών»
Είμαι έλληνας
Δεν έχω λύσει ακόμη
Τα αινίγματα των θεών του Ολύμπου
Μου φορτώσαν και τον Ιησού
Πως να γίνω μοντέρνος
Καημένε, Ιάννη!

«Παιδί»
Προβάλλει στο κατώφλι του
Πουλάκι απ’ το τσόφλι του
Και τις φτερούγες του κινεί
Κάποια ουράνια μηχανή
Παίζει με μια χρυσόμυγα
που ξεψυχάει σιγά-σιγά
Στο πρωινό τ’ αχόρταγο
Έχω πεθάνει πρώτα εγώ.

25 Μαρ 2014



Παρουσίαση Μουσικής
356. Τραγούδι σκιάχτρου
ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ & ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΤΟΥ ΣΚΙΑΧΤΡΟΥ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ
ΕΚΔ. ΔΙΑΠΛΟΥΣ, 2013


Η μουσική που έγραψε ο Γιώργος Καζαντζής για το παραμύθι της
Ναντίνας Κυριαζή διατίθεται σε συμπαγή δίσκο ακτίνας μαζί με το βιβλίο. Το συγκεκριμένο τραγούδι με τίτλο: «Τραγούδι σκιάχτρου» ερμηνεύει η συγγραφέας.

Είμαι ταχυδακτυλουργός,
μα θάπρεπε να είμαι αμπελουργός.
Είμαι ένα σκιάχτρο που τρομάζει τα πουλιά,
μα πείτε μου είναι αυτή δουλειά;
Βγάζω απ’το καπέλο μου
τα πρέπει και τα θέλω μου,
μα όσο κι αν τα βάζω στη σειρά,
δε βρίσκω εκεί μέσα τη χαρά.
Δύσκολο να καταλήξεις
πως θα ήθελες να ζήσεις,
μα μέσα απ’το καπέλο σου
τα πρέπει και τα θέλω σου
ζητάνε πως και πως να τα ζυγίσεις.
Αχ, όλη τη μέρα προσπαθώ,
μια λύση ψάχνω για να βρω,
γεννήθηκα στο στύλο καρφωμένος,
μα πάνω στη σκηνή είμαι ευτυχισμένος.
Βγάζω απ’το καπέλο μου
τα πρέπει και τα θέλω μου,
μα όσο κι αν τα βάζω στη σειρά,
δε βρίσκω εκεί μέσα τη χαρά.

19 Μαρ 2014



Παρουσίαση μουσικής
355 Το τραγούδι της Υβέτ
ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Ανέκδοτο


Ο Θεσσαλονικιός συνθέτης Γιώργος Χριστιανάκης γράφει μουσική για το θέατρο (Εθνικό θέατρο, ΚΘΒΕ, Εστία, Εμπρός, Νέο, Τέχνης, Νέου Κόσμου) & τον κινηματογράφο εδώ & τριάντα χρόνια τώρα & έχει συνεργαστεί με το συγκρότημα «Τρύπες». Σε αντίθεση με τον πλούτο & την ποιότητα της συνθετικής του δημιουργίας βρίσκεται η χαμηλή αναγνωρισημότητά του στο μέσο Αθηναϊκό κοινό.  Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Το τραγούδι της Υβέτ» και εντάσσεται στη μουσική επένδυση του έργου «Μάνα κουράγιο» του Μπέρντολντ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, που παίχτηκε το 2006 στο Εθνικό Θέατρο (σκηνή Κοτοπούλη-Rex). Το ερμηνεύει η ηθοποιός Εύα Μουμούρη. Η μουσική έχει έντονο τον «Κουρταβαιλ-ικό» χαρακτήρα της εποχής.
Το τραγούδι της Υβέτ
Πατούσα τα δεκαεφτά
Σαν μπήκαν οι εχθροί στη χώρα
τις χλαίνες βγάλαν, τα σπαθιά,
το χέρι μούδωσαν και δώρα.
Και ήρθε η πρωτομαγιά
γλυκιά της άνοιξης βραδιά
και οι φαντάροι στη γραμμή
κρυφά, δε χάσαμε στιγμή,
στις φυλλωσιές χωθήκαμε
και «συμφιλιωθήκαμε».
Η πόλη γέμισε στρατό.
Λαντζέρης ήταν ο δικός μου
Τη μέρα ήτανε εχθρός,
το βράδυ αγαπητικός μου.
Ουράνιο δώρο θεϊκό
ήταν ο έρωτας για μένα
και δεν το πίστευε κανείς
πως μ’ εχθρό τάχα φτιαγμένα.
Χειμώνιασε κι ένα πρωί
ο λόχος μπήκε στη γραμμή.
Για μάχη άλλη ξεκινά
σε χώρα πίσω απ’ τα βουνά.
Σε λίγο χάθηκε ο εχθρός
κι ο μάγειράς μου ο ξανθός.
Τον γνώρισα πρωτομαγιά,
μιαν ανοιξιάτικη βραδιά,
πατούσα τα δεκαεφτά...

12 Μαρ 2014



Παρουσίαση μουσικής
354 Βαγόνι
ΣΤΑ ΜΙΣΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΑΚΤΗ, SONY, 2010


Ο 2ος δίσκος του τραγουδοποιού Σταύρου Σιόλα που είχε γίνει γνωστός κερδίζοντας το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 2006. Το «Βαγόνι» είναι το τελευταίο από τα 7 τραγούδια. Τους στίχους έχει γράψει και το τραγουδά ο συνθέτης.
Βαγόνι
Έτσι όπως στέκεσαι στο τζάμι και κοιτάς
Και τους ανθρώπους με το βλέμμα κυνηγάς
Κρυφά γλιστράω στο γυμνό σου τον λαιμό
Σταγόνα γίνομαι στο σώμα σου κυλώ
Πόσο θα ήθελα να `ρθω και να σου πω
Μες στη ζωή σου πόσο θα θελα να μπω
Στη στάση αυτή δε κατεβαίνω, δε θα βγω
Απ’ το βαγόνι αυτό να φεύγεις πριν σε δω
Δήθεν αδιάφορα από δίπλα σου περνώ
Τον μυστικό σου κόσμο για να φανταστώ
Να ακούσω λίγο του κορμιού σου την ηχώ
Πως μ’ αγαπούσες τάχα να ονειρευτώ

4 Μαρ 2014


Παρουσίαση μουσικής
353. Romance-Elegie
5 Φανταστικά Κομμάτια για βιολί και πιάνο
JMK media-solutions, 2005


Πρόκειται για έργα του συνθέτη Γιώργου Καζάσογλου, που έζησε από το 1908 ως το 1984. Έγραψε πλειάδα έργων και ιδιαίτερα για το θέατρο, αλλά και πολλά τραγούδια σε στίχους γνωστών ποιητών.
Ο ίδιος πίστευε ότι: «...κάθε άξιος πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να έχει τοποθετήσει τον εαυτό του μέσα στο πλαίσιο της εθνικής περιοχής του, κα μέσα απ' αυτό, στο σύνολο της παγκόσμιας ζωής. Όσο πιο ουσιαστική κι' αυθόρμητη γίνεται η ψυχική τοποθέτηση αυτή με τα στοιχεία επίγνωσης των υποχρεώσεών του προς το έθνος του, τόσο περισσότερο ο πνευματικός άνθρωπος, υποσυνείδητα πια γίνεται ο φορέας του πολιτισμού του τόπου του, όπου κι αν βρίσκεται... Έτσι κα μόνο, μπορώ να νοιώσω σαν παγκόσμιο, το έργο που έχει πατρίδα...».
Το απόσπασμα που ακούγεται είναι τα 2 τελευταία από τα 5 φανταστικά κομμάτια για βιολί και πιάνο: Romance & Elegie.