27 Φεβ 2015





Παρουσίαση βιβλίου
Μια κιθάρα και πολλές συγγνώμες
Μπαμπέτα Ιωάννα
Εκδ. Ψυχογιός

Μια κιθάρα ήταν η αφορμή για να γνωριστεί ο Κωνσταντίνος με τον Πέτρο. Δυο παιδιά εντελώς διαφορετικά, με κοινή αγάπη όμως τη μουσική. Ο Πέτρος, πάντα λιγομίλητος. Ο Κωνσταντίνος, ένα συνηθισμένο εντεκάχρονο αγόρι. Πότε μάγκας, πότε αστείος, πότε κακός αλλά πάντα μπερδεμένος. Όταν γνωρίζει τη Μαρίνα, όμως, η κατάσταση περιπλέκεται.
Μια ιστορία γεμάτη μουσική, παρεξηγήσεις, όνειρα, απογοητεύσεις, καρδιοχτύπια και συγγνώμες.

«Oι ήρωες της ιστορίας βρίσκονται στην άχαρη εκείνη ηλικία των 11-12 ετών που καλούνται να αφήσουν τον κόσμο των παιχνιδιών και της οικογενειακής υπερπροστασίας για να μπουν στη πραγματικότητα. Βέβαια τα χρονικά όρια ανάμεσα στους δυο αυτούς κόσμους δεν είναι ίδια για όλα τα παιδιά. Οι περιστάσεις είναι που αναγκάζουν κάποια από αυτά να μεγαλώσουν  νωρίτερα και κάποια άλλα να παρατείνουν την εποχή της ξενοιασιάς. Οι δυο κεντρικοί ήρωες της ιστορίας ο Πέτρος και ο Κωνσταντίνος ανήκουν σε δυο διαφορετικούς κόσμους. Αντιμετωπίζουν τη ζωή κάτω από διαφορετικά δεδομένα. Η φιλία τους ωστόσο δε στηρίζεται στις διαφορές αλλά σε κοινά ενδιαφέροντα που στην προκειμένη περίπτωση είναι η αγάπη για τη μουσική. Ο Κωνσταντίνος μπαίνοντας στην εφηβεία  έχει τις συνηθισμένες ανησυχίες και τα προβλήτα που έχουν  τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Οι γονείς, η γιαγιά, ο περίγυρος, η ζεστασιά του σπιτιού και η εξασφαλισμένη κάλυψη των βασικών αναγκών του δίνουν τα περιθώρια για περαιτέρω προβληματισμούς που αφορούν  στην επιλογή  στόχων και ταυτότητας- όπως εξάλλου είναι λογικό και αναμενόμενο.  Ο Πέτρος έχει ήδη μπει στη βιοπάλη, αντιμετωπίζει μια σκληρή πραγματικότητα. Δυστυχώς η ζωή έχει διαφορετικά πρόσωπα για τον καθένα.
Μπορούν τα δυο αυτά άτομα να παραμείνουν φίλοι όταν μάλιστα ανάμεσά τους μπαίνει μια κοπέλα - ο πρώτος έρωτας για τον Κωνσταντίνο;
Ποιος είναι ο πρώτος εχθρός ενός εφήβου;  Μα ο ίδιος του ο εαυτός και κάποια συναισθήματα όπως η ζήλια! Τον εαυτό του προσπαθεί να αντιπαλέψει, να μάθει να τον συγκρατεί,  να αξιολογεί καταστάσεις και να βάζει προτεραιότητες. 
Ο κάθε άνθρωπος κάποιες στιγμές στη ζωή του θα φερθεί επιπόλαια, θα κάνει πράξεις για τις οποίες θα μετανιώσει. Και μετά; Σίγουρα δεν μπορεί να γυρίσει το χρόνο πίσω αλλά μια συγγνώμη ή ακόμα και περισσότερες μπορούν να  φτιάξουν κάπως τα πράγματα.
Και όπως γράφει κάπου στο κείμενο: «Δυστυχώς η ζωή δεν είναι όπως στις ταινίες που, όταν όλα σου πάνε χάλια, μπορείς να κλειστείς στο σπίτι και να τρως όλη μέρα σοκολάτες και πίτσες στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση»
Στην πραγματική ζωή πρέπει να συνεχίσεις αναγνωρίζοντας τα λάθη και μαθαίνοντας από αυτά. (αποσπάσματα κειμένου της Γιώτας Φώτου).
Το βιβλίο αυτό της Ιωάννας Μπαμπέτα διαβάζεται με μεγάλη ευχαρίστηση και από ενήλικες. Θα έλεγα μάλιστα ότι ΠΡΕΠΕΙ να διαβάζεται και από ενήλικες. Περιέχει εξαιρετικές συγκινητικές σκηνές και διαλόγους, έχει πλοκή και ενδιαφέρον, δεν ψευτολογοτεχνίζει ψευτοκουλτουριάκα όπως μεγάλος αριθμός πληκτικών πονημάτων της μοντέρνας «παιδικής λογοτεχνίας».

24 Φεβ 2015



Παρουσίαση μουσικής
390 Η ουρά του αλόγου
ΜΑΓΓΑΝΕΙΕΣ
ΕΜΙ, 2012

Εξαιρετική μπαλάντα του συνθέτη Θανάση Παπακωνσταντίνου, που έχει γράψει και τους σπάνιους και πρωτότυπους στίχους. Ερμηνεύει ο Γιάννης Χαρούλης. Αξιοπρόσεκτες οι  πρωτότυπες ορχηστρικές ιδέες στα περάσματα ανάμεσα στα μέρη της συγκεκριμένης εκτέλεσης.
Η ουρά του αλόγου
Ο καβαλάρης τ άλογο τόχε για συντροφιά του.
Που να βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο,
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, που χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ εύρω ή θα μ εύρεις».
Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, σκυφτός την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ αφήσαν.
Περνούσε κι ένας μάστορας που μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.
Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι
την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο πανηγύρι.
Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν' παρακάλια
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.


10 Φεβ 2015


Παρουσίαση μουσικής
389. Ο ταχυδακτυλουργός
ΕΛΕΝΗ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ
1965, 2009, LYRA

Μουσική του συνθέτη Γιώργου Κουρουπού από τον πρώτο του δίσκο που κυκλοφόρησε το 1965. Οι στίχοι είναι του ποιητή  Ανδρέα Αγγελάκη. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει τίτλο : «Ο ταχυδακτυλουργός» και το αποδίδει με παιγνιώδη διάθεση ο Γιώργος Μούτσιος.

Ο ταχυδακτυλουργός
Τόπι ασημένιο και φλουρί
θα κάνω αμέσως την καρδιά μου
τασάκι τριανταφυλλί
πάνω στο μέτωπο του κάμπου.
φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί
διαμαντωμένη Κυριακή
κλείστε τα μάτια σας σφιχτά
και μέσ’ στα χέρια σας θα στάξουν
δάκρυα από ξένη πασχαλιά
και περιστέρια θα πετάξουν