Παρουσίαση βιβλίου
Πριμαρόλια
Κακούρη Αθηνά
Εκδ. Εστία, 1998





Πριμαρόλι λεγόταν το πλοίο που φόρτωνε τον πρώτο καρπό της σταφιδικής σαιζόν για κάποιον από τους έξι - επτά λιμένες προορισμού. Tο πριμαρόλι του Λίβερπουλ, το πριμαρόλι του Λονδίνου... Tα φορτία αυτά έπιαναν τις καλύτερες τιμές επειδή, φθάνοντας, έβρισκαν την αγορά διψασμένη. O συναγωνισμός γινόταν στα πλαίσια που επέβαλλε ο σεβασμός για την ποιότητα του προϊόντος. Στην Πάτρα των σταφιδεμπόρων του 1890 εκτυλίσσεται το χειμαρρώδες μυθιστόρημα της Kακούρη, με φόντο τα τοπία, τα κτίρια και τις οικογένειες που χορεύουν και χρεωκοπούν, ενόσω η κρίση της σταφίδας έχει αρχίσει.
Το έργο αυτό βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου.
Τώρα το 2011 το βιβλίο αυτό πρέπει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες για να αισθανθούν της ιστορίας τα γυρίσματα και τις επαναλήψεις.
Μερικά αποσπάσματα:
«... άκουσέ με καλά Καρατζάκη» είπε. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις να κάμεις λογαριασμό. Πόσα χρωστάς; Πόσα θέλεις για να περάσεις μέχρι του χρόνου, εσύ κι η φαμελιά σου... Μετά βάλε πόσα θέλεις για τα έξοδα της καλλιέργειας. Και βγάλε σούμα. Καττόπιν θα δούμε τι έχεις να εισπράττεις, πόσο αν πουλήσεις τη σταφίδα για οινόπνευμα, πόσο από το λάδι σου, πόσο από τις μυγδαλιές σου... «οικονομία, κακομοίρη μου γιατί άλλη σωτηρία δεν έχεις. Μαζέψτε τα ποδάρια σας όσο φτάνει το πάπλωμά σας»...
«... Οι γάμοι της Καλλιόπης με τον Κίμωνα έγιναν αμέσως μετά το Πάσχα... Όποιος ήταν κάτι μέσα στην πάτρα πήρε την πρόσκλησή του, γιατί οι Γρηγορογιάννηδες δεν ήταν μόνο άνθρωποι του κόσμου αλλά και πολιτευόμενοι, που έπρεπε να προσέξουν να μη δημιουργήσουν παράπονα... Είχε κάμποση υπεροψία ο Γρηγορογιάννης... κρυμμένο είχε μέσα του το συναίσθημα μιας υπεροχής αδιαφιλονίκητης, στηριγμένης στη δύναμη που αντλούσε από αιώνες η οικογένειά του χάρις στο σύνδεσμό της με την Εξουσία. Την τότε και την τώρα και κάθε μελλούμενη Εξουσία.
...Ο Τρικούπης εφήρμοσε αμέσως πρόγραμμα αυστηρότατων οικονομιών. Έπρεπε να πληρωθούν τα τοκομερίδια στους ξένους δανειστάς και χρήματα η Ελλάδα δεν είχε... Η αντιπολίτευση με επί κεφαλής τον Δηλιγιάννη, ήταν επίμονη και κραυγαλέα στις διαμαρτυρίες της για την πολιτική των οικονομιών, διακηρύσσοντας πως υπήρχαν άλλοι τρόποι να αντιμετωπιστεί το χρέος, τρόποι ανώδυνοι για τον κοσμάκη... Οι ισχυρισμοί τους μπορεί να μην είχαν στέρεη βάση, αλλά είχαν τη γοητεία της μαγικής και εύκολης λύσης. Έπεφταν στα αυτιά του κόσμου πολύ πιο ευχάριστα από τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας και διόγκωναν τη λαϊκή αντίδραση.
... δεν καταλάβαινε την κλάψα για την φτώχεια του σπιτιού τους. Φτωχοί οι Καρατζάκηδες;... οι πιο καλοστεκούμενοι του χωριού!... Θα μπορούσε να του εξηγήσει ο πατέρας του πόσο ολέθρια γεννοβολούν οι υπέρογκοι τόκοι... πως η κάλυψη μιας ανάγκης δημιουργεί δύο νέες... Η διαχείρηση του κέρδους θέλει σύνεση, εγκράτεια, προβλεπτικότητα... Θα μπορούσε να επικαλεδτεί τη γλύκα που έχει η αφθονία, μετά τη μακριά στέρηση, Θα μπορούσε να επισημάνει τις λανθασμένες επιλογές... τις συμβουλές που δεν άκουσε... την απληστία...