Παρουσίαση μουσικής
240 Πρώτη ώρα
ΜΟΝΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗ ΡΙΖΑ
LYRA 2003


5/11

«Μόνο νερό στη ρίζα» είναι ένας εξαιρετικός δίσκος του τραγουδοποιού Χρήστου Θηβαίου. Για την δουλειά του αυτή έχουν γραφεί τα ακόλουθα:
«...Ο λόγος του και σ' αυτή τη δουλειά, είναι ποιητικός, χειμαρρώδης και συχνά μελαγχολικός, με μια εξομολογητική διάθεση, αλλά κάποιες στιγμές και μ' ένα κέφι εφηβικό. Τα τραγούδια που περιέχει το cd, είχε αρχίσει να τα γράφει από το 2000... Όσο δούλευε πάνω σ' αυτά, διάβαζε τους αγαπημένους του ποιητές και συγγραφείς και άκουγε αγαπημένες του μουσικές και δουλειές συναδέλφων του. Είναι γνωστό πως ο Χρήστος, δεν γράφει εάν δεν διαβάσει, δε συνθέτει εάν δεν ακούσει. Η έμπνευση γι αυτόν, είναι το 1% , το ταλέντο είναι πως θα επεξεργαστεί κανείς, αυτό το ελάχιστο της έμπνευσης που έχει. Τα τραγούδια που επέλεξε... για να μπουν στο "Μόνο νερό στη ρίζα", εκτός από φόρος τιμής σε δυο αγαπημένους του λογοτέχνες (Νίκο Καρούζο και Erri De Luca, από τους οποίους, δανείζονται κάποιες φράσεις) έχουν μια μουσική, αλλά κυρίως, μια νοηματική συνοχή. Ολόκληρη η δουλειά, περιγράφει ουσιαστικά μια μέρα. Τη μέρα των ανθρώπων που ξεκινούν "στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένοι" (Πρώτη ώρα) και καταλήγουν το βράδυ "με όλη τη σοφία του κόσμου, να χωρά στις αργασμένες παλάμες τους" (Ευχή της νύχτας), να έχουν περάσει τα πάντα... τον έρωτα, την πολιτική, τη φιλία, την έχθρα, το πως έρχεται σ' επαφή κανείς με τον υπόλοιπο κόσμο και με τον ίδιο του τον εαυτό, πόσο τον επηρεάζουν όλα όσα έζησε σε μια μέρα, αλλά και σε μια ζωή, από ποιες πλευρές μπορεί να τα προσεγγίσει, από που μπορεί να αντλήσει δύναμη, ώστε "κάθε βράδυ, να 'ναι σαν να ευλογεί απ' την αρχή τη νύχτα την ίδια". Εν κατακλείδι ... ό,τι μας ξεδιψάει, είναι μέσα στη δίψα... είναι η ίδια η δίψα».
Την επιλογή του τίτλου εξηγεί ο ίδιος:
«... Είμαι χάλια, γυρνάω ξημερώματα, έχω πιει ... συναντάω τη γιαγιά ... και τη ρωτάω: Κυρά Αργυρώ, που είναι ο καφές για να φτιάξω; Μου λέει ...γιε μου κάτι σε βασανίζει... Θα σου φέρω κάτι να σου γιατρέψει το βάσανο... Φεύγει, πάει στον κήπο της και κόβει κάτι πανάσχημα βερίκοκα ... και μου λέει: Φάε να γλυκάνεις το βάσανό σου ... για να μην την προσβάλω, πήρα ένα κι έφαγα. Ειλικρινά δεν έχω φάει ωραιότερα βερίκοκα στη ζωή μου. «Είναι τόσο νόστιμα, γιατί δεν έχουν ούτε λιπάσματα, ούτε φάρμακα, ούτε τίποτα... μόνο νερό στη ρίζα...».
Η ενορχήστρωση είναι της Βάσως Δημητρίου και η επιμέλεια παραγωγής του Αγγέλου Σφακιανάκη.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ονομάζεται «Πρώτη ώρα» και ανοίγει την συλλογή.
Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχή
σ' ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερό
Μέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιά
λες θ' αγγίξω του θεού τα μαλλιά
αν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρό
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Κάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιά
μόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιού
δείχνουν πως ήπια νερό
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Δεν θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδια
μόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρα
σα να ευλογεί απ' την αρχή τα πάθη τα ίδια
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
Πριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνω
του αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανός
Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος
λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής
ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος
Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω
ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει
με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει
Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή
που μ' έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί.