Παρουσίαση μουσικής

348. Aτζύμι

ΟΥΡΑΚΑΣ

Στιγμή, 2000

Ο σπάνιος αυτός δίσκος, εκτός κυκλοφορίας, είναι δημιούργημα του συνθέτη Σωτήρη Δεμπόνου. Πρόκειται για γιατρό παθολογοανατόμο με πολύ καλές σπουδές κλασικής μουσικής, και δεξιοτέχνη κιθάρας και μαντολίνου. Έχει χαρακτηριστεί μαντολινο-κιθαρίστας, αφού παίζει το ηλεκτρικό μαντολινοκίθαρο φτιαγμένο από τον Νίκο Κοτζαμπόπουλο, που διαθέτει μπράτσο κιθάρας και μπράτσο μαντολίνου. Ο Σωτήρης Δεμπόνος είναι Κεφαλλήνας και ο δίσκος «Ουράκας» που κυκλοφόρησε το 2000 είναι η δεύτερη δουλειά του. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα ενός άγνωστου συμπατριώτη του, του Αλέξανδρου Μοντεσάντου, που σαν πλοίαρχος, ταξίδεψε στον Ειρηνικό με το παρατσούκλι «Καπετάνιος – Φάντασμα» και πέθανε το 1965 στο Δαφνί. Ουράκας είναι ένα ηφαιστιογενές νησί του Ειρηνικού Ωκεανού.

Το μουσικό υλικό του δίσκου αποτελείται από οκτώ τραγούδια και τρία οργανικά, δύο από τα οποία είναι διασκευές παραδοσιακών χορών. Με μικρές μουσικές γέφυρες ανάμεσα στα τραγούδια ακούγεται σαν μια ολοκληρωμένη ιστορία 42 λεπτών. Η σύμπραξη μελωδικών γραμμών και Jazz αυτοσχεδιαστικών στοιχείων, έχει στόχο να προβάλλει τον ισχυρό λόγο του ποιητή και να υποβάλλει τον ακροατή σε ένα κλίμα ταξιδιού και περιπέτειας. Στο ένθετο συμπεριλαμβάνονται τα χειρόγραφα του ποιητή, σχόλιο του λογοτέχνη-ψυχιάτρου Μάριου Μαρκίδη που τον γνώρισε, λεξιλόγιο ναυτικών όρων και τοπωνυμίων και ενδεικτικοί χάρτες-οδηγοί.

Παίζουν οι Σωτήρης Δεμπόνος: μπάσο, κλασσική κιθάρα, Νατάσσα Δίπλα: κρουστά, βιμπράφωνο, Γιώργος Κίτσιος: βιολί, βιόλα, Κώστας Ράπτης: ακκορντεόν (bayan), Θοδωρής Ρέλλος: σαξόφωνο και ερμηνεύουν τα τραγούδια ο Ταξιάρχης Χάνος και η  Χαρά Δημοπούλου. Η τελευταία τραγουδάει με την απαλή φωνή της το καταπληκτικό κομμάτι που έχει τίτλο «Ατζύμι», που περιγράφει το ταξίδι του γιαπωνέζου θερμαστή Ατζύμι ο οποίος πασχίζει να φτάσει στο τέλος του ταξιδιού και της ζωής του.

«Θεέ ας μου γένει το χατήρι

να πατήσω Γιοκοχάμα

για να κάμω χαρακίρι

με τη χρυσαφένια κάμα

μες το ιερό του Μαγιαντόση

σαν αντάξιος της φυλής μου

κι έτσι Θεέ μου να τελειώσει

το μαρτύριο της ψυχής μου».

Με σκοτάδι, με φεγγάρι

κάθε απόσπερνο απ’ την πρύμνη

το μακάβριο αυτό τροπάρι

έψελνε στο Θεό του ο Ατζύμι.

Θερμαστής μες το «Λαπωνία»

φορτηγό της Ρόπνερ Λάϊν

πούχε ναύλο δια δυό χρόνια

Μπρίσμαπαιην, Νιούκαστλ ον Τάϊν.

Και το τσούρμο που αγαπούσε

τον θλιμμένο σύντροφό του

μάταια νάμπει προσπαθούσε

στο μεγάλο μυστικό του,

νάβρει ποιό στυγνό μαράζι

ποιά θανάσιμη αγωνία

δίχως οίκτο τον προστάζει

να σφαχτεί στην Ιαπωνία.

Μα εκεί μόνον σαν το πλοίο

φούνταρε την άγκυρά του

κι ο πιστός με μεγαλείο

ρήμαξε όλα τ’ άντερά του,

βγήκε φόρα πως η Αμάτι

σε καπρίτσιο της μοιραίο

το συζυγικό κρεβάτι

λέρωσε μ’ ένα Ευρωπαίο...