7 Ιουλ 2014

Παρουσίαση Βιβλίου
Αγαπητέ Θεέ
Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ
Εκδ. Opera, 2002













Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι άνθρωποι.
Συνυπογράφω λέξη προς λέξη το ακόλουθο κείμενο της συγγραφέως Ιωάννας Μπαμπέτα.
Είναι αναμφισβήτητα ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Αληθινό, σκληρό, συγκινητικό αλλά και τόσο αισιόδοξο. Σε κάνει να σκεφτείς για τη ζωή και με ποιο τρόπο να τη ζήσεις καλύτερα.
Πρωταγωνιστής ο Όσκαρ, ένας δεκάχρονος, που μένει σ' ένα νοσοκομείο και κάνει παρέα με μια Ροζ κυρία, παλαίστρια του κατς. Είναι άρρωστος και νιώθει πως όλοι τον φοβούνται. Φοβούνται αυτόν και την αρρώστια του. Κι αναρωτιέται γιατί; Γιατί οι άνθρωποι να αγαπούν μόνο έναν υγιή Όσκαρ;
Δεν έχει χρόνο στη διάθεση του. Θέλει όμως τόσο πολύ να ζήσει. Να μπει στην εφηβεία, να ερωτευτεί, να πιάσει δουλειά, να παντρευτεί και να κάνει όλα αυτά που κάνουν οι υγιείς άνθρωποι. Θα το καταφέρει με τη βοήθεια της φίλης του. Τα γράμματα του προς το Θεό, για τον οποίο δεν είναι σίγουρος αν υπάρχει, τον βοηθούν να ανοιχτεί και να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του.
Ένα βιβλίο που με έκανε καλύτερο άνθρωπο!
"Αγαπητέ Θεέ,
Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών... κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.
Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους."           
Οι σκέψεις που δεν τις λες είναι σκέψεις που βαραίνουν, σε στοιχειώνουν, σου φορτώνονται, που μουχλιάζουν και δεν κάνουν χώρο να ‘ρθουν καινούργιες σκέψεις...