Παρουσίαση μουσικής

331. Η Μάγια

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΕΚΔ. ΚΟΧΥΛΙ, 1996

7/32

Ο Βασίλης Παπανικολάου είναι δάσκαλος και ερασιτέχνης μουσικός. Με τη διπλή αυτή ιδιότητά του εξέδωσε τον δίσκο με παιδικά τραγούδια που έχει τίτλο "Από το ποίημα ...στο τραγούδι". Ένα έργο χρηστικό για τις διδακτικές ανάγκες των μαθητών και των δασκάλων του δημοτικού σχολείου. Υλοποίησε έτσι την ιδέα να βάλει μουσική πάνω στα πιο αγαπημένα και γνωστά ποιήματα που περιέχονται στη σειρά των βιβλίων "Η Γλώσσα μου" για όλες τις τάξεις του δημοτικού. Στον δίσκο μελοποιείται πλειάδα μεγάλων αλλά και μικρότερων, παλαιότερων αλλά και σύγχρονων ποιητών μας, όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Βασίλης Ρώτας, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Δημήτρης Στασινόπουλος, ο Τέλλος Άγρας, ο Νίκος Ποριώτης, η Ρίτα Μπούμη-Παπά ο Ευγένιος Τριβιζάς κ.α.

Η μουσική του Παπανικολάου είναι απλή και λειτουργική. Προκύπτουν έτσι τραγούδια ευχάριστα και εύληπτα, που τραγουδιούνται εύκολα και αυθόρμητα.

Ερμηνεύουν οι: Μαργαρίτα Ψαραύτη-Παπανικολάου, Βασίλης Παπανικολάου, Ιωάννα Μιχαηλίδου, Σοφία Νοητή, Κλέων Αντωνίου, Χρήστος Ταμπουρατζής, Μαρία Αλιμαντήρη, Γιώργος Σκούρτης, Άγγελος Αγγουράκης και Ευγένιος Κωστής.

Η ενορχήστρωση έγινε από τον Βασίλη Μούστο, τον Χρήστο Ταμπουρατζή και τον συνθέτη. Κιθάρα παίζουν ο Χρήστος Ταμπουρατζής και ο Δημήτρης Πασχάλης, ενώ στο μπουζούκι είναι ο Γιάννης Αργυρός.

Στο εμπόριο κυκλοφόρησε ο δίσκος σε μορφή CD περιέχοντας ένα μέρος μόνο του συνολικού υλικού, δηλαδή 24 από τα 69 τραγούδια. Παράλληλα διανεμήθηκε στα σχολεία η ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου σε διπλή κασέτα (κείμενο & ανακάλυψη του Δημήτρη Κωστούλα, βασικού τροφοδότη της «Πολιτείας»).

Το συγκεκριμένο τραγούδι βασίζεται στο γνωστό ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη (γνωστό κυρίως από την μελοποίηση του από τον Μίκη Θεοδωράκη).

Η Μάγια

Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
μέσ’ απ’ τους ουρανούς περνά.
Κάποτε λίγο σταματά
στο φτωχικό μου και κοιτά.
Γεια σας τι κάνετε; Καλά;
Καλά. Πώς είναι τα παιδιά;
Τι να σας πω εκεί ψηλά τα
τρώει τ’ αγιάζι κι η ερημιά.
Γι αυτό πικραίνεσαι κυρά,
δε μου τα φέρνεις εδωνά;
Ευχαριστώ μα `ναι πολλά
θα σου τη φάνε τη σοδειά.
Δώσε μου καν την πιο μικρή
τη Μάγια την αστραφτερή.
Πάρ’ την λοιπόν κι έχε στο νου
πως θάσαι ο άντρας τ’ ουρανού.
Είπε, και πριν βγάλω μιλιά
μου την καρφώνει στα μαλλιά
Λάμπουνε γύρω τα βουνά,
τα χέρια μου βγάνουν φωτιά.
Κι η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
φεύγει και μ’ αποχαιρετά.