Παρουσίαση βιβλίου
Αυτοβιογραφία – Τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς
Ανδρέας Λασκαράτος
Εκδ. Ωρόρα 1992

Το βιβλίο αυτό του Ανδρέα Λασκαράτου πρωτο-δημοσιεύτηκε το 1856. Οι σκέψεις απάνω στην οικογένεια, στη θρησκεία και στην πολιτική κίνησαν αντιδράσεις, που οδήγησαν στον αφορισμό του και έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή του. Έφυγε για τη Ζάκυνθο με την οικογένειά του, αντιμετώπισε ξανά δυσκολίες και κατέφυγε τελικά μόνος στο Λονδίνο. Παρά τις αντιδράσεις συνέχισε να τυπώνει έργα του από την Αθήνα, την Κεφαλονιά, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα, ώσπου κατηγορήθηκε για συκοφαντία του ιδεολογικού του αντιπάλου και μέλους της επίσημης εκκλησίας Λομβάρδου και φυλακίστηκε για τέσσερις μήνες.
Στο έργο του Λασκαράτου κυριαρχεί πνεύμα φιλελεύθερο, κριτικό, δηκτικό και το ύφος του συχνά γίνεται έντονα καυστικό. Συνεπής στους λόγους και τα έργα του διώχτηκε για την ελευθεροστομία του, δεν έχασε ποτέ όμως τη μαχητικότητά του.
Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα.
Στέκω, Πανιερότατε, και παρατηρώ που οι χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα τους τριώ λογώνε θρησκείες. Μια που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε. Μια που την κάνουνε και δεν τηνε λένε. Και μιά που και τήνε λένε και τηνε κάνουνε. Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η Τρίτη τση Κοιλιάς.... Η κοιλιά για το χρισατιανόνε είναι μια θεότητα της οποίας χρεωστείται μια λατρεία ξεχωριστή... Το ημερολόγιον της κοιλιάς του χριστιανού σύγκειται από σαρακοστάδες μικρές και μεγάλες, τετραδοπαράσκεβα, νηστείες πάσχατα και αρτσιβούρτσια. Ο χριστιανός πρέπει να γνωρίζει ... σε κάθε περίσταση ποιές ύλες θα βάλη μέσα στην κοιλιά του.
Είναι σαρακοστή; ... βάνει στην κοιλιά του σουπιές, φασούλια, χταπόδι, χαυγιάρι, αυγοτάραχα ... στο ύστερο κάνει το σταυρό του, ρέβεται, και ιδού έκαμε το κατά δύναμην για τη θεότητα! ... τους έρχεται ένα είδος μανίας, για την οποία τούτες τις μέρες μισούνε περσσότερο παρά ποτέ όλους τους άλλους οπού δεν είναι χτυπημένοι από την ίδια παραφροσύνη.
Είναι σήμερα Πάσχα; ... Η κοιλιά γεμίζει με χοιρίδιο, με πουτρίδα, με πήτα, με καπόνι. Εκείνος οπού την έχει, μεθάει, χορέβει και πανηγυρίζει τη χάρη της, η οποία με τόσην θρησκευτική όρεξην εδέχτηκε τα βρασμένα, τα ψημένα, τα σοφιγάδα ! Σήμερα η χριστιανική κοιλιά ανοίγεται εις όλα τα ξίγγια του μαγγελιώνε ...