Παρουσίαση μουσικής
359. Γειτονιά χαμένη
ΣΤΕΝΟ ΔΡΟΜΑΚΙ
Προσωπική έκδοση
Η Ντίνα Χατζηνικολάου, η μεγάλη κυρία του ελληνικού
έντεχνου, έγραψε τη μουσική & τους στίχους αυτού του ιδιαίτερου τραγουδιού
με τίτλο «Γειτονιά χαμένη». Το ερμήνευε η δροσερή φωνή της Πόπης Αστεριάδη,
ταιριαστή με την Νεοκυματική λιτή ενορχήστρωση (κιθάρα, πιάνο, φλάουτο).
Ακούγοντας το κομμάτι είναι σα να διατρέχεις με το βλέμμα σου εργατική λαϊκή
συνοικία με «αδιέξοδα» ... σοκάκια στη μετεμφυλιακή Ελλάδα του 50’. Όλο το
τραγούδι είναι εικόνες, που εναλλάσσονται και συμπληρώνονται. Χαρακτηριστικά
υπάρχει σε 22 στίχους ένα και μόνο ρήμα (καίει) & αυτό σε δευτερεύουσα
πρόταση. Οι στίχοι λοιπόν αυτοί εκρίθηκαν ύποπτοι από τη λογοκρισία της
δικτατορίας & μετά την επέμβασή της αντικαταστάθηκαν από στίχους ερωτικού
περιεχομένου, με ενορχήστρωση πιο πλούσια (βιολιά κλπ) που όμως του έδωσαν μια
χροιά μεσοπολεμικού ταγκό. Το τραγούδησε η Γιοβάννα και επανακυκλοφόρησε με
τίτλο "Μια Ζωή Χαμένη". Μια ευγενική παραχώρηση της φίλης και μόνιμης
κατοίκου της Μενεστρέλλων Πολιτείας Κυρίας Ντίνας Χατζηνικολάου.
«Γειτονιά χαμένη»
Γειτονιά χαμένη
πίσω απ’ το λιμάνι,
μόνη ξεχασμένη
μεσ’ τη χειμωνιά
Δίχως ένα αστέρι,
δίχως μιαν ελπίδα,
μες την καταιγίδα,
μες στην καταχνιά.
Γειτονιά χαμένη,
παραπονεμένη,
πληγωμένα νιάτα,
που τα καίει η φωτιά.
Λασπωμένοι δρόμοι,
έρμα μονοπάτια,
καρφωμένα μάτια
πέρα στο νοτιά.
Ώρες ατέλειωτες,
νύχτες αξημέρωτες.
Τι πικρή ζωή!
Άνεμοι κύματα,
μετρημένα βήματα,
βράδυ και πρωί.
& η
άλλη version:
«Μια ζωή χαμένη»
Μια ζωή χαμένη
πέρασε μακριά σου
κι έμεινε η σκιά σου
να μ’ ακολουθεί.
Μια ζωή δεμένη
μ’ ένα απλό τραγούδι
που φέρνει στα χείλη
σα μια προσευχή.
Το τραγούδι εκείνο
θρήνος έχει γίνει,
μεσ’ τις άδειες νύχτες
έγινε λυγμός.
Μια ζωή χαμένη
πέρασε μακριά σου
κι όλο με βαραίνει
ο πικρός καϋμός.
Δός μου τη σκέψη σου,
δός μου την αγάπη σου,
δώσε μου φτερά.
Γίνε τ’ αστέρι μου,
κράτησε το χέρι μου
άλλη μια φορά.
