Παρουσίαση μουσικής224 Για τις γυναίκες
ΟΔΟΣ ΣΑΝΤΑΡΟΖΑ
ΜΙΝΟS 1982
Μουσική από τον 1ο δίσκο του τραγουδοποιού Βασίλη Νικολαΐδη. Ο Έλληνας «Georges Brassens» υμνεί με τον μοναδικό δικό του τρόπο το ψευδο-ασθενές φύλο, που μας καταδυναστεύει από τότε που εγκαθιδρύθηκε η «ισότητα» ! Όπως πάντα μουσική, δυνατοί στίχοι, ερμηνεία, όλα δικά του. Απολαύστε!
Έχουν χίλιους τρόπους για να μας σκοτώνουν,
το μυαλό να μας τινάζουν με μια σφαίρα,
μ’ ένα χαμόγελο με μια καλησπέρα
ακόμα με τον ήχο ενός βιολιού.
Από το δρόμο όταν μας περιμαζώνουν
η ορφάνια μας απάνω τους ξεδίνει
τους χρωστάμε κι από πάνω ευγνωμοσύνη
καθότι είμαστε λειψοί αφ’ εαυτού.
Καθότι χάσκουμε σα φάλτσο κουαρτέτο
στα χάσκοντα κουαρτέτα της Ελλάδας
μα της φιλίας μας και της μακαρονάδας
η γεύση χάνεται στη θέα θηλυκού.
Από τα μάτια τους το ξέρω πως το ξέρουν
στα μάτια πόση έχουν γοητεία
με φιλαρέσκεια και ματαιοδοξία
την εύνοιά τους μας χαρίζουν την πικρή.
Όπως στο Ζάππειο τα περιστέρια
χαχανίζοντας ταΐζουν κοριτσάκια
μα είναι μικρή του παιχνιδιού τους η διάρκεια
σε λίγο θα έχουν κι όλας κουραστεί.
Και μεις που χάσκουμε στο πάρκο σα σπουργίτια
και που συνέχεια για αλλού την κοπανάμε
και υποφέρουμε γι’ αυτές που αγαπάμε
από τα άλλα ζώα πιο πολύ.
Γιατί είναι τόσο πια μεγάλη η ανάγκη
που της αγάπης μας γινόμαστε φονιάδες
κι από αξιοπρέπεια φυγάδες
για να μη πέσουμε στη ζητιανιά.
Που να κρυφτούμε πείτε μας και που να πάμε.
Ότι μας γέμισε εκείνο μας κρατάει
σαν έκτρωση και πιο πολύ πονάει
μοιάζει σας λέω με ισόβια δεσμά.
Μα σ’ ένα αλεγκρίσσιμο φινάλε
στις ταβέρνες ξανά θα μαζευτούμε
τα χοντρά μας τα αστεία να τη βρούμε
για να τα ξαναχάσουμε μετά.
Γιατί έχουν χίλιους τρόπους για να μας σκοτώνουν,
το μυαλό να μας τινάζουν με μια σφαίρα,
μ’ ένα χαμόγελο με μια καλησπέρα
ακόμα με τον ήχο ενός βιολιού.
