Παρουσίαση μουσικής3.Το Κοχύλι
ΤΟ ΤΕΡΡΑΙΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
ΣΕΙΡΙΟΣ 2006
8/13
Η Μαρία Βουμβάκη δημιουργεί μέσω του υπολογιστή της, ένα εικονικό μουσικό περιβάλλον και καλεί 12 Έλληνες ποιητές σ’ ένα διάλογο-αντίλογο για τη ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα, τη μοναξιά και τον χρόνο. Δεκατρείς συνθέσεις της σε ποιήματα των: Μίλτου Σαχτούρη, Νάνου Βαλαωρίτη, Κώστα Καρυωτάκη, Μαρίας Πολυδούρη, Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου, Γιάννη Σκαρίμπα, Γιώργου Σεφέρη, Δ. Π. Παπαδίτσα, Νίκου Καρούζου, Κικής Δημουλά, Κ. Π. Καβάφη, Οδυσσέα Ελύτη κι ένα ορχηστρικό «Κρυμμένο ποίημα», πρόσκληση στον ακροατή να ταιριάξει το δικό του. Μια τραγουδοποιός, που μελοποιεί έχοντας μια διάθεση αρκετά ντεμοντέ: τη διάθεση να έχει ο δίσκος ενότητα και πληρότητα, μέσα από τις επιλογές των ποιημάτων, μέσα από την ερμηνευτική προσέγγιση, αλλά κυρίως μέσα από τον τρόπο που σκιαγραφεί ένα ηχητικό τοπίο, ένα ΤΕΡΡΑΙΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ.
Ήταν μια εποχή που στάθηκε αδύνατο να περιγράψω αυτά που συνέβαιναν μέσα μου με λόγια (στη μουσική είχα πάντα μεγαλύτερη ευκολία) κι αισθανόμουνα την ατμόσφαιρα σκοτεινή, έπρεπε οπωσδήποτε να βρω κάποιο φως. Ποίηση. Φαντάστηκα τους ποιητές σ’ ένα κοινό χώρο και χρόνο. Δίπλα μας εδώ, σήμερα. Ταυτόχρονα τόσο μακριά, τόσο μετά. Διαχρονικοί κι αγωνιστές από τη φύση τους δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να προσαρμοστούν. Ελπίζω. « Η ιστορία και η ευτυχία»
Να σημειωθεί ότι η ΜΒ είχε κερδίσει το 1991 στους Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας το πρώτο βραβείο με τα τραγούδια «Η Ιστορία και η Ευτυχία» και «Το τέλος της Γραμμής».
Το συγκεκριμένο κομμάτι «Το κοχύλι» είναι ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
Η Μαρία Βουμβάκη δημιουργεί μέσω του υπολογιστή της, ένα εικονικό μουσικό περιβάλλον και καλεί 12 Έλληνες ποιητές σ’ ένα διάλογο-αντίλογο για τη ζωή και τον θάνατο, τον έρωτα, τη μοναξιά και τον χρόνο. Δεκατρείς συνθέσεις της σε ποιήματα των: Μίλτου Σαχτούρη, Νάνου Βαλαωρίτη, Κώστα Καρυωτάκη, Μαρίας Πολυδούρη, Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου, Γιάννη Σκαρίμπα, Γιώργου Σεφέρη, Δ. Π. Παπαδίτσα, Νίκου Καρούζου, Κικής Δημουλά, Κ. Π. Καβάφη, Οδυσσέα Ελύτη κι ένα ορχηστρικό «Κρυμμένο ποίημα», πρόσκληση στον ακροατή να ταιριάξει το δικό του. Μια τραγουδοποιός, που μελοποιεί έχοντας μια διάθεση αρκετά ντεμοντέ: τη διάθεση να έχει ο δίσκος ενότητα και πληρότητα, μέσα από τις επιλογές των ποιημάτων, μέσα από την ερμηνευτική προσέγγιση, αλλά κυρίως μέσα από τον τρόπο που σκιαγραφεί ένα ηχητικό τοπίο, ένα ΤΕΡΡΑΙΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ.
Ήταν μια εποχή που στάθηκε αδύνατο να περιγράψω αυτά που συνέβαιναν μέσα μου με λόγια (στη μουσική είχα πάντα μεγαλύτερη ευκολία) κι αισθανόμουνα την ατμόσφαιρα σκοτεινή, έπρεπε οπωσδήποτε να βρω κάποιο φως. Ποίηση. Φαντάστηκα τους ποιητές σ’ ένα κοινό χώρο και χρόνο. Δίπλα μας εδώ, σήμερα. Ταυτόχρονα τόσο μακριά, τόσο μετά. Διαχρονικοί κι αγωνιστές από τη φύση τους δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να προσαρμοστούν. Ελπίζω. « Η ιστορία και η ευτυχία»
Να σημειωθεί ότι η ΜΒ είχε κερδίσει το 1991 στους Αγώνες Τραγουδιού της Καλαμάτας το πρώτο βραβείο με τα τραγούδια «Η Ιστορία και η Ευτυχία» και «Το τέλος της Γραμμής».
Το συγκεκριμένο κομμάτι «Το κοχύλι» είναι ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη
Το κοχύλι
Έπεσα για να κολυμπήσω
Κι άφησα την καρδιά μου πίσω.
Άφησα την καρδιά μου χάμω
Σαν το κοχύλι μεσ’ την άμμο.
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
Με τα μαγιό και τις ομπρέλλες.
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
Κανείς δεν βρήκε το κοχύλι.
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
Που να ‘ν’ η αγάπη για να πάω.
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
Έπεσα για να κολυμπήσω
Κι άφησα την καρδιά μου πίσω.
Άφησα την καρδιά μου χάμω
Σαν το κοχύλι μεσ’ την άμμο.
Πέρασαν όλες οι κοπέλες
Με τα μαγιό και τις ομπρέλλες.
Ύστερα πέρασαν οι φίλοι
Κανείς δεν βρήκε το κοχύλι.
Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
Που να ‘ν’ η αγάπη για να πάω.
Έφαγε η θάλασσα το βράχο
Κι έμεινε το νησί μονάχο
