Παρουσίαση μουσικής
382. Η αλεπού κι ο κόρακας
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ;
IANOS,
CANTINI, 2014
Μια από τις καλλίτερες δουλειές στην παιδική μουσική-βιβλίο
είναι και το έργο: «Τι λέει η αλεπού;». Η Ευανθία Ρεμπούτσικα, αγαπημένη
συνθέτις της «Μενεστρέλλων Πολιτείας» έγραψε τη μουσική κάνοντας χρήση
διαφορετικών μουσικών υφών και ρυθμών, πάνω σε πολύ καλούς στίχους της Ελένης
Ζιώγα. Σωστή ενορχήστρωση Ρεμπούτσικα-Σταυρίδη και πολύ ενδιαφέρουσα απόδοση με
σπάνιου ηχοχρώματος φωνές από τα παιδιά (Πρωτονοτάριο, Τζορμπατζάκη, Φραγκή,
Τσιρκινίδη, Παπάζογλου, Σαρατσή, Γόρδιο κα) υπό την διεύθυνση της Αρτέμιδος
Γκόνου. Τι καλή ιδέα να ασχολείται κανείς με τις σοφές και μεστές νοήματος
ιστορίες του φτωχού εκείνου δούλου, του Αίσωπου, αντί για άλλα κενά θέματα, από
τα οποία κατακλυζόμαστε πανταχόθεν. Το συγκεκριμένο κομμάτι σε ρυθμό χαρούμενο
μαρς 4/4, έχει διδακτικούς στίχους και σε ξεσηκώνει θέλοντας και μη. Προτείνω
να αντικαταστήσει τα εμβατήρια που παιανίζουν οι μπάντες στις παρελάσεις
μπροστά στους αγαπημένους έλληνες πολιτικούς.
Η αλεπού κι ο κόρακας
Μια πεινασμένη αλεπού μέρες πολλές νηστική
που όσο κι αν έψαχνε δεν έβρισκε φαΐ
τον κόρακα κοιτάει σ’ ένα κλαδί.
Είχε στο στόμα κρεμασμένο ένα κομμάτι τυρί
κι ετοιμαζόταν μόλις να το καταπιεί
μ’ακούστε τι της ήρθε να του πει, η πονηρή.
«Τι κούκλος που είσαι κύριε κόρακα
θα πω να σε κάνουν βασιλιά.
Πες «κρα»να μάθουνε τα κόμματα
τι λες πάνω στα πολιτικά».
Τ’ακούει εκείνος και φουσκώνει σαν γεμάτο ασκί.
Μέσα του νοιώθει μια λαχτάρα δυνατή
κυρίαρχος να γίνει μες στη Γη.
Τα μαύρα πούπουλα του βλέπει μες της δόξας το φως
κι όλος μπροστά του να υποκρίνεται ο λαός.
Πετάει το τυρί και κράζει «Κρα! Είμαι αρχηγός!»
«Τι βλάκας που είσαι κύριε κόρακα.
Τι χάχας, τι ανόητο πουλί.
Σου πέταξε η αλεπού δολώματα
και τώρα σου τρώει το τυρί...»
Για να’ χεις δάφνες κι αξιώματα
δεν φτάνει να κάνεις «κρα» και «κρο».
Να πείσεις θέλει κύριε κόρακα
πως έχεις και μια σταλιά μυαλό...
