Παρουσίαση μουσικής
148. Τίτλοι αρχής
ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ
ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ 2003


3/19

Η μουσική που συνέθεσε η Δήμητρα Γαλάνη για την ταινία «Θα το μετανιώσεις» (Α' βραβείο καλύτερης ταινίας 43ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης). Τους στίχους έγραψε ο Παρασκευάς Καρασούλος. Τραγουδάει εκτός από την Δ. Γαλάνη και η Τάνια Τσανακλίδου.

Παρουσίαση μουσικής
147. Το φορτηγό
ΜΑΤΖΟΥΡΑΝΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ
UNIVERSAL 1980, 1996


5/12



Μουσική του Χρήστου Λεοντή από την ομώνυμη θεατρική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, που παίχτηκε το 1980. Οι στίχοι όλων των τραγουδιών είναι του ηθοποιού Γιώργου Αρμένη. Το συγκεκριμένο τραγούδι ερμηνεύει η Σοφία Βόσσου.

Έτρεχε, έτρεχε το φορτηγό
Έτρεχε, έτρεχε στο δημόσιο το δρόμο σαν τρελό
Πέρναγε πόλεις και χωριά
κι ο Γάκης στη καρότσα με τρία βόδια και μια κάσσα
που είχε δάσκαλο χωρίς ανάσα
Έτρεχε, έτρεχε το φορτηγό
Μ’ ένα όνειρο τρελό,
μ’ ένα κόμπο να το πνίγει στο λαιμό
μ’ ένα δάσκαλο μουγγό

Παρουσίαση μουσικής
146. Το πνεύμα της παπαρούνας
Η ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ
SONY 1995

3/11
Μελοποιημένο παραμύθι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα. Το έγραψαν και πρωτο- έπαιξαν, τα Χριστούγεννα του 1994, σε παιδιά δημοτικού σχολείου, στο Μπραχάμι. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πολιτεία όμορφη μα πάντα λυπημένη, οι άνθρωποι δεν ξέρανε χαμόγελο και αγάπη τι σημαίνει: Ποτέ δεν παίζανε τα παιδιά στους δρόμους στην πλατεία, (ποτέ δεν έγινε γιορτή, χορός και φασαρία) της βγήκε και το όνομα: Αγέλαστη Πολιτεία. Οι στίχοι και η μουσικοί είναι των αδελφών Κατσιμίχα. Το συγκεκριμένο κομμάτι ερμηνεύει η Τατιάνα Μανωλίδου και έχει τίτλο: «Το πνεύμα της παπαρούνας».
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους γεννήθηκα εγώ,
έρχομαι με την άνοιξη, Αγάπη τ’ όνομά μου,
από τους μύθους έρχομαι, βαθιά απ’ τον καιρό.
Από το αίμα του Χριστού κι απ’ το κρυφό του δάκρυ
κι απ’ των αθώων τα όνειρα είμαι πλασμένη εγώ.

Παρουσίαση βιβλίου
Ο ψαράς και η ψυχή του
Όσκαρ Ουάιλντ
Εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ



"Ο ψαράς και η ψυχή του" είναι το πιο βαθύ, πολύπλοκο και πολυσήμαντο από τα παραμύθια που έγραψε ο Ουάιλντ, με θέμα τη σύγκρουση της ομορφιάς με την ενοχή και τον πόνο. Η επιλογή μιας προσωρινής, φθαρτής ευδαιμονίας σε βάρος της αθάνατης ψυχής είναι ύβρις και τιμωρείται με αφάνταστη αγωνία. Ο προβληματισμός που διαπερνά το παραμύθι υπογραμμίζει την αντίφαση που σφράγισε και τον ίδιο το συγγραφέα : τη συνύπαρξη στη ζωή και στο έργο του μιας ρέμπελης αισθητικής φιλοσοφίας από τη μια, και από την άλλη ενός βαθύτατου προβληματισμού για την ηθική ευθύνη και την οδύνη της ύπαρξης.
Ο ίδιος έλεγε παρ’ όλα αυτά: «Το μεγάλο δράμα μου είναι ότι έβαλα όλη τη μεγαλοφυία μου στη ζωή μου. Δεν έβαλα παρά το ταλέντο μου μες στα έργα μου.»
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γράφει :
Ο Ουάιλντ μας θυμίζει τις λαμπρές τοιχογραφίες των ζωγράφων της Αναγέννησης, που, αν και ραγισμένες απ’ το χρόνο, είτε, εδώ κι εκεί, κηλιδωμένες, απ’ την εγκληματικότητα, την άγνοια, ή την απροσεξία των ανθρώπων, μένουν τ’ αριστουργήματα που ήσαν, και μάλιστα, σχεδόν, και πιο λαμπρά !
Μερικά αποσπάσματα:
... κι ένα βράδυ της φώναξε και είπε : Μικρή Γοργόνα, μικρή Γοργόνα ! Σ’ αγαπώ. Πάρε με για άντρα σου, γιατί σ’ αγαπώ. Μα η γοργόνα κούνησε το κεφάλι της. Έχεις ανθρώπινη ψυχή, απάντησε. Μόνο αν έδιωχνες την ψυχή σου θα μπορούσα να σ’ αγαπήσω. Κι ο νιος ψαράς είπε μέσα του: «Σε τι μου χρειάζεται η ψυχή μου; Μήπως μπορώ και τη βλέπω; Μήπως την αγγίζω; ... χωρίς άλλο θα τη διώξω από μένα... Μα πως θα διώξω την ψυχή μου από μένα;» φώναξε ο νιος ψαράς.... «Αλίμονο ! Δεν ξέρω», είπε η μικρή γοργόνα. Οι θαλασσογεννημένοι δεν έχουνε ψυχή...
... ο νιός ψαράς κατέβηκε στην αγορά ... οι έμποροι τον είδαν νάρχεται... «Τι έχεις να πουλήσεις;» «Θέλω να πουλήσω την ψυχή μου», αποκρίθηκε αυτός. Μα οι έμποροι τον περιγέλασαν και είπαν: «Σε τι θα χρησιμέψει σε μας η ψυχή ενός ανθρώπου; Ούτε ένα τριμμένο άσπρο δεν αξίζει. Πούλησέ μας το κορμί σου για σκλάβο, και θα σε ντύσουμε με θαλασσινή πορφύρα... μα μη μας μιλάς για την ψυχή σου γιατί για μας είναι σα να μην είναι...»

Παρουσίαση μουσικής
145. Πόσο σ’ αγαπώ
ΜΑΡΙΝΑ 70’S
LYRΑ 1994

4/14

Ένα πολύ αισθαντικό τραγούδι του συνθέτη Γιάννη Κιουρκτσόγλου που βρίσκεται μέσα στον προσωπικό δίσκο της τραγουδίστριας Μαρίνας, της Μαρίνας που πολύ αγαπήσαμε την 10ετία του 70, αλλά που χάθηκε στη συνέχεια. Ο Γ. Κιουρκτσόγλου υπήρξε ένα από τα τρομερά παιδιά του ελληνικού ροκ (συγκεκριμένα είναι ο «ΚΙΟΥ» των ΠΕΛΟΜΑΜΠΟΚΙΟΥ). Οι στίχοι του κομματιού είναι του Η. Ασβεστόπουλου.

Μια παλιά φωτογραφία συντροφιά από σένα μόνο
Πόσο σ’ αγαπώ
Χίλια δάκρυα σου στέλνω κει που θάσαι να θυμάσαι
Πόσο σ’ αγαπώ
Θέλω νάρθω να σε βρω τα δυο χείλη σου να κλέψω
στη ζεστή σου αγκαλιά να ταξιδέψω, να σου πω:
Πόσο σ’ αγαπώ
Της αγάπης τα σημάδια φυλακτά θα τα κρατήσω
Πόσο σ’ αγαπώ
Χίλια όνειρα θα πλέξω με χρυσή κλωστή κι αγάπη
Πόσο σ’ αγαπώ !