Παρουσίαση μουσικής
465. Το δικό σου πεπρωμένο
Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο
Columbia, 2001

Η Αφροδίτη Μάνου έγραψε όλες τις μουσικές συνθέσεις της ταινίας «Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο» και τους στίχους. Ταινία του 2001, ακριβή παραγωγή (πάνω από 400 εκατομμύρια δραχμές, με 30 ηθοποιούς, 50 χορευτές, εκατοντάδες κομπάρσους και περίπου 600 κοστούμια)
Το κομμάτι «Το δικό σου πεπρωμένο» τραγουδάει με την δροσερή φωνή της η Τζίνη Παπαδοπούλου 
Το δικό, το δικό σου πεπρωμένο
είναι να, είναι να 'μαστε μαζί
Μια ζωή, μια ζωή σε περιμένω
κι αν το θες ακόμα μια ζωή
Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη
Σ' έπιασα με τα φιλιά μου
Κι όπως ένα αστέρι πέφτει
έπεσες στην αγκαλιά μου
Κι όπως ένα αστέρι πέφτει
έπεσες στην αγκαλιά μου
Λα λα λα λα λα...
Το δικό, το δικό σου πεπρωμένο
Είναι ροζ, είναι ροζ τριανταφυλλί
Μια ζωή, μια ζωή σε περιμένω
κι αν το θες ακόμα μια ζωή
Μια του κλέφτη δυο του κλέφτη
Σ' έπιασα με τα φιλιά μου
Κι όπως ένα αστέρι πέφτει
έπεσες στην αγκαλιά μου
Κι όπως ένα αστέρι πέφτει
έπεσες στην αγκαλιά μου.

Παρουσίαση μουσικής
220 Πάρε με
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ
MINOS 1987







Ένα από τα πιο τρυφερά τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε στίχους της Αφροδίτης Μάνου. Το ερμηνεύει ο ίδιος σε χαμηλή ένταση, κάτι σχετικά σπάνιο στο ρεπερτόριό του, και που αναδεικνύει ίσως καλύτερα τις φωνητικές του ικανότητες.

Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα
Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό
Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις
Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου
εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι
όχι πως έχω το κλειδί του παραδείσου
μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι

Παρουσίαση μουσικής
39. Ο βασιλιάς κι εγώ
ΣΑΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
EMI-COLUMBIA 1986


4/12

Ο δεύτερος δίσκος της συμπαθούς τραγουδοποιού. Η ίδια λέει: «Είχα πράγματα μέσα μου που ζητούσαν να ειπωθούν. Έμενε να βρω το πώς. Έτσι, με όλο το σεβασμό προς τους παλαιότερους και με εκτίμηση προς τους νεότερους ταλαντούχους συναδέλφους μου, άρχισα να γράφω τα δικά μου τραγούδια, πράγμα που ως καλλιτέχνιδα με ολοκλήρωνε και ως άνθρωπο με λύτρωσε».
Το συγκεκριμένο κομμάτι είχε συμπεριληφθεί και στην παρουσίαση του Σείριου από τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ο βασιλιάς κι εγώ
Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
δυναμώνει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ’ αγαπώ.
Απ’ τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα...που είναι το φως μου το αληθινό;
Επιστρέφω σ’ εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
Βασιλιά της καρδιάς μου
κι απ’ το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ.