Παρουσίαση μουσικής

387. Οι κούκλες

ΕΛΙΖΑ

Ανέκδοτο έργο

Οι " Κούκλες" είναι από την μουσική που έγραψε ο Γιώργος Χριστιανάκης για την θεατρική παράσταση "Ελίζα" της Ξένιας Καλογεροπούλου , σε σκηνοθεσία Ισίδωρου Σιδέρη που ανέβασε το "Νέο Θέατρο Θεσσαλονίκης" το 2012. Οι πολύ καλοί στίχοι δεν εκπλήσσει ότι είναι της Μαριανίνας Κριεζή.

Οι κούκλες

Πάνω στο πράσινο πλατάνι

δυο κούκλες από πορσελάνη.

Τη μια την έσπασε ο αγέρας.

Κοιμήσου τώρα. Νάνι.

Κοιμήσου και θα προσπαθήσω

εγώ να μείνω ξυπνητή.

Πρέπει να ζήσω και θα ζήσω,

πρέπει ν’ αρχίσω απ’ την αρχή.

Κάτω απ’ το κόκκινο κοράλλι

δυό κούκλες από σιμιγδάλι.

Τη μια τη φάγανε τα ψάρια

κι απόμεινε η άλλη.

Κοιμήσου και θα προσπαθήσω

εγώ να μείνω ξυπνητή.

Πρέπει να ζήσω και θα ζήσω,

μόνο που ξέχασα γιατί. 

Παρουσίαση μουσικής

355 Το τραγούδι της Υβέτ

ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Ανέκδοτο

Ο Θεσσαλονικιός συνθέτης Γιώργος Χριστιανάκης γράφει μουσική για το θέατρο (Εθνικό θέατρο, ΚΘΒΕ, Εστία, Εμπρός, Νέο, Τέχνης, Νέου Κόσμου) & τον κινηματογράφο εδώ & τριάντα χρόνια τώρα & έχει συνεργαστεί με το συγκρότημα «Τρύπες». Σε αντίθεση με τον πλούτο & την ποιότητα της συνθετικής του δημιουργίας βρίσκεται η χαμηλή αναγνωρισημότητά του στο μέσο Αθηναϊκό κοινό.  Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει τίτλο «Το τραγούδι της Υβέτ» και εντάσσεται στη μουσική επένδυση του έργου «Μάνα κουράγιο» του Μπέρντολντ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, που παίχτηκε το 2006 στο Εθνικό Θέατρο (σκηνή Κοτοπούλη-Rex). Το ερμηνεύει η ηθοποιός Εύα Μουμούρη. Η μουσική έχει έντονο τον «Κουρταβαιλ-ικό» χαρακτήρα της εποχής.

Το τραγούδι της Υβέτ

Πατούσα τα δεκαεφτά

Σαν μπήκαν οι εχθροί στη χώρα

τις χλαίνες βγάλαν, τα σπαθιά,

το χέρι μούδωσαν και δώρα.

Και ήρθε η πρωτομαγιά

γλυκιά της άνοιξης βραδιά

και οι φαντάροι στη γραμμή

κρυφά, δε χάσαμε στιγμή,

στις φυλλωσιές χωθήκαμε

και «συμφιλιωθήκαμε».

Η πόλη γέμισε στρατό.

Λαντζέρης ήταν ο δικός μου

Τη μέρα ήτανε εχθρός,

το βράδυ αγαπητικός μου.

Ουράνιο δώρο θεϊκό

ήταν ο έρωτας για μένα

και δεν το πίστευε κανείς

πως μ’ εχθρό τάχα φτιαγμένα.

Χειμώνιασε κι ένα πρωί

ο λόχος μπήκε στη γραμμή.

Για μάχη άλλη ξεκινά

σε χώρα πίσω απ’ τα βουνά.

Σε λίγο χάθηκε ο εχθρός

κι ο μάγειράς μου ο ξανθός.

Τον γνώρισα πρωτομαγιά,

μιαν ανοιξιάτικη βραδιά,

πατούσα τα δεκαεφτά...