Παρουσίαση μουσικής

400. Αχ το φεγγάρι βάσανο

Δίσκος 45 στροφών, LYRA 1159

Για 400^ο τραγούδι της «Μενεστρέλλων Πολιτείας» επιλέγουμε ένα συλλεκτικό κομμάτι που προσφέρει ο καλός φίλος Μανώλης Τζιλιβάκης. Πρόκειται για ένα από τα νεανικά ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, που γράφτηκε στις αρχές τις δεκαετίας του 30 και μελοποιήθηκε 30 χρόνια αργότερα από τον συνθέτη και προσωπικό φίλο του, ποιητή Σπήλιο Μεντή. Ο όχι πολύ γνωστός αυτός συνθέτης γεννήθηκε το 1912 και πέθανε το 1969. Ήταν Δημόσιος υπάλληλο, εφοριακός, αλλά και ικανός τραγουδοποιός, έγραφε μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις και τους στίχους των τραγουδιών του.

Ο Κώστας Μυλωνάς, στην «Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού», αναφέρει σχετικά: «Με μουσικό ύφος που δε θυμίζει τίποτα από τη δουλειά των προηγούμενων συναδέλφων του και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τους χορευτικούς ρυθμούς και τις μελωδίες της ξένης μουσικής, ο Σπήλιος Μεντής κλείνει μέσα στα τραγούδια του το σπέρμα της ανανέωσης, που αργότερα θα ολοκληρωθεί στη δεκαετία του 60 με το Μάνο Χατζιδάκι και το Μίκη Θεοδωράκη... Η μουσική του γραφή κάνει μεγάλη εντύπωση, γιατί έχει μια παρθενικότητα, καθώς οι στρωτές και εμπνευσμένες μελωδίες του παντρεύονται ιδανικά με τους ελληνικούς ρυθμούς με τρόπο ευρηματικό και πρωτότυπο».
Η Αφροδίτη Μάνου στο ένθετο ενός δίσκου της με τραγούδια του Σπήλιου Μεντή γράφει:
«Η μελαγχολία της ελληνικής επαρχίας, όπως την έζησε ο ίδιος κι όπως την είδε σιωπηλή κι ακίνητη στις ποιητικές φωτογραφίες του Καρυωτάκη, τον άγγιξε βαθιά. Η ρουτίνα και η πλήξη στην πόλη ή το χωριό, αλλά και ο έρωτας και, εν τέλει, η αγάπη για τη ζωή μέσα στη ματαιότητα και την καθημερινότητά της ήταν τα προσφιλή του θέματα. Οι μελωδίες του στέρεες και καλοδουλεμένες, με μια ανάπτυξη που, πολλές φορές, ξαφνιάζει ακόμα και τον τραγουδιστή. Οι ρυθμοί του, άλλοτε καθαρά ελληνικοί, άλλοτε πιο ευρωπαϊκοί, πάντοτε απλοί και στρωτοί».

Το συγκεκριμένο τραγούδι, που αποτελεί ένα από τα δύο μοναδικά του συνθέτη σε λαϊκό στυλ, ερμηνεύουν οι αδελφές Μπέτυ και Μιράντα Δήμα με εξαιρετικά δροσερό τρόπο.

Αχ το φεγγάρι βάσανο

μικρός χρυσός αλήτης,

στο γιασεμί σκαρφάλωσε

και φέγγει τη μορφή της.

Στη στράτα τη μενεξελιά

διαβαίνει μια κοπέλα

και πέφτουν δυό ροδόφυλλα

κι ένα κρυφό λάλο έλα.

Αχ το φεγγάρι βάσανο

Κρυφά προβαίνει στη γωνιά

το δίβουλο φεγγάρι,

τ’ αστέρια σπέρνουν στη καρδιά

μαλαματένιο στάρι.

Αχ το φεγγάρι βάσανο

μικρός χρυσός αλήτης,

στο γιασεμί σκαρφάλωσε

και φέγγει τη μορφή της.

Στη στράτα τη μενεξελιά

διαβαίνει μια κοπέλα

και πέφτουν δυό ροδόφυλλα

κι ένα κρυφό λάλο έλα.

Παρουσίαση μουσικής
206 Κοριτσάκι μου
ΠΑΡΑΜΥΘΟΤΡΑΓΟΥΔΑ
ΕROS MUSIC 1996

5/20



Το 1996 ο Γιάννης Ζουγανέλης έγραψε παιδικά τραγούδια βασισμένα σε στίχους γνωστών κλασσικών ποιητών μας, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Νικηφόρος Βρετάκος, ο Βασίλης Ρώτας, ο Τέλλος Άγρας, αλλά και νεώτερων στιχουργών όπως ο Θοδωρής Γκόνης, η Φρόσω Χατόγλου, & ο Μιχάλης Άνθης.
Ο ίδιος ο συνθέτης είναι και ο βασικός ερμηνευτής συνοδευόμενος από την τότε 13χρονη κόρη του Ελεωνόρα και από την Παιδική Χορωδία του 9ου Δημοτικού Σχολείου Κορυδαλλού.
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Κοριτσάκι μου».
Κοριτσάκι μου
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων,
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.
Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας,
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.
Κοιμήσου, να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο κοριτσάκι
κι έχεις δυό πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.

Παρουσίαση μουσικής
109. Ξεχασμένοι ξεχαστήκαμε
ΠΑΝΤΩΣ ΗΤΑΝ NΥΧΤΑ-LA POUPE’
LYRA 2008

6/10

Η 6η προσωπική δουλειά της φλαουτίστα και συνθέτιδος Στέλλας Γαδέδη, περιλαμβάνει τη μουσική και τα τραγούδια που έγραψε για δύο παραστάσεις. Η παράσταση «Πάντως ήταν νύχτα», σε καλλιτεχνική επιμέλεια Ιουλίτας Ηλιοπούλου, δόθηκε τον Μάρτιο του 2003 στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, παραγγελία της Ορχήστρας των Χρωμάτων. Τα 3 από τα κομμάτια είναι σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Τα υπόλοιπα είναι από τον θεατρικό μονόλογο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη «La poupe’», που σκηνοθετεί και ερμηνεύει η Α. Κοκκίνου, σε Β. Χατζηγιαννίδη. Το συγκεκριμένο κομμάτι του Γιάννη Ρίτσου ερμηνεύει
Ξεχασμένοι ξεχαστήκαμε
Πόσους μήνες κοιμηθήκαμε
Ξεχασμένοι ξεχαστήκαμε
Σ’ ένα θάμπος πυκνό
Από νύχτα κι από ήλιο
Δεν κλαίω γιατί ο ύπνος μ’ αρνήθηκε
πίσω από τον κήπο μας υπάρχουν κι άλλοι κήποι