Τέλος της 17ης ενότητας. Μπορεί τα «σχόλια» και η αλληλογραφία που λαμβάνει η «Μενεστρέλλων Πολιτεία» να μην εκτίθενται σε κοινή θέα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Συμβαίνει επίσης κάποιοι να προτείνουν ιδέες για ανάρτηση. Αυτό χαροποιεί ιδιαίτερα τον Οδυσσέα Ξένο, γιατί σημαίνει ενεργητική συμμετοχή στην ζωή της Πολιτείας. Το υλικό που έχει συγκεντρωθεί είναι πολύ πλούσιο και υπάρχει μια συγκεκριμένη στρατηγική ως προς την σειρά ανάρτησης.

Παρουσίαση μουσικής
68. Αστεράκι
Η ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΤΟ ΠΕΙ
ΑΚΤΗ-ΜΙNOS EMI 1994

3/18

Συλλογή τραγουδιών του τραγουδοποιού Διονύση Τσακνή, από ζωντανές ηχογραφήσεις σε συνεργασία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στον Λυκαβηττό και το ΜΕΤΡΟ. Το συγκεκριμένο τραγούδι λέγεται «Αστεράκι».

Υπάρχει ψηλά ένα αστέρι
το πιο λαμπερό τ’ ουρανού,
μαζί του μιλάω και παίζω αν θέλω
τα βράδια.
Αν νοιώθω μονάχος το ξέρει
κι ανοίγει τις πόρτες του νου,
γλυκά με χαϊδεύει με φως και μου
δείχνει σημάδια.
Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις που πας
νάσαι πάντα ψηλά, φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις.
Η μνήμη σαρώνει τη σκέψη
κι ο χρόνος μου τραβάει το χαλί,
αυτό που επάνω του χρόνια
σκυφτός περπατάω.
Μα εσύ αστεράκι μου ξέρεις
το πως έχω φτάσει ως εκεί
μια νύχτα του Οχτώβρη το φως
μου χαρίζεις και σκάω.
Καληνύχτα αστέρι
να μου γνέφεις που πας
νάσαι πάντα ψηλά, φωτεινό
κι από κει να με βλέπεις

Παρουσίαση μουσικής
67. Ο Αλκιβιάδης
Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ, ΤΟ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
NOTOS 1974-1996

10/12

Κύκλος τραγουδιών με θεατρική μορφή, σε κείμενα και στίχους Μάνου Ελευθερίου και του συνθέτη. Για δύο γυναικείες φωνές, δύο ανδρικές, μικρή ορχήστρα, χορευτές και ηθοποιούς. Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του έργου έγινε στο Πολύτροπο στην Πλάκα, στις 13 Δεκεμβρίου του 1973.
Ο Οδοιπόρος περπατάει αδιάκοπα νύχτα μέρα. Προσπαθεί να μη θυμάται και να μη βλέπει γύρω του. Ξάφνου σε κάποιαν ερημιά συναντάει το Μεθυσμένο κορίτσι να κλαίει ολομόναχο. Το πλησιάζει και πάει να το χαϊδέψει, μα εκείνο ευθύς βγάζει απ΄ τον κόρφο του ένα μαχαίρι και σαν αστραπή του κόβει το κεφάλι. Πέφτοντας κατά γης το σώμα του Οδοιπόρου, μεταμορφώνεται και γίνεται ο Αλκιβιάδης. Κι από τη στιγμή εκείνη, ο Αλκιβιάδης ψάχνει μέσα του να βρει τον Οδοιπόρο. Το Μεθυσμένο Κορίτσι βυθίζεται σ΄ ένα πηγάδι για να ενωθεί με το είδωλο ή του Οδοιπόρου ή του Αλκιβιάδη - αυτό ποτέ δεν θα το μάθει. Και ο Οδοιπόρος, αδιάκοπα θα τριγυρνά μέσα στο σώμα του Αλκιβιάδη και μέσα στα οράματα του βυθισμένου κοριτσιού.
Το συγκεκριμένο τραγούδι σε χατζιδακικούς στίχους ερμηνεύουν η Εύα Καναβαράκη και η Φερενίκη Βαλαρή.
Στην πλατεία
καίει ο πυρετός
έν' αγόρι
πετάει σαν αετός
Μας χαρίζει τραγούδια και καπνό
δεν μιλά μα κοιτά τον ουρανό
Στην πλατεία
γέρνουν οι μυρτιές
μα τ' αγόρι
πηδάει μες τις φωτιές
Το τραγούδι
σβήνει στον καιρό
μα τ' αγόρι
κλέβει τον χορό
Το κεφάλι θα κόψω απ' τον λαιμό
να το βλέπω μες τ' όνειρο χλωμό
Χελιδόνι
φύγε στον Νοτιά
ξημερώνει
έσβησ' η φωτιά.

Παρουσίαση μουσικής
66. Διαπλανητικές σκέψεις
Η ΗΧΩ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ
ΣΕΙΡΙΟΣ 1985-1996

5/16

Παιδικά τραγούδια της Λένας Πλάτωνος σε στίχους Gianni Rodari, διασκευασμένους από την Αννα Μαργαριτοπούλου. Τραγουδούν, η Λένα Πλάτωνος, η Σαβίνα Γιαννάτου, η Λητώ & ο Κώστας Χατζόπουλος.
Διαπλανητικές σκέψεις
Ποιός να ξέρει αν στον Κρόνο & στον Άρη ή στον Ερμή
στο σχολείο ένα παιδάκι σκέφτεται & προσπαθεί,
κάποιο πρόβλημα να λύσει απ’ την αριθμητική;
Ποιός να ξέρει αν τ’ αγοράκι στους Διδύμους, στο Λιοντάρι
λέρωσε το παντελόνι το καλό του με μελάνι,
αν πήρε βήτα ορθογραφία αν το βάλαν τιμωρία;
Σ’ όποιο γαλαξία αν μένει το ακούω να μιλάει ...
Όταν κλαίει, όταν τρέχει, όταν το τραίνο του τσουλάει ...
Κι όταν τα τετράδιά του μουντζουρώνει με μπογιά
Απ’ την τόση μοναξιά ...
Σίγουρα στεναχωριέται πούναι τόσο μοναχό
ακριβώς όπως κι εγώ.
Το πιο ωραίο παιχνίδι μου θέλω να του χαρίσω.
Αχ γέλια που θα κάνουμε όταν το συναντήσω.

Παρουσίαση βιβλίου
Το Σύμπαν, οι Θεοί, οι Άνθρωποι.
Jean - Pierre Vernant
Εκδ. Πατάκη 2007

Ο Jean - Pierre Vernant διηγείται τους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Μιλάει για τη δημιουργία του κόσμου, τον πόλεμο των θεών και τους δεσμούς που μονίμως η ανθρωπότητα διατηρεί με το θείο. Από τον ευνουχισμό του Ουρανού ως τις πανουργίες του Δία, από την επινόηση της γυναίκας στο ταξίδι του Οδυσσέα ως τον αγώνα δρόμου με τις Γοργόνες, ο συγγραφέας μάς μεταφέρει τους αρχαίους αυτούς μύθους, που παραμένουν πάντα ζωντανοί.Ο Jean - Pierre Vernant, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στην ελληνική μυθολογία, μας βοηθά να αποκωδικοποιήσουμε καλύτερα το πολύπλοκο, συχνά, νόημα των μύθων. Η πρωτοτυπία του βιβλίου έγκειται στο γεγονός ότι ο Vernant λειτουργεί εν προκειμένω υπό διττή ιδιότητα, του επιστήμονα και του αφηγητή.Στην εισαγωγή του, ο Vernant σημειώνει: «Προσπάθησα να μεταδώσω άμεσα, από πρώτο χέρι, ένα μέρος του ελληνικού σύμπαντος· ένα σύμπαν με το οποίο είμαι πολύ συνδεδεμένος και, στο σημερινό μας κόσμο, θεωρώ πιο αναγκαία παρά ποτέ την επιβίωσή του μέσα στον καθένα μας. Μου άρεσε επίσης που η κληρονομιά αυτή έφτανε στον αναγνώστη προφορικά, σαν τα παραμύθια της τροφού, όπως τα ονομάζει ο Πλάτωνας, με τον τρόπο που πάρα πολλά πράγματα μεταβιβάζονται από τη μια γενιά στην άλλη, εκτός του πλαισίου της επίσημης εκπαίδευσης.Δοκίμασα να αφηγηθώ τους μύθους, σαν να μπορούσε η παράδοσή τους να συνεχιστεί ακόμα. Ήθελα οι σημερινοί αναγνώστες να ακούσουν και πάλι τη φωνή εκείνη που επί αιώνες απευθυνόταν, στα παλιά τα χρόνια, άμεσα στους Έλληνες ακροατές και έχει πια σιωπήσει· αν σε κάποιες σελίδες του βιβλίου μου το έχω επιτύχει, τότε συνεχίζει να αντηχεί αυτή η φωνή, ακούμε τον απόηχό της».
Ένα απόσπασμα:
Ο Οδυσσέας θα πλησιάσει τα όρια του κόσμου των νεκρών... βρίσκεται μπροστά στο βάραθρο, έχει ρίξει το αλεύρι, έχει σφάξει το κριάρι,το αίμα είναι έτοιμο να το πιούν... Βλέπει τότε να έρχεται προς το μέρος του ένα πλήθος, όλοι όσοι δεν είναι πια παρά κανένας, ούτις, όπως παρέστησε ο Οδυσσέας (στον Πολύφημο) ότι ήταν, όσοι δεν έχουν όνομα, οι νώνυμνοι, όσοι δεν έχουν πρόσωπο, όλοι εκείνοι που πια δεν μπορούμε να τους δούμε, που δεν είναι πια τίποτα... Από τη μάζα αυτή που παρελαύνει εμπρός του, υψώνεται μια βουή τρομερή και συγκεχυμένη. Δε μιλούν, είναι ένας θόρυβος χαοτικός... Ο Οδυσσέας βλέπει τους ίσκιους από κάμποσους ήρωες ... αναγνωρίζει τον Αχιλλέα και τον ρωτάει. Αφού πιεί λίγο αίμα και δυναμώσει κάπως, ο Αχιλλέας μιλάει. Την ώρα που ο όλος ο κόσμος υμνεί την δόξα του, που το κλέος, η φήμη του λάμπει περίλαμπρη σ’ όλη την οικουμένη ... τι λέει ο Αχιλλέας; «Καλύτερα να ήμουν χωρικός και να κυλιέμαι στην λάσπη και στην κοπριά, κουρελής, ο πιο φτωχός στη γη ολόκληρη, παρά ο Αχιλλέας στον κόσμο ετούτο των νεκρών, στον Άδη». Τα λεγόμενά του έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την Ιλιάδα ... εκεί δεν δε δίστασε ούτε στιγμή ... η δόξα ενός σύντομου βίου που σφραγίζεται από έναν ωραίο θάνατο αξίζει πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο... Εδώ στην Οδύσσεια λέει ακριβώς το αντίθετο... αν μπορούσε να διαλέξει θα προτιμούσε να είναι ένας φτωχός και ψειριάρης χωρικός στα χερσοτόπια της Ελλάδας παρά ο σπουδαίος Αχιλλέας στον κόσμο των νεκρών...

Παρουσίαση μουσικής
65. Επίλογος
PEPPERMINT
CANTINI

11/13

Η μουσική της τρυφερής ταινίας του Κώστα Καπάκα που συνέθεσε ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος συνθέτης κινηματογραφικής & τηλεοπτικής μουσικής. Με το έργο του αυτό κέρδισε το 1999 το βραβείο Μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι η μουσική τίτλων του τέλος, την στιγμή που μουδιασμένοι από την ευχαρίστηση τεντωνόμαστε στο κάθισμα, προσπαθώντας να διαβάσουμε τα ονόματα των συντελεστών, ενώ οι ανεγκέφαλοι της μπροστινής σειράς, όρθιοι βιάζονται να φύγουν...

Τέλος της 16ης ενότητας. Η «Μενεστρέλλων Πολιτεία» είναι Ελληνική, περιλαμβάνει έργα Ελλήνων (προς το παρόν) και σχόλια στα ελληνικά. Η απορία είναι ποιός ή ποιοί είναι οι φίλοι περιηγητές του εξωτερικού που μας επισκέπτονται; Οι 2ψήφιοι αριθμοί Βελγίου, Ισπανίας, Γαλλίας και ΗΠΑ, αλλά κυρίως οι 3ψήφιοι Γερμανίας και Ηνωμένου Βασιλείου πιθανόν να κρύβουν βέβαια Έλληνες του εξωτερικού. Σε τέτοια περίπτωση ένας μικρός ηλεκτρονικός χαιρετισμός θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα.

Παρουσίαση μουσικής
64.
ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΩ
LYRA 2000

6/13

Η 2η δουλειά του συγκροτήματος «Συνήθεις Ύποπτοι», ευαίσθητη και λυρική αποδίδεται από όμποε, φλάουτο, ακουστική κιθάρα, πιάνο, κοντραμπάσο, μαντολίνο και κρουστά. Στο συγκεκριμένο κομμάτι την μουσική και τους στίχους έχει γράψει ο ο Αλέκος Βασιλάτος και το ερμηνεύει, όπως και τα περισσότερα με την χαρακτηριστική φωνή του ο Χρήστος Θηβαίος.
Ξαναζώ
εκείνο το τραγούδι
που είχα πάντα φυλαχτό
Για τόπους που περπάτησα
για μύθους που τους κράτησα
στα χέρια μου σφιχτά
Μα στην πρώτη χειμωνιά
πάει...
Τα σκόρπισε ο άνεμος μακριά
με έζωσε της λήθης η σκιά
Σαν ξωτικό
έφυγα απ’ τον κόσμο μακρυά
για να θυμηθώ
Ερημιά
παντού όπου κι αν πήγα
αναζητώντας σε δροσιά
Σ’αγγιξα κι έσβηνες
και τους μύθους μου έδιωχνες
στα πέρατα της γης
σαν πνοή αερικού
που γλιστράει
στο φως του φεγγαριού
μ’ έδιωξε η αγάπη
μα την πλήγωσα κι εγώ
Άπιαστες εικόνες και φωνές
χρέος και μερτικό
Κάνω ευχή
και νάτο ξεπροβάλει
το άστρο που ήθελα να ‘ρθεί.
Τ’ άγγιξα, μου γέλασε
για πάντα με ελευθέρωσε
Και πάλι ξεκινώ σαν απέραντη αγκαλιά
Η ζωή
κοντά της με καλεί.

Παρουσίαση μουσικής
63. Σύννεφα πλατειά
ΟΙ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΝΟΥ
ΜΙΝΕRVA

14/14

Οι Μελωδίες του Γιάννη Σπανού από δίσκο 33 στροφών της 10αετίας του ‘70. Στο πιάνο ο συνθέτης, κιθάρα ο Δ. Φάμπας, βιολοντσέλλο Σ. Ταχιάτης, μπάσσο ο Γ. Θεοφιλόπουλος. Το συγκεκριμένο κομμάτι λέγεται «Σύννεφα Πλατειά».

Παρουσίαση μουσικής
62. Το κρασί
ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ
MINOS-EMI 1980

3/21

Ο δίσκος περιέχει την μουσική που έγραψε ο Γιάννης Μαρκόπουλος για το κουκλοθέατρο της Ευγενίας Φακίνου «Ντενεκεδούπολη». Μουσική παράσταση για παιδιά και μεγάλους με τραγούδια, μουσικές και κείμενα σε αφήγηση Νίκης Τριανταφυλλίδη. Τραγουδούν : Ευγενία Φακίνου, Σωτήρης Χατζάκης, Ρένα Καζάκου, Γιάννης Μαρκόπουλος και η Παιδική χορωδία Σχολής Τυχοπούλου
Ο ίδιος ο συνθέτης γράφει: «Η Ντενεκεδούπολη είναι τα σοβαρά παιχνίδια που ... παίζαμε εμείς όταν είμαστε παιδιά με τα γαλακτόκουτα, τις μπίλλιες και όλων των ειδών τους ντενεκέδες…». Το συγκεκριμένο τραγούδι ερμηνεύει ο Σωτήρης Χατζάκης.
Το κρασί
Το κρασί μου γαβγίζει
το μυαλό μου σκυλίζει,
το κεφάλι γυρίζει
και η τσέπη μου γεμίζει.

Παρουσίαση βιβλίου
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
Νίκος Καζαντζάκης
Εκδ. Ελ. Καζαντζάκη 1974

Το έργο αυτό του Νίκου Καζαντζάκη εκδόθηκε το 1954, χρονιά που η Ιερά Σύνοδος ζήτησε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του. Ο ίδιος, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν προχώρησε στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας.
Έχει γραφτεί σχετικά: Το μυθιστόρημα αυτό αφηγείται την άφιξη μιας ομάδας προσφύγων στο πλούσιο χωριό Λυκόβρυση, τη στιγμή που οι νεότεροι του χωριού ετοιμάζονται να παίξουν τους ρόλους τους σε ένα θρησκευτικό δράμα το επόμενο Πάσχα. Κάτω από την πίεση αυτών των γεγονότων οι χωρικοί-πρωταγωνιστές ταυτίζονται ολοένα και περισσότερο με τα πρόσωπα του Eυαγγελίου που πρόκειται να υποδυθούν ή και καταλαμβάνονται από αυτά. Οι άρχοντες του χωριού αντίθετα καταλήγουν στο ρόλο των Φαρισαίων· ο παπάς του χωριού Γρηγόρης οδηγείται ανεπαίσθητα από τις περιστάσεις και από την ιδιοσυγκρασία του στο ρόλο του Kαϊάφα· τον ρόλο του Πιλάτου υποδύεται κατά τρόπο έξοχο αν και άθελά του, και με πολύ χιούμορ από τη μεριά του Kαζαντζάκη, ο τοπικός Tούρκος Αγάς, ένας καλόβολος παιδεραστής . Στο έργο αυτό υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή ο Mανολιός καλείται να παίξει το ρόλο του Xριστού, δηλαδή γεννιέται ως Xριστός, το Πάσχα· και δολοφονείται τελετουργικά στην εκκλησία ανήμερα τα Xριστούγεννα, όταν σύμφωνα με το μύθο θα έπρεπε να γιορτάζεται η γέννηση του Xριστού. O Kαζαντζάκης εκμεταλλεύεται τις μυθικές και τις ιστορικές διαστάσεις στο μυθιστόρημα του. H ιστορία του Iησού στη Bίβλο λαμβάνει χώρα με φόντο τις φιλοδοξίες των τότε Eβραίων για ανεξαρτησία από τη Pωμαϊκή Aυτοκρατορία, φιλοδοξίες που βρήκαν ολέθριο τέλος το 70 μ.X. με την καταστροφή των Iεροσολύμων. H τοποθέτηση του μυθιστορήματος στη Mικρά Aσία λίγο πριν την καταστροφή του 1922 επιτρέπει στον Kαζαντζάκη να υπαινίσσεται την ιστορική ομοιότητα ανάμεσα στη μοίρα των Eβραίων της αρχαιότητας και αυτή των Eλλήνων τον εικοστό αιώνα. Στο μυθιστόρημα υπάρχουν τέλος πλείστες αναφορές στο μπολσεβικισμό. Οι πρόσφυγες που κατασκηνώνουν έξω από το χωριό, απευθύνονται μάταια στους χωρικούς για βοήθεια, και τελικά όταν αυτή δεν τους παρέχεται επιτίθενται, στιγματίζονται από τους χωρικούς και τους Tούρκους σαν Mπολσεβίκοι. H σύγκρουση ανάμεσα στον κομμουνισμό και το υπάρχον καθεστώς είναι πραγματικά ευνόητη, αφού το μυθιστόρημα τοποθετείται χρονικά λίγο μετά τη Pωσική Eπανάσταση, αλλά στην ουσία έχει πολύ περισσότερο να κάνει με τη σύγκρουση που έφτανε προς το τέλος της ενώ ο Kαζαντζάκης έγραφε το μυθιστόρημα, δηλαδή τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο. H αντιπαράθεση ανάμεσα στους έχοντες στη Λυκόβρυση και τους μη έχοντες που κατασκηνώνουν στο βουνό είναι μια παραβολή για την πραγματική σύγκρουση εκείνης της εποχής ανάμεσα σε Έλληνες και Έλληνες. Έτσι ο Mανολιός-Xριστός δεν μεταμορφώνεται μονάχα σε άγιο αλλά και σε κοινωνικό επαναστάτη, ενώ ο παθιασμένος παπα-Φώτης, ο ηγέτης των προσφύγων, συνδυάζει τα χαρακτηριστικά, αλλά και μερικές από τις πεποιθήσεις του παραδοσιακού Oρθόδοξου ασκητή με εκείνα του φλογερού επαναστατικού ηγέτη. Η άμεση παραπομπή σε μύθους δεν παρέχει μόνο μια δομή για την πλοκή του μυθιστορήματος, αλλά παράλληλα συνδέει με μεταφορικό στοχασμό τρεις ξεχωριστές ιστορικές εποχές την Iουδαία του καιρού των Παθών, τους Έλληνες της Μικράς Ασίας στα πρόθυρα της μαζικής τους εκδίωξης το 1922-3 και τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο του 1944-49. Tο μυθιστόρημα αντιστοιχεί τις εποχές αυτές με τρεις ιδεολογίες ή δόγματα: το Xριστιανισμό, τον εθνικισμό της Mεγάλης Iδέας και τον Kομμουνισμό.

Παρουσίαση μουσικής
61. Άτυχη σύλληψη
ΑΓΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΣΕΙΡΙΟΣ 1991

18/25

Ζωντανή ηχογράφηση των 25 τραγουδιών που διαγωνίστηκαν στους Α΄ αγώνες Ελληνικού τραγουδιού στην Καλαμάτα (31/8 - 1/9 1991)। Οι αγώνες διοργανώθηκαν από την ΔΕΠΑ Καλαμάτας σε συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι. Το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν ένα από τα 4 που διακρίθηκαν. Την μουσική και τους τραγικούς στίχους έχει γράψει η Θέμις Μαρσέλλου και το ερμηνεύει η ίδια σπαρακτικά ...
Άτυχη σύλληψη
Καλημέρα και φοβάμαι να σκεφτώ
το αποτέλεσμα που μπρος μου είναι γραμμένο.
Μ’ ένα σταυρό λέει ψυχρά πως είσαι εδώ
κάπου σφιχτά μες στο κορμί μου γαντζωμένο.
Πάνω μου τίποτα δεν άλλαξε και γώ
την παρουσία σου οφείλω να θυμάμαι.
Περιπλανιόμαστε μαζί στης πόλης την βουή,
να σε ξεχάσω προσπαθώ έστω για μια στιγμή,
μα όταν τις νύχτες η ενοχή σε κάνει μέσα μου πληγή,
κλείνω τα μάτια περιμένω, δεν μπορεί.
Καλημέρα και φοβάμαι να σκεφτώ
πως πριν ακόμα σε αγγίξω σε προδίδω.
Τα παραμύθια που ποτέ δεν θα σου πώ
στο χειρουργείο θα σκορπιστούν, όταν σε λίγο
όλα θ’ αδειάσουν από μέσα μου κι εγώ
χωρίς αντίσταση θα σ’ αποχωριστώ.
Ήρθε για μας τους δυό η στιγμή.
Ξαπλώνω σιωπηλή κάτω απ’ το φως
που με τυφλώνει, παραδίνομαι γυμνή.
Ο νους μου φεύγει μακρυά με την μικρούλα σου καρδιά,
που θα πετάξει στου κενού την αγκαλιά.