Παρουσίαση βιβλίου
Ο ψαράς και η ψυχή του
Όσκαρ Ουάιλντ
Εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ



"Ο ψαράς και η ψυχή του" είναι το πιο βαθύ, πολύπλοκο και πολυσήμαντο από τα παραμύθια που έγραψε ο Ουάιλντ, με θέμα τη σύγκρουση της ομορφιάς με την ενοχή και τον πόνο. Η επιλογή μιας προσωρινής, φθαρτής ευδαιμονίας σε βάρος της αθάνατης ψυχής είναι ύβρις και τιμωρείται με αφάνταστη αγωνία. Ο προβληματισμός που διαπερνά το παραμύθι υπογραμμίζει την αντίφαση που σφράγισε και τον ίδιο το συγγραφέα : τη συνύπαρξη στη ζωή και στο έργο του μιας ρέμπελης αισθητικής φιλοσοφίας από τη μια, και από την άλλη ενός βαθύτατου προβληματισμού για την ηθική ευθύνη και την οδύνη της ύπαρξης.
Ο ίδιος έλεγε παρ’ όλα αυτά: «Το μεγάλο δράμα μου είναι ότι έβαλα όλη τη μεγαλοφυία μου στη ζωή μου. Δεν έβαλα παρά το ταλέντο μου μες στα έργα μου.»
Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γράφει :
Ο Ουάιλντ μας θυμίζει τις λαμπρές τοιχογραφίες των ζωγράφων της Αναγέννησης, που, αν και ραγισμένες απ’ το χρόνο, είτε, εδώ κι εκεί, κηλιδωμένες, απ’ την εγκληματικότητα, την άγνοια, ή την απροσεξία των ανθρώπων, μένουν τ’ αριστουργήματα που ήσαν, και μάλιστα, σχεδόν, και πιο λαμπρά !
Μερικά αποσπάσματα:
... κι ένα βράδυ της φώναξε και είπε : Μικρή Γοργόνα, μικρή Γοργόνα ! Σ’ αγαπώ. Πάρε με για άντρα σου, γιατί σ’ αγαπώ. Μα η γοργόνα κούνησε το κεφάλι της. Έχεις ανθρώπινη ψυχή, απάντησε. Μόνο αν έδιωχνες την ψυχή σου θα μπορούσα να σ’ αγαπήσω. Κι ο νιος ψαράς είπε μέσα του: «Σε τι μου χρειάζεται η ψυχή μου; Μήπως μπορώ και τη βλέπω; Μήπως την αγγίζω; ... χωρίς άλλο θα τη διώξω από μένα... Μα πως θα διώξω την ψυχή μου από μένα;» φώναξε ο νιος ψαράς.... «Αλίμονο ! Δεν ξέρω», είπε η μικρή γοργόνα. Οι θαλασσογεννημένοι δεν έχουνε ψυχή...
... ο νιός ψαράς κατέβηκε στην αγορά ... οι έμποροι τον είδαν νάρχεται... «Τι έχεις να πουλήσεις;» «Θέλω να πουλήσω την ψυχή μου», αποκρίθηκε αυτός. Μα οι έμποροι τον περιγέλασαν και είπαν: «Σε τι θα χρησιμέψει σε μας η ψυχή ενός ανθρώπου; Ούτε ένα τριμμένο άσπρο δεν αξίζει. Πούλησέ μας το κορμί σου για σκλάβο, και θα σε ντύσουμε με θαλασσινή πορφύρα... μα μη μας μιλάς για την ψυχή σου γιατί για μας είναι σα να μην είναι...»