493 Παρουσίαση Μουσικής 
Το τραγούδι των συντρόφων

Οδύσεια, Legend 2007

Υπέροχο τργούδι από το έργο "Οδύσσεια" του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Κώστα Κατρελιά με την Μαρία Φαραντούρη. Ενορχήστρωση Irina Valentinova.

Το 2006 σε ηλικία 81 ετών ο ΜΘ συνθέτει το τελευταίο από τα 14 τραγούδια της “Οδύσσειας”. Πρόκειται για ένα ταξίδι λυρισμού που μιλά για την αγάπη, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου. Ο ΜΟ μαγεύεται από το τραγούδι των Σειρήνων, τυλίγει ενοχές τη μάγισσα Κίρκη, συναντά στ’ ακρογιάλια τον έρωτα θεό. (απόσπασμα από την σελίδα ΟΔΗΓΟΣ ΜΘ)

Το τραγούδι των συντρόφων

Μονάχοι,

θα ταξιδέψουμε στον κίνδυνο

Η Θάλασσα η ανοιχτή μας περιμένει

Είναι στη μοίρα μας 

να μη χωράμε πουθενά

να μην υπάρχει μια στεργ(ι)ιά

ν' αράξουμε.

Για πάντα

αυτή η καρδιά μας η ασίγαστη

μας έβαλε τα χέρια στο τιμόνι

Με την ψυχή μας

να ανεμίζει στα πανιά

για έναν έρωτα εμείς

θα φύγουμε.

Ιθάκη

Για μας το πέλαγο το ξέσκεπο

γεμίσαν με μνηστήρες τα λιμάνια

Ο κόσμος πάντα

βρίσκει καινούργιο βασιλιά

κι εμείς μονάχοι ποιητές

θα μείνουμε

 

Παρουσίαση Μουσικής

492 Πειρατικό

 

Μουσικό θέμα για την τηλεοπτική σειρά «Αντίστροφη Μέτρηση», γραμμένο από τον συνθέτη Μάριο Στρόφαλη.

Παρουσίαση Μουσικής

491 Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο 

Philips, 1969

Τραγούδι του Σταύρου Ζώρα (Ουσταμπασίδη), ομογενή από την Ρωσία. Αναφέρεται ότι είχε κυκλοφορήσει σε 1η εκτέλεση το 1967 από την Τάμυ και το συγκρότημα Sounds. Ωστόσο εκείνη η ερμηνεία, έπασχε από το ότι η φωνή ακολουθούσε τον ρυθμό της μουσικής με μικρή υστέρηση στην 1η μουσική φράση και έτσι θεωρώ ότι η κλασική αυτή version με τον ίδιο τον Ζώρα είναι η άριστη. Το κομμάτι ακούγεται και στην ταινία «Ας με κρίνουν οι γυναίκες» του Αντώνη Τέμπου το 1968, σε μια σκηνή που τα ζευγάρια χορεύουν παθητικά ένα slow.

 
Μουσική, στίχοι, ερμηνεία Σταύρου Ζώρα. 
Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο
Εσένα που αγαπώ τόσο πολύ
Για πες μου θες να μείνω ή να φύγω
Για πες μου πριν μας έβρει το πρωί
Τ' αστέρια από ψηλά μας βλέπουν σιωπηλά
Τη νύχτα αυτή πως χάθηκε ο χρόνος
Τα μάτια σου φωτιά τα χείλη σου δροσιά
Αν φύγεις και μ' αφήσεις θα 'μαι μόνος

 

Παρουσίαση Μουσικής
490 Θα σου ψιθυρίζω την “Μαρκίζα”
Μνήμη
2016. Feelgood
 
 
Ο  Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης έχει σπουδάσει στα Τ.Ε.Ι Σερρών, στο τμήμα Πολιτικών Δομικών Έργων είναι συνθέτης, στιχουργός, κιθαρίστας. Το συγκεκριμένο τραγούδι φιλοξενείται στον δίσκο της Μαρίας Παπαγεωργίου «Μνήμη» και το ερμηνεύει η ίδια.
Θα σου ψιθυρίζω την “Μαρκίζα”
Όταν μεγαλώσουμε πολύ
και πια δεν θα 'χει τόση σημασία,
θα 'ρθω να σου πω πως σ' αγαπώ
στη ζωή σου θα 'θελα να ζω
κι αυτή θα είναι όλη μου η ουσία
Θα 'χεις δυο παιδιά και μια ζωή
και μια γυναίκα θα 'χεις στην κορνίζα
κι έτσι όπως θα πίνουμε καφέ,
θα λέω πως δεν σε φίλησα ποτέ
και θα μου ψιθυρίζεις την “Μαρκίζα”
Κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
ούτε κουβέντα θα 'χεις να μου πεις.
Την θλίψη μες στα μάτια σου την είδα,.
Όχι! δεν έχω ανάγκη από ελπίδα.
Μόνο «ζωή χαμένη» μη μου πεις.
Σ' έχω τόσα βράδια ονειρευτεί.
Δεν ξέρω αν σου φανεί ανοησία.
Θα' ρθω να σε βρω και να στο πω,
στη ζωή σου θα 'θελα να ζω
χωρίς να σου ζητάω καμιά θυσία
Θα ρωτάς πως πάει η δουλειά,
τα μαλλιά μου θα 'ναι πλέον γκρίζα
κι όπως θα μιλάω για μια ζωή
που από μέσα έλειπες εσύ,
θα σου ψιθυρίζω την “Μαρκίζα”

 

Παρουσίαση μουσικής
489. Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου
Κώστας Χατζής
Τα πρώτα μου τραγούδια
 
Το τραγούδι αυτό, πασίγνωστο με την Τζάνη Βάνου, πρωτο-ακοούστηκε στην τανία του 1960 του Ορέστη Λάσκου «Φτωχαδάκια και λεφτάδες» από τον Κώστα Χατζή. Η σύνθεση είναι του Μίμη Πλέσσα, και οι στίχοι της Δανάης Στρατηγοπούλου.
Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου
κακό μεγάλο να ‘βρω,
να μη με θέλει ο ουρανός,
ήλιο να βλέπω μαύρο.
Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου,
να μ’ αρνηθούν οι φίλοι,
χάδι ποτέ μου να μη δω,
να μη φιλήσω χείλη.
Αν σ’ αρνηθώ φιλώ σταυρό
κι όρκο βαρύ σου κάνω,
αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου,
να πέσω να πεθάνω
να πέσω να πεθάνω.

 

Παρουσίαση βιβλίου

Η τελευταία μαύρη γάτα
Εκδ. Μεταίχμιο
 

Σε ένα νησί τα μέλη μιας μυστικής αδελφότητας προληπτικών πιστεύουν ότι οι μαύρες γάτες φέρνουν γρουσουζιά και αποφασίζουν να τις εξολοθρεύσουν με δηλητήρια, παγίδες κλπ απάνθρωπους τρόπους. Σύντομα έχουν σχεδόν επιτύχει τον σκοπό τους. Μόνο μια έχει απομείνει ζωντανή. Τα μέλη της αδελφότητας είναι αποφασισμένα να τη βρουν και να την εξοντώσουν. Αλλά και η γάτα είναι αποφασισμένη να επιζήσει. Αυτή είναι η ιστορία ενός ανελέητου διωγμού, ενός απελπισμένου έρωτα, μιας πικρής προδοσίας – αυτή είναι η ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας.
Η Tελευταία μαύρη γάτα του Ευγένιου Τριβιζά είναι άλλο ένα παραμύθι που διαβάζεται άνετα από ενήλικες. Επιμένω σε αυτό. Οι ενήλικες μπορούν να ψυχ-αγωγηθούν άριστα διαβάζοντας εμπνευσμένα παραμύθια, αντί για πληκτικά βιβλία-τούβλα με ηλίθια μυθιστορήματα. Εφόσον βέβαια συνεχίζουν ακόμα να … διαβάζουν βιβλία…

 

Παρουσίαση μουσικής

488 Η μάνα του Κωσταντή

Lyra, 2015

Εγκόλπιο

Ο Ανδρέας Ρούσσης δεν είναι πολύ γνωστός συνθέτης. Το λιτό αυτό κομμάτι θα μπορούσε να είναι ένα υπέροχο ελληνικό δημοτικό τραγούδι. Οι πολλοί καλοί στίχοι είναι του Μιχάλη Γκανά και το τραγουδάει ο συνθέτης.
Η μάνα του Κωσταντή 
Μια μάνα γύρευα να βρω
μ`εννιά μαχαίρια στο πλευρό
και με τη μιά της κόρη
γοργόνα σε βαπόρι
Τη βρίσκω στα βασιλικά
σε πέντε όνειρα κακά
και μες τα καρυοφύλλια
με την ψυχή στα χείλια
Να πιανε μια νεροποντή
να ξύπναγε τον Κωσταντή
να πάει βρεγμένος σπίτι
με το διπλό το σύρτη
Να του φορέσει τα στεγνά
να τον μαλώνει σιγανά
κι ας είναι η μιά της κόρη
γοργόνα σε βαπόρι

Παρουσίαση μουσικής
487 Μπαλάντα για μια τοποθεσία ανύπαρκτη
 
Το 2016 η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και το Πρόγραμμα Μουσικής (ΒΜ) του Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Manchester, NH, USA), πραγματοποίησαν συναυλία με τίτλο «Ο Μάνος Χατζιδάκις εμπνέει» στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στην Αθήνα με έργα ελλήνων συνθετών επηρεασμένα από το έργο του.
Η πιανίστρια και συνθέτρια Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου παρουσίασε μεταξύ άλλων και το έργο “Μπαλάντα για μια τοποθεσία ανύπαρκτη” σε στίχους του Μάνου Χατζιδάκι, μελοποιημένους από την ίδια. Το τραγούδησε η Δάφνη Πανουργιά.
Μπαλάντα για μια τοποθεσία ανύπαρκτη
Κοντά στο άγαλμα του Ράλλη
Εκεί που τρέχει ο Πηνειός
Υπάρχει ακόμα ένα κεφάλι
Που μας κοιτάζει σα θεός
Είν’ από μάρμαρο κι από ασήμι
Έχει καδένα στην καρδιά
Στης γειτονιάς το καλντερίμι
παίζει κρυφτό με τα παιδιά
Ότι του λενε πάει να γελάσει
Μα δε γελά και μας τυρανά
Φροντίζει πάντα να το σκάσει
Το πάθος δεν τον κυβερνά
Διαβάζει μύθους και διαγνώσεις
Ακούει τραγούδια ρυθμικά
Δεν έχει άγχη και απογνώσεις
Αρκείται στα προγνωστικά
Ακούει τραγούδια ρυθμικά
Κοντά στο άγαλμα του Ράλλη
Πέτρωσ’ εκείνο το κεφάλι
Κι έγινε ατάραχος θεός
Φρουρός στρατιώτης το φυλάει
Και μεσ’ στα μάτια του κυλάει
Σαν προσευχή κυλάει ο Πηνειός

Παρουσίαση Μουσικής

486. Tempus Fugit

Chronographies. 2021

 

Η Ρωξάνη Χατζηδημητρίου είναι Ελληνίδα συνθέτρια γεννημένη το 1992. Το συνθετικό της έργο περιλαμβάνει έργα για ορχήστρα, μουσικά σύνολα, ηλεκτροακουστική μουσική και μουσική για κινηματογράφο, θέατρο και σύγχρονο χορό. Το άλμπουμ της Chronographies, περιλαμβάνει εννέα συνθέσεις της που είναι επηρεασμένες από τη συνέργεια διαφορετικών μορφών τέχνης. Το συγκεκριμένο κομμάτι φέρει τον τίτλο «Tempus Fugit», που προέρχεται από ποίημα του ρωμαίου ποιητή Βιργίλιου. 

Παρουσίαση μουσικής 
485 Μνήμη Αμμοχώστου
Ανέκδοτο έργο
Μιχάλης Ανδρονίκου

Αυτό το τραγούδι με τίτλο "Μνήμη Αμμοχώστου" σε μουσική δική Μιχάλη Ανδρονίκου και ποίηση Νίκης Κατσαούνη ήταν αρχικά μια ανάθεση της Γιώργας Σολομώντος για ορχηστικό έργο για τσέλο και πιάνο, εμπνευσμένο από το ποίημα, για το φεστιβάλ Poetry Moves 2024, τον Οκτώβριο του 2024. Όπως εξομολογείται ο συνθέτης: «καθώς έγραφα αυτό το κομμάτι για τσέλο και πιάνο άρχισα να τραγουδώ το ποίημα και τελικά αποφάσισα να γράψω και το τραγούδι». 
Ο από παλιά φίλος της Μενεστρέλων Πολιτείας συνθέτης Μιχάλης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1977 και κατάγεται από την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Ζει στον Καναδά και δραστηριοποιείται παγκοσμίως. Εκτός των πολλαπλών ιδιοτήτων και τίτλων του είναι και Πρέσβης Πολιτισμού του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας Κύπρου.
Έχει πλούσια παραγωγή συνθετική, δισκογραφική και εκπαιδευτική, και μια ακόμη (ίσως η σημαντικότερη) πριν από 6 χρόνια που ακούει στο όνομα… Ανδρέας! 
Το κομμάτι τραγουδάει η Λουκία Γκαρδιακού και την συνοδεύει στο πιάνο η Κατιάνα Γεωργά.
Μνήμη Αμμοχώστου
Κι ύστερ’ ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.
Αγκάλες ήλιου
και κλωνάρια φεγγαριού
μεσ’ στα σεντόνια τα σκορπάει
κι ευωδιάζουν σαν άστρα
σε λιβάδια τ’ ουρανού.
Κι ύστερα κλείνει τα παράθυρα
και μένει.
Μελτέμι μέντας
που ξεστράτισε γι’ αλλού
κι άλλαξε γνώμη, «εδώ μ’ αρέσει», λέει
μοιάζει σαν θάλασσα, σαν μύθος
του βυθού,
που κρύβονταν μες σ’ όστρακο αρχαίο
και δεν γινότανε να ειπωθεί
παρά για λόγο απόκοσμο, σπουδαίο
κρυφά, γλυκά, χωρίς να ακουστεί.
(Ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.
Νάμα σαν νόημα που κάπου με καλεί
άκουσμα γνώριμο απ’ την Αγία Ζώνη
κιούλι μυρίζει και γιασεμί).

 

Παρουσίαση μουσικής
484 Καλωσορίζοντας τον Φεβρουάριο
Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ “Οι μήνες τραγουδούν”
 
Η Σοφία Καμαγιάννη, παλιά κάτοικος της Μενεστρέλων Πολιτείας ξαναχτυπά. Αυτή τη φορά με μια μαγική συλλογή τραγουδιών για παιδιά (προσοχή:  όχι παιδικών τραγουδιών). Οι 12 μήνες, πάνω σε 12 ποιήματα του Φώντα Λάδη. Μουσική υψηλής έμπνευσης, ποικιλίας και πρωτοτυπίας. Ακούγοντας το σύνολο του «έτους» βλέπεις στη φαντασία σου ένα μιούζικαλ.
Τραγούδια που ακούγονται με αγαλλίαση από ενήλικες που έχουν μπουχτίσει από λαϊκές συνθέσεις για σκύλους σε στίχους όπου η λέξη «αγάπη» ή το ρήμα «αγαπώ» επαναλαμβάνονται από 150 έως 200 φορές.
Η ίδια γράφει:
Οι 12 μήνες αποτελούσαν ενιαίο έργο από τον Φώντα Λάδη, εξαρχής. Και έτσι τα αντιμετώπισα και εγώ. Ένιωσα ότι οι στίχοι είναι τρυφεροί, ευφάνταστοι και δημιουργούν εικόνες με πολύ λίγες λέξεις που «ηχούν». Και το ιδιαίτερο επίσης είναι ότι διατηρούν και μεταφέρουν κάτι από την παράδοση και τα χαρακτηριστικά των μηνών και των εποχών του χρόνου όπως τις ξέραμε, σε αντίθεση με αυτό που ζούμε σήμερα με τη μεγάλη κλιματική αλλαγή. Κάποιες συνήθειες βέβαια παραμένουν αναλλοίωτες. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να έχει κάθε μήνας μια διαφορετική διάθεση, ανάλογα και με τους στίχους. Φυσικά, αντικειμενικά, κανένας μήνας δεν έχει μόνο μία πλευρά και όλοι έχουμε τις προτιμήσεις μας. Απλά έτσι ένιωσα πως δημιουργείται μια ροή που συμπεριλαμβάνει πολλά διαφορετικά συναισθήματα, έτσι ακριβώς όπως ρέει και ο χρόνος μέσα μας».
Το συγκεκριμένο κομμάτι αναφέρεται στον μήνα Φεβρουάριο και το τραγουδάει η Θεοδοσία Σαββάκη.
Καλωσορίζοντας τον Φεβρουάριο
Δυό γιορτές παράξενες ο Φλεβάρης κρύβει
Του Άγιου τετράδιου και του Άη μολύβι
Γράφε και μουτζούρωνε κι άντε πάλι σβήνε
Οι χειρότερες γιορτές τούτες σα να είναι
Έχει όμως κι άλλες δυό έτσι δε με μέλει
Του Αγίου παίζουμε και του Άη τεμπέλη
Ούτε τρελλο διάβασμα ούτε τρέλλο πάρτυ
Φεύγει ο κουτσοφλέβαρος, σέρνοντας το Μάρτη

 

Παρουσίαση Μουσικής
483 Danza Della Bambola
Έργα Γεωργίου Αξιώτη
2023, SUBWAYS
 
Ο Γεώργιος Αξιώτης ήταν Έλληνας συνθέτης που γεννήθηκε στη Μαριούπολη της Ουκρανίας το 1875, δραστηριοποιήθηκε στην Αθήνα, και πέθανε στη Μύκονο. Θεωρείται ότι είχε ιδιόρρυθμο χαρακτήρα, αντιπαθούσε τον Καλομοίρη και επέκρινε τις μεθόδους διδασκαλίας του πιάνου και της αρμονίας ,θεωρώντας ότι προξενούν «γερμανοποίηση» της παιδαγωγικής διαδικασίας. Προκάλεσε αντιδράσεις και αποσύρθηκε από το 1905 έως τον πρόωρο θάνατό του 49ετών στην ιδιαιτέρα του πατρίδα το 1924.
Το συγκεκριμένο κομμάτι ερμηνεύει το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima (Στέλλα Τσάνη βιολί, Μπρουνίλντα Μάλο, βιολί, Αντώνης Μανιάς βιόλα, Λευκή Κολοβού βιολοντσέλλο.

 

Παρουσίαση Μουσικής
482 Γελώ και τραγουδώ
Παράδοξη νύχτα
ΜΒΙ, 1998

Ο διακριτικός συνθέτης Νίκος Γεωργάκης έχει πεί: «Γράφω πάντα μουσική πάνω σε στίχους, είναι το σενάριό μου, και μπορεί να πάρει ώρες η σύνθεση μιας μελωδίας για έναν και μόνο στίχο».

Η ηχογράφηση του δίσκου “ Παράδοξη νύχτα“ έγινε στο σπίτι του Ν. Γεωργάκη στην Θεσσαλονίκη. Τους στίχους έχει γράψει o Γιάννης Περδίκης, και το συγκεκριμένο τραγούδι ερμηνεύει ο Γιάννης Κιριμκίρογλου. Πρόκειται για ιδιαίτερο κομμάτι με πρωτότυπη ενορχήστρωση, με εξαιρετικά ευχάριστη αντίστιξη φλάουτου και βιολοντσέλλου.

Γελώ και τραγουδώ
Αν ξέχασες κι αν πέταξες, την ομορφιά κρατώ
Στα ψέματα μπερδεύτηκα, το όνειρο ξεχνώ
Φίλο σε θέλω στη χαρά, στον πόνο έμαθα να ζω
Γελώ και τραγουδώ, ποιόν ξεγελώ;

 

 

Παρουσίαση Μουσικής

481 Ήταν μια βραδιά
Philips, 1973

Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες, οι «παλιοί» εννοώ, γνωρίζουν την Βίκη Λέανδρος ή Βασιλική Παπαθανασίου, την ερμηνεύτρια που γεννήθηκε στην Κέρκυρα, αλλά μετανάστευσε την Γερμανία με τους γονείς της το 1959 και κέρδισε τον 1972 το βραβείο της Eurovision με την υποψηφιότητα του Λουξεμβούργου. Είναι γνωστή σαν τραγουδίστρια με > 100 εκατομμύρια δίσκους, αλλά έχει γράψει την μουσική και τους στίχους σε ένα τραγούδι, το « Ήταν μια βραδιά» 
Ήταν μια βραδιά
του καλοκαιριού
ήμαστε μαζί
σε μια ακρογιαλιά.
Μέχρι το πρωί
τη νύχτα αυτή
για την αγάπη μας
τραγουδούσαμε σαν τα παιδιά.
Ήταν μια βραδιά
του καλοκαιριού
γύρω μια δροσιά
και μέσα μας φωτιά.
Τη νύχτα αυτή
πώς άλλαξ’ η ζωή
τώρα σ’ αγαπώ
και μ’ αγαπάς.

Παρουσίαση μουσικής
480 Ωδή στην αβεβαιότητα
Τυρκουάζ
Minos-EMI, 2016
 
Η Μαρία Κηλαηδόνη είναι η μικρότερη κόρη της Άννας Βαγενάς και του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Αν και σπούδασε κοινωνική λειτουργός και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχοθεραπεία, τελικά  
κάνει αυτό που αγαπάει,  μουσική. Γράφει στίχους, συνθέτει, και ερμηνεύει τα κομμάτια παίζοντας κιθάρα, μια αυθεντική τραγουδοποιός λοιπόν.
Ωδή στην αβεβαιότητα
Στην αναζήτηση μιας φωτεινότερης ζωής
Φορτώνουμε τ’αμάξι κι όπου πάει
Στο πλευρό μιας καλής παραδοχής
Ότι δεν έχουμε ιδέα που θα μας βγάλει
Στην αναζήτηση μιας ομορφότερης ζωής
Τις δουλείες που μας βαραίνουν παρατάμε
Και στην εικόνα αυτής της νέας εποχής
Τα μάτια κλείνουμε και κρυφά χαμογελάμε
Στην αναζήτηση μιας φωτεινότερης ζωής
Το βλέπω πως κανείς τον έλεγχο δεν έχει
Θα γίνει αυτό που είναι να γίνει στην τελική
Ο ήλιος φάνηκε, τα φώτα σβήσαν και πια δεν βρέχει.

479 Παρουσίαση μουσικής 
By any chance
Νεφέλη Φασούλη

Γνήσια τζαζ από μια γνήσια Ελληνίδα. Η Νεφέλη Φασούλη είναι και τραγουδοποιός, σπάνιο για γυναίκα, και συνθέτης τζαζ, σπάνιο επίσης για γυναίκα, και… Ελληνίδα. 
Απ’ το βιολί στη Νομική κι από εκεί στο Atheneum & το Ωδείο Αθηνών τζαζ τραγούδι. 
Εξαίρεση για την Μενεστρέλων πολιτεία οι αγγλικοί στίχοι. 
By any chance
Blame it on my ignorance
Sky fell on me at your glance , what a glance
Though you made it clear 
That you can't be near 
Someone who's fear of losing you, all the time
Life is but an empty dream,
Things may not be, after all, what they seem
I felt I was through 
Until I met you 
Well, I am done falling for you
By any chance do you love me?
I've noticed the change on your looks
Would you mind say it too?
If your loving, cannot be
Let the tender one be me, fine by me
I felt I was through
Until I found you,
I love you.

Παρουσίαση βιβλίου
Τα παράπονα των τροφών
Χάρης Κανδηλώρος
2023. Εκδ Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις

 

Ο Ενδοκρινολόγος Χάρης Κανδηλώρος γράφει αυτή τη φορά ένα παραμύθι για παιδιά. Πρωταγωνιστές λαχανικά που μιλάνε ή κλαίνε, όσπρια που φωνάζουν, πίτσες που ουρλιάζουν, ζυμαρικά που κοροϊδεύουν, σαλατικά που χορεύουν και ένας πολύπαθος δημοσιογράφος ο Σόλων Σελίδας που προσπαθεί να πάρει συνέντευξη χωρίς να «του στρίψει». Το έργο περιλαμβάνει 12 «τραγούδια» και πολλά παιχνίδια-ερωτήσεις. Το στολίζουν οι υπέροχες εικόνες της Ναταλίας Πιμπλή. 

Παραθέτουμε την εισαγωγή του βιβλίου.

Το παραμύθι αυτό γράφτηκε κυρίως για να προάγει την υγιεινή Μεσογειακή Διατροφή στα παιδιά.

Απευθύνεται σε ηλικίες 5-11 ετών, δηλαδή σε παιδιά Νηπιαγωγείου και Δημοτικού. Είναι οι ηλικίες όπου -ακόμα- μπορεί κάτι να καταφέρει ένας γονιός. Αργότερα… «το παιχνίδι είναι πια χαμένο».

Στα παιδιά δεν έχουν καμία απολύτως επιτυχία οι παραινέσεις του τύπου «φάε παιδί μου σαλάτα γιατί κάνει καλό για την υγεία σου», ή μην τρώς πίτσες και λουκάνικα γιατί «σου κάνουν κακό». Τα παιδιά αφ’ ενός ρέπουν προς την γευστική απόλαυση και αφ’ ετέρου αποφεύγουν πολλές τροφές λόγω του φόβου της κακής γεύσης. Συχνά όμως η αποφυγή αυτή, που ως διεθνής ιατρικός όρος λέγεται νεοφοβία (neophobia), έχει να κάνει στην πραγματικότητα με τον «φόβο του αγνώστου».

Ο σκοπός λοιπόν αυτού του παραμυθιού δεν είναι να αποτελέσει ένα μάθημα γεμάτο με «πρέπει» και «μή», αλλά να γνωρίσει στα παιδιά άγνωστες τροφές, άγνωστες όχι μόνο γευστικά αλλά και σαν οντότητες∙. Προσπαθεί μέσα από την πλοκή και τα αστεία σημεία της διήγησης να γνωρίσει ονόματα στο παιδί, ενδεχομένως να το κάνει να ενδιαφερθεί να ψάξει τις εικόνες και ίσως, ίσως τελικά, αν του γίνουν οικεία και συμπαθή, να τα δοκιμάσει και στο πιάτο του.

Αν το καταφέρει αυτό, και έχει μια διατροφή πλούσια σε ποικιλία λαχανικών, οσπρίων, δημητριακών και φρούτων, όχι μόνο θα είναι ένα υγιέστατο παιδί, αλλά και ελεύθερο από περιορισμούς και  όρια. Ένα παιδί που τρώει τα πάντα θα γίνει ένας ενήλικας που τρώει τα πάντα, άρα ένας άνθρωπος άφοβος, ελεύθερος και θωρακισμένος απέναντι σε ασθένειες.

Το βιβλίο αυτό είναι «οικογενειακό», δηλαδή διαβάζεται από το παιδί, (ή στο παιδί) με την παρουσία αγαπημένου ενηλίκου, γονέα ή εκπαιδευτικού.

Στο δεύτερο μέρος, μετά την διήγηση, υπάρχει ένα εκπαιδευτικό κομμάτι με ερωτήσεις, ζωγραφική, παιχνίδια και κρυπτόλεξα.

Ο γονιός, ή ο δάσκαλος θα βρουν επίσης στην τελευταία σελίδα, στον επίλογο, μερικές πληροφορίες που θα τους χρειαστούν για να απαντήσουν σε ερωτήματα που θα γεννηθούν στο παιδί στην διάρκεια της διήγησης. 

 

Παρουσίαση μουσικής
478 Η νοσταλγός
Χάρτινες γροθιές
Ψηφιακός δίσκος 7/2023
 
Από τον φρέσκο (Ιούλιος 2023) 1^ο δίσκο (ψηφιακό) της νεαρής τραγουδοποιού Κατερίνας Χαρμπή «Χάρτινες γροθιές» διαλέγουμε ένα μικρό μαργαριτάρι που ερμηνεύει με την δωρική φωνή της.
Ενορχήστρωση με αγαπημένα μαντολίνο και ακορντεόν του Δάνη Κουμαρτζή.
Πάρα πολύ καλός στίχος, αυθεντικός, λιτός αλλά και μεστός, γεννάει 100 εικόνες.
Μια μικρή ελπίδα μέσα στο σύγχρονο μουσικό ελληνικό βούρκο.
 
Η νοσταλγός
πάρε μια βάρκα στα ανοιχτά μαζί να πάμε
με τα χέρια σου κουπιά να προχωράμε
κάν' το καφτάνι μου πανί
να 'ναι η μέρα μας γιορτή
να 'ναι ο άνεμος πυξίδα να τραβάμε
σαν η σελήνη θα φεγγίζει μες το μαύρο
και το καφτάνι θα ανεμίζει σαν πηδάλιο
σαν τα παιδάκια θα κοιτάμε
σε νέα γη που προχωράνε
και τη ζωή ανακαλύπτουν να αγαπάνε
θα 'ναι η ματιά σου σαν κεράκι που δε σβήνει
θα 'μαι εγώ το καραβάκι μες τη δίνη
θα 'ναι η βόλτα μας κρυφή
σαν την αρχαία συνταγή
που ψάχνει ο κόσμος τη μιζέρια του να λύνει
και άμα στα βράχια το σκαρί μας θε να πέσει
άσε το χέρι σου στο χέρι μου να δέσει
και ένα εκκλησάκι στην κορφή
την τελευταία τη στιγμή
θα μας θυμίζει την ελπίδα που δε σβήνει
σαν καντηλάκια τα αστέρια κρεμασμένα
μέσα στο μαύρο του ουρανού μόνο για σένα
το καλοκαίρι η ζωή
πάντα μυρίζει γιασεμί
και όλοι οι ήχοι της άπιαστη μουσική
ο ουρανός και το νερό γίνονται ένα
σώματα χάνονται και στέκουν ξεχασμένα
στη θάλασσά σου μια βουτιά
η τελευταία πινελιά
μες της ζωής την μπερδεμένη ζωγραφιά

Παρουσίαση Μουσικής 

477 Το λουλούδι της φαντασίας 

Το τραγούδι της ζωής 

ΔΕΠΑΠ 2002 

 Ο Κυριάκος Σφέτσας έγραψε την μουσική για το ντοκυμαντέρ του Τώνη Λυκουρέση, «Το τραγούδι της ζωής» που όπως γράφει ο συνθέτης: πραγματεύεται ένα σημαντικό γεγονός της νεώτερης ιστορίας μας, τνη διάσωση από τη θηριωδία των Ναζί στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, των Εβραίων της Ζακύνθου. Οι εικόνες, τα ντοκουμέντα, η έγκυρη ιστορική αφήγηση, η δραματοποιημένη δόμηση, οι άκρως συγκινητικές μαρτυρίες των Ζακυνθίων αλλά και όσων Εβραίων επιζούν ακόμη, με εντυπωσίασαν και με συγκίνησαν. Κι έτσι, σε τέτοιο κλίμα, άρχισα να γράφω, θέλοντας κι εγώ να αποδώσω, στο ελάχιστο έστω, φόρο τιμής σ’ αυτούς που πρόταξαν τα στήθη τους στη βαρβαρότητα των κατακτητών, για τη σωτηρία των συνανθρώπων τους, αλλά και προς τους κυνηγημένους που από τον 16ο αιώνα κατοικούσαν στο νησί, και που ήταν πια η πατρίδα τους! Η μουσική αντλεί από τον μεσαιωνικό πλούτο, την κεντροευρωπαϊκή παράδοση (εποχές και γεωγραφικά σημεία που έζησαν οι Εβραίοι), από την Επτανησιακή μουσική γλώσσα, και τέλος από το Ισραηλινό φολκλόρ. Η ορχήστρα νυκτών εγχόρδων καλύπτει όπως είναι αυτονόητο την επτανησιακή πλευρά, ενώ το ακορντεόν, το φλάουτο, η τρομπέτα και τα κρουστά καλύπτουν, από άποψη ύφους και ενορχήστρωσης, μια συνήθη ισραηλίτικη λαϊκή ορχήστρα. Το λουλούδι της φαντασίας γράφτηκε ειδικά για την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων, μέσα από την καθαρά δική μου επιθυμία να προσφέρω στην ορχήστρα και στους νέους μουσικούς της, ένα μικρό δώρο από τα βάθη της ψυχής μου, και να εκφράσω με αυτόν τον τρόπο τις ευχαριστίες αλλά και τη συμπάθειά μου, για τις όμορφες πραγματικά στιγμές των αλλεπάλληλων συνεργασιών μας. Η πιο σωστή βέβαια διατύπωση θα ήταν ολονυχτίες, αφού επί μέρες και κυρίως νύχτες, κλεισμένοι στη κυριολεξία στο στούντιο, μου πρόσφεραν χωρίς καμιά επιτήδευση τον καλύτερο εαυτό τους. Πρέπει να ομολογήσω ότι είχα πολύ καιρό να αισθανθώ τόσο όμορφα, κάνοντας μουσική με εκτελεστές μη επαγγελματίες, αλλά όμως με μουσικούς που αγαπούν τη μουσική με ασίγαστο πάθος. Αυτό είναι κάτι το ανεκτίμητο, και μπορεί να προέλθει μόνο από νέους! Εύχομαι, τα παιδιά αυτά να μην ενηλικιωθούν ποτέ, με το δικό μας τουλάχιστο τρόπο, παραμένοντας για πάντα εραστές της τέχνης τους. Μελωδίες και ρυθμοί που τριγυρνούν στ’ αυτιά μας κόσμους της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής, ενορχηστρωτικά συμπλέγματα που περιοδεύουν ενίοτε απλά κι άλλοτε με πληθωρική συνθετότητα, μέσα από ποικίλες συστοιχίες των οργάνων της ορχήστρας, ήχοι του σινεμά, μοναχικές στιγμές, καταστάσεις ευτυχίας και έρωτα, χορευτικές περιπτύξεις σαν και ‘κείνες που είχα με τη μικρή μου Όλγα, μια βόλτα στις όχθες του Σηκουάνα καθώς και το φως ενός λουλουδιού της νύχτας, είναι κάμποσα από όσα μπορεί να συνέβησαν σε αυτή μου τη διαδρομή…

 

Παρουσίαση μουσικής

476. Μη λες τίποτα
1965, Belter (Ισπανία)
 
Το τραγούδι «Μην λές τίποτα» είναι μια από τις λίγες συνθέσεις του σχετικά άγνωστου Αντρέα Οικονόμου. Τους στίχους έχει γράψει η ηθοποιός και τραγουδίστρια Φραντζέσκα Ιακωβίδου. Ερμηνευμένο από  την Ζωή Κουρούκλη το 1965, είχε πάρει το Α’ βραβείο στο 7ο Μεσογειακό Φεστιβάλ τραγουδιού της Βαρκελώνης.
Μη λες τίποτα, μη λες τίποτα,
θα φύγεις, το ξέρω,
μη λες τίποτα, μη λες τίποτα,
διπλά θα υποφέρω.
Δε θέλω απ’ τα χείλη σου την πίκρα να πιω,
τα χείλη που μου μίλαγαν μονάχα γι’ αγάπη,
μου το `πανε τα μάτια σου, πικρό μυστικό,
μου το `πε η καρδιά μου από σένανε γεμάτη.
Προχώρησε το δρόμο σου, δεν ήταν γραφτό
να βλέπουμε τον έρωτα κι οι δυο με ίδια μάτια.
Μη λες τίποτα, μη λες τίποτα,
θα φύγεις, το ξέρω,
μη λες τίποτα, μη λες τίποτα,
διπλά θα υποφέρω.

Παρουσίαση Μουσικής
475 Ο γάμος
Τα δώρα
Μετρονόμος 12/2022
 
Ο συνθέτης Γιώργος Νικητόπουλος κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Τα δώρα».
Περιέχονται 10 μελοποιημένα ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη.
Το τραγούδι «ο γάμος» ερμηνεύει η Ηρώ Σαΐα.
Ο ΓΑΜΟΣ
Ένα περίστροφο
που εκπυρσοκρότησε
μες σ’ ένα σύννεφο
από καρδιές
ένα αυτοκίνητο
δίχως λουλούδια
με πολλά όμως γέλια
ένα αυτοκίνητο
σα μες σε τάφο
σα μες σε θάλασσα
μες απ’ τα κύματα
μες στους καπνούς
προβαίνουν δάχτυλα
και δαχτυλίδια
μαύρα κεφάλια
τα χείλια ανοίγουν
και ψιθυρίζουν
χαμογελούν
η γριά  ο γέρος
χαμογελούν
για τα στεφάνια
για τα φορέματα
για τη λεβάντα
για τα ψωμιά
και τα κουφέτα
για τ’ αυτοκίνητο
που πρώτα στάθηκε
για τ’ αυτοκίνητο
που όρμησε χάθηκε
για το περίστροφο
που εκπυρσοκρότησε
μες σ’ ένα σύννεφο
από καρδιές

Παρουσίαση μουσικής

474 Travel for solo guitar

O Δημήτρης Σβυντρίδης είναι καθηγητής κιθάρας στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής. Συνθέσεις του έχουν βραβευτεί σε πολλές εκδηλώσεις 

 

Παρουσίαση Μουσικής

473. Κύριε
Μάνος Χατζιδάκις 2000 Μ.Χ.
Σείριος, 1999
 
Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι «ο Μάνος» για κάθε Έλληνα. Τα τραγούδια του είναι πασίγνωστα. Μερικά ωστόσο είναι λιγότερο προβεβλημένα. Χάρις στον κύριο Φλωράκη που μας συντροφεύει κάθε πρωί στο ΤΡΙΤΟ πρόγραμμα, γνώρισα και το «Κύριε» σε στίχους Βαγγέλη Ροζακέα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι όταν διάβασα ότι τα όνειρα γέμισαν την κάμαρα με αποτέλεσμα να μην χωράνε ούτε τα παπούτσια, αισθάνθηκα… όμορφα.
Ερμηνεία, Ενορχήστρωση και Διεύθυνση Ορχήστρας: Μάνος Χατζιδάκις
 
Κύριε....
είχα μια ζεστή καρδιά
σκεπασμένη με κεραμίδια
στην άλλη άκρη της πολιτείας
Κύριε....
αγαπούσα τα πουλιά
χαιρετούσα τους ανέμους
και μεγάλωνα...
Κύριε....
τα βράδια που άναβες τ' αστέρια σου
και 'γω τη μικρή μου λάμπα
άνοιγε όλα μου τα όνειρα βεντάλια...
Κι είχα πολλά όνειρα, Κύριε...
τόσα πολλά που γέμισε η κάμαρά μου
Και δεν χωρούσαν τα έπιπλα και τα παπούτσια μου
έπειτα δεν χωρούσε κι εμένα....