Παρουσίαση μουσικής 
485 Μνήμη Αμμοχώστου
Ανέκδοτο έργο
Μιχάλης Ανδρονίκου

Αυτό το τραγούδι με τίτλο "Μνήμη Αμμοχώστου" σε μουσική δική Μιχάλη Ανδρονίκου και ποίηση Νίκης Κατσαούνη ήταν αρχικά μια ανάθεση της Γιώργας Σολομώντος για ορχηστικό έργο για τσέλο και πιάνο, εμπνευσμένο από το ποίημα, για το φεστιβάλ Poetry Moves 2024, τον Οκτώβριο του 2024. Όπως εξομολογείται ο συνθέτης: «καθώς έγραφα αυτό το κομμάτι για τσέλο και πιάνο άρχισα να τραγουδώ το ποίημα και τελικά αποφάσισα να γράψω και το τραγούδι». 
Ο από παλιά φίλος της Μενεστρέλων Πολιτείας συνθέτης Μιχάλης Ανδρονίκου γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1977 και κατάγεται από την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Ζει στον Καναδά και δραστηριοποιείται παγκοσμίως. Εκτός των πολλαπλών ιδιοτήτων και τίτλων του είναι και Πρέσβης Πολιτισμού του Ελληνικού Ινστιτούτου Πολιτιστικής Διπλωματίας Κύπρου.
Έχει πλούσια παραγωγή συνθετική, δισκογραφική και εκπαιδευτική, και μια ακόμη (ίσως η σημαντικότερη) πριν από 6 χρόνια που ακούει στο όνομα… Ανδρέας! 
Το κομμάτι τραγουδάει η Λουκία Γκαρδιακού και την συνοδεύει στο πιάνο η Κατιάνα Γεωργά.
Μνήμη Αμμοχώστου
Κι ύστερ’ ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.
Αγκάλες ήλιου
και κλωνάρια φεγγαριού
μεσ’ στα σεντόνια τα σκορπάει
κι ευωδιάζουν σαν άστρα
σε λιβάδια τ’ ουρανού.
Κι ύστερα κλείνει τα παράθυρα
και μένει.
Μελτέμι μέντας
που ξεστράτισε γι’ αλλού
κι άλλαξε γνώμη, «εδώ μ’ αρέσει», λέει
μοιάζει σαν θάλασσα, σαν μύθος
του βυθού,
που κρύβονταν μες σ’ όστρακο αρχαίο
και δεν γινότανε να ειπωθεί
παρά για λόγο απόκοσμο, σπουδαίο
κρυφά, γλυκά, χωρίς να ακουστεί.
(Ανοίγει τα παράθυρα και μπαίνει.
Νάμα σαν νόημα που κάπου με καλεί
άκουσμα γνώριμο απ’ την Αγία Ζώνη
κιούλι μυρίζει και γιασεμί).