Ο Νικόλας είναι παιδικός μου φίλος με μια διαφορά: από τότε που ήταν εκείνος παιδί, αλλά όχι εγώ, μια που θα μπορούσα άνετα να είμαι πατέρας του. Συνεπώς παρακολούθησα την ανοδική του πορεία, η οποία είναι φυσικά ασυνήθιστη και σπάνια, όπως αρμόζει σε έναν γνήσιο κάτοικο της Μενεστρέλων Πολιτείας.
Ο Νικόλας Παπαδημητρίου είναι λοιπόν Έλληνας οργανίστας στην Ολλανδία, και παρά το νεαρόν της ηλικίας του θεωρείται πλέον πεπειραμένος.
Εκτός όμως από το να άιζει εκκλησιαστικό όργανο σε μεγάλους καθεδρικούς ναούς, συνθέτει κι όλας. Το τελευταίο έργο του είναι αναπόφευκτα εμπνευσμένο από τον κορωνοιό.
Ο ίδιος λέει:
Σε μια προσπάθεια να εκφραστώ, και να μετατρέψω την συναισθηματική φόρτιση της απομόνωσης του κορονοϊού σε κάτι δημιουργικό και σχετικό, συνέθεσα το “Πρελούδιο μιας Πανδημίας”, μια μουσική αλληγορία των γεγονότων του περασμένου έτους, από την προοπτική ενός μουσικού.
Ενα κομμάτι που διακατέχεται από κύματα μελαγχολίας, ελπίδας, εκνευρισμού, καθώς και μια συνεχή, υπόκωφη ένταση, που (αναδρομικά μιλώντας) μάλλον αντικατοπτρίζει και τις διάφορές μου φάσεις κατά την διαδικασίας της σύνθεσής του.
Το Πρελούδιο τελειώνει με ενα “μουσικό ερωτηματικό” το οποίο ακολουθεί η ‘‘Φούγκα στο θέμα του COVID-19’’.